Mocni ludzie - Problematyka

„Mocni ludzie” stanowią kontynuację „Trębacza cesarskiego”.
Władysław Lis zostaje zesłany na Syberię za udział w Powstaniu Listopadowym.
„Mocni ludzie” każą czytelnikowi zadać sobie pytanie, czy katorga na Syberii oznacza jedynie cierpienie oraz pewną śmierć?
W opowiadaniu Ossendowskiego, dzika tajga okazuje się żywicielką, Syberia staje się dla bohatera domem.
Ważnym motywem jest tutaj walka o siebie oraz o wyzwolenie spod jarzma carskiego.
Pisarz wysuwa tezę, że nie ma życia bez wolności.
Autor jako pierwszy opisuje Syberię w sposób pozytywny, dostrzega wszystkie mankamenty, trudności, jednak jako jeden z pierwszych, potrafi znajdować pozytywy tego miejsca. Ossendowski zwraca uwagę na piękno przyrody, z opisów, które przedstawia czytelnikowi promieniuje cała gama kolorów.
Autor opowiada o potrzebie pokonania lęku i strachu, własnych obaw oraz tym jak należy nauczyć się życia w trudnych syberyjskich warunkach.
Pisarz pisze, że ludzie, którzy trafiają na Syberię, doznają wielkiej tęsknoty za krajem ojczystym, jest to więc opowieść o patriotyzmie.
Autor ma wielki szacunek do dziejów kraju, nie pisze historii na kolanach, zdarza się jemu ją ubarwiać, jednak zawsze można dostrzec wielki szacunek.
Pisarz jest romantykiem, jednak nie przesadza z tą postawą, potrafi we właściwy sposób wyważyć.
Opowieść, którą mamy okazję przeczytać jest również o Samojedach, czyli rdzennych mieszkańcach Syberii.
Historia jest o koegzystencji podróżnika, idealisty będącego przedstawicielem polskiej szlachty z ludnością Syberii.
Tym, co w szczególny sposób mnie urzekło jako potomka zesłańca syberyjskiego jest fakt, że pisarz autentycznie zna Sybir, doskonale orientuje się w problemach, które tutaj dotykają ludzi, podoba mi się obrazowość opisów.
W Polsce w dalszym ciągu brakuje wartościowych opowieści o zesłańcach syberyjskich, szukam takich historii, które odnajduję u Ossendowskiego; jak też w innej cenionej przeze mnie książce, jaką jest „Medalion na pancerzu” Tomasza Łysiaka.
Ferdynand Ossendowski pisze o bezinteresownych przyjaźniach, które rodzą się na Syberii, w wyniku walki o byt.
Narym, w którym rozgrywa się akcja, jest rzeczywiście istniejącym miasteczkiem, które znajduje się w rejonie parabelskim, w obwodzie tomskim.
Opowieść, którą snuje pisarz, jest też o męstwie, główny bohater jest mężczyzną silnym fizycznie oraz psychicznie, który nie upada pod ciężarem przeciwności losu, staje przed nimi otwarcie. Dzisiaj, w dobie kryzysu męstwa, takie postaci jak główny bohater powinny być stawiane jako wzór.
Podoba mi się opis miłości, która łączy Władysława z jego małżonką, Julianną.
Żona głównego bohatera jest wzorem kobiecości, podąża za swym małżonkiem na koniec świata, pokonuje wewnętrzny lęk, pozostaje wierna.
Reasumując, twierdzę, że głównym motywem jest potrzeba wolności, bez której trudno się żyje oraz, z której nigdy nie powinniśmy rezygnować. Dla mnie ważne jest również, że książka została uzupełniona zdjęciami z Syberii, co sprawia, że czyta się ją, jeszcze lepiej.