Opowieści z Narnii – Książę Kaspian - Bohaterowie

Książka pod tytułem „Książę Kaspian” to druga część cyklu „Opowieści z Narnii”, autorstwa C.S Lewisa. Oprócz znanego już z poprzedniej części („Lew, Czarownica i stara szafa”) rodzeństwa Pevensie, autor wykreował nowych, niezwykle barwnych i wyrazistych bohaterów.

Ludzie:
Książę Kaspian – nazywany też „Kaspianem X Żeglarzem”. Jest synem Kaspiana IX. Został królem nie tylko ludzi, ale też Narnijczyków. Chłopiec jest z pochodzenia Telmarem. Od najmłodszych lat wychowuje się w domostwie swego stryja – Miraza. Jako dziecko uwielbiał słuchać opowieści o starej Narnii, które opowiadała mu niania, a później jego opiekun (doktor Kornelius). Kiedy pewnej nocy rodzi się pierworodny syn Miraza, życie Kaspiana jest zagrożone. Wuj pragnie go zabić, aby nie mógł obrać należnego mu tronu. Chłopak ucieka do lasu, gdzie spotyka Narnijczyków – istoty, o których słyszał dotychczas tyko w opowieściach i nie do końca wierzył w ich istnienie. Początkowo Kaspian jest zlękniony i zdezorientowany. Z czasem jednak, pozyskując sojuszników, nabiera męstwa i odwagi. Pomimo licznych klęsk, nadal wierzy w fakt, iż uda mu się przywrócić należną wolność narnijskim istotom. Wiedziony zemstą i sprawiedliwością, zwycięża i zasiada na tronie.

Piotr Pevensie – król Piotr Wspaniały, Wielki Król Piotr. To drugi i ostatni pobyt chłopca w Narnii. Jest najstarszy z rodzeństwa i najbardziej dojrzały. Głównymi cechami jego charakteru jest roztropność, męstwo, odpowiedzialność, odwaga i dobroć. Jest serdeczny dla wszystkich napotkanych istot oraz empatyczny. Wielokrotnie bierze udział w bitwach, zawsze walcząc do utraty tchu. Wezwał wuja Kaspiana na pojedynek. Piotr jest pewny siebie i bardzo kocha swe rodzeństwo.

Edmund Pevensie – król Edmund Sprawiedliwy. Chłopiec jest znacznie dojrzalszy i bardziej roztropny niż w poprzedniej części. Przygoda ze złą Czarownicą nauczyła go, aby zawsze być po stronie rodziny, która jest najważniejsza. Jako jedyny wierzy Łucji, która przekonuje wszystkich, iż widziała Aslana. Jego stosunek do siostry bardzo się zmienił względem części pierwszej. Nie dokucza jej, ale wspiera i otacza opieką jak prawdziwy, starszy brat. W walce cechuje go dzielność i odwaga, pragnie być tak mężny jak jego brat. Czasami bywa zazdrosny. To właśnie Edmund zabił zdrajcę karła Nikabrika.

Łucja Pevensie – królowa Łucja Mężna (Dzielna). Najmłodsza spośród rodzeństwa. Dziewczynka jest o rok starsza, ale znacznie dojrzalsza. Jako jedyna wierzy w Aslana i widzi jego postać. Martwi i irytuje ją, że Piotr i Zuzanna nie pokładają wiary jej słowom. Podczas ostatecznej bitwy wraz z siostrą wyruszyła na poszukiwanie Wielkiego Lwa. Łucja jest bardzo towarzyska i dobra. Nie wyzbyła się dziecięcej radości z każdej chwili i napotkanego miejsca.

Zuzanna Pevensie – starsza siostra. Jest szczupła i pełna wdzięku. Posiada błękitne oczy i długie włosy. Znakomicie strzela z łuku, niejednokrotnie ratując tą umiejętnością życie swoje i innych. To ostatni pobyt dziewczyny w Narnii, o czym dowiaduje się na końcu. Zuzanna jest spokojna i odrobinę powściągliwa. Cechuje ją odwaga. Czuje się odpowiedzialna za swe młodsze rodzeństwo, przez co jest bardzo opiekuńcza, zwłaszcza względem Łucji. Siostry są dla siebie przyjaciółkami. Kieruje się logiką i chłodnym myśleniem. Bardzo wrażliwa na wszelką krzywdę.

Miraz – brat Kaspiana IX. Uzurpator tronu, który należał się Kasipanowi. Po narodzinach jego syna chce zgładzić księcia. Człowiek miłujący władzę, okrutny i wyniosły. Zakłamuje historię, ukrywając przeszłość Narnii i prawdę. Jest gotów posunąć się do najpodlejszych czynów, aby utrzymać się na tronie. To właśnie on zabił swego brata, ojca Kaspiana. Nadał sobie tytuł lorda i chciał panować samotnie, bez żadnych doradców. Nie zabił małego Kaspiana tylko dlatego, iż sam nie miał potomka. Bierze udział w pojedynku z Piotrem. Postępuje nieuczciwie, przez co wywiązuje się bitwa pomiędzy armiami.

Pretensjonata – żona Miraza. Zawsze była wroga dla Kaspiana, ale toleruje jego obecność na zamku. Kobieta egoistyczna, rządna władzy, głęboko kochająca swego męża.

Doktor Kornelius – po tym jak Miraz wydalił z zamku nianię Kaspiana, zatrudnił mężczyznę jako opiekuna chłopca. W tajemnicy on również opowiada mu o dawnej Narnii i wielu przygodach. Jest mądry i dobroduszny. Jest pół człowiekiem i pół karłem. Znalazł legendarny złoty róg, który skrzętnie ukrył. Uczył księcia matematyki, gramatyki, historii, polityki i astronomii. Stał się dla niego przyjacielem. Pomaga Kaspianowi uciec, kiedy jego wuj zamierza go zabić. Wyjawił księciu prawdę o morderstwie jego ojca. Po obraniu tronu przez Kaspiana, został mianowany Lordem Kanclerzem. Kornelius jest niezwykle odważny, nawet za cenę życia broni swej tożsamości i historii Narnii. Postać bardzo pozytywna, o miłej aparycji.

Podlizar – jeden z baronów Miraza, który wraz z baronem Sobiepanem uknuł spisek przeciwko Mirazowi. Zabił go w drugiej bitwie pod Beruną.

Magiczne stworzenia i zwierzęta:
Nikabrik – przedstawiciel tak zwanych „Czarnych Karłów”. Książę Kaspian, uciekając przed swym okrutnym stryjem Mirazem, trafia pod opiekę Nikabrika i jego dwójki towarzyszy. Początkowo chce pozbawić chłopca życia, ponieważ uważa go za wroga Narnii (nienawidzi Telmarów). Kiedy próba wezwania Króla Piotra nie powiodła się, zaproponował wezwać Białą Czarownicę, argumentując, iż była dobra dla karłów. Nikabrik kwestionuje wiarę w Aslana oraz podważa autorytet Kaspiana. Karzeł jest bardzo kłótliwy i złośliwy. Na ukształtowanie jego charakteru niewątpliwie miały wpływ długie lata prześladowań i uciśnień jego ludu. Ostatecznie Nikabrik ginie przy próbie wezwania Czarownicy, a Kaspian, mimo niesnasek jakie ich dzieliły, zgadza się na godny pochówek.

Zuchon – Czerwony karzeł, którego bohaterowie spotykają niedługo po zjawieniu się w Narnii, w zrujnowanym Ker-Paravelu. Został porwany przez Telmarów i wrzucony do rzeki. Uratowała go Zuzanna. Początkowo jest nieufny wobec rodzeństwa i nie wierzy, iż byli królami Narnii. Z biegiem czasu jednak przekonuje się do dzieci i zostaje ich przyjacielem. Zuchon ma rude włosy i gęstą brodę. Łucja nazywała go żartobliwie skrótem KMP, co miało znaczyć „Kochany Mały Przyjaciel”. Nieco zrzędliwy i nieufny, ostatecznie jednak przyczynił się do zwycięstwa Kaspiana.

Truflogon – narnijski, mówiący borsuk, który pomaga Kaspianowi. Wierny przyjaciel Zuchona i Nikabrika. Najbardziej empatyczny i serdeczny z tej trójki. Otacza chłopaka opieką i pomaga obalić jego wuja.

Ryczypisk – niewielkich rozmiarów narnijska mysz, nosząca przy boku małą szabelkę (rapier). Niezmiernie waleczny, odważny ponad swą miarę, zaczepny i dowcipny zwierzak. Pragnie być traktowany poważnie i z należytą czcią, co nie jest łatwą rzeczą, gdyż jest po prostu słodki i uroczy. Bardzo polubiła go Łucja. Ryszypisk jest wierny zasadom i ideałom. Bardzo dumny, uprzejmy, a wręcz szarmancki. Traktuje kobiety z szacunkiem. Mimo faktu, iż ma zaledwie kilkadziesiąt centymetrów, potrafi być groźny dla swych wrogów. Podczas walki zostaje ciężko ranny i traci ogon. Łucja ratuje myszce życie za pomocą eliksiru. Z kolei utracony ogon przywraca mu Aslan, który w ten sposób uhonorował jego zasługi.

Bachus – (bóg wina i uczt), postać nawiązująca do Dionizosa, znanego z mitologii rzymskiej. Określony jako „chłopiec z dziką twarzą”. Uosobienie dzikiego, nietłumionego oblicza natury. Często pojawia się w obecności Sylena i zwariowanych towarzyszek – menadów. Bachus niszczy most na rzece Berunie, uwalniając ducha. Wraz ze swymi towarzyszami często tańczy.

Sylen – staruszek poruszający się na ośle.Bbóg przyrody, wywodzący się z mitologii rzymskiej.

Aslan – Wielki Lew. Prawdziwy władca Narnii. Symbolizuje Jezusa Chrystusa w religii chrześcijańskiej. Cechują go dobroduszność, sprawiedliwość oraz szczerość. Jego ojcem jest tajemniczy Władca-Zza-Morza. Aslan pojawia się i znika często niepostrzeżenie.