Opowieści z Narnii – Książę Kaspian - Charakterystyka bohaterów

Łucja Pevensie
Najmłodsza siostra Piotra, Edmunda i Zuzanny, traktowana przez swoje rodzeństwo momentami pobłażliwie, lecz zarazem bardzo troskliwie- zarówno z powodu swojego wieku, jak i wrażliwości. W ,,Księciu Kaspianie’’ poznajemy ją jako dziewczynkę idącą po raz pierwszy do szkoły z internatem, nazywaną pieszczotliwie Łusią. W pierwszej części przygód dzieci ,,Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa’’ w czasie rozkwitu krainy magicznych stworzeń, dziewczynka była jedną z szanowanych i poważanych władców Narnii; w jej ludzkim świecie- Anglii, była jednak tylko zwyczajnym człowiekiem.
W ruinach Ker- Paravelu odnajduje swój zeszłoroczny prezent bożonarodzeniowy- małą ampułkę wykonaną z diamentu, której już jedna kropla zawartości wystarczy, aby uleczyć najcięższe rany; swojego skarbu nie żałuje żadnemu potrzebującemu- właśnie tu ukazuje się jej dobroduszność, wielkie serce i życzliwość do wszystkich istnień magicznej krainy.
Jako najmłodsza z całej czwórki, Łucja często mierzy się typową pobłażliwością ze strony starszych: jej słowa nie są brane na poważnie, niezwykłe opowieści dziewczynki o tym co widziała, czy co jej się zdarzyło, zawsze są uważane przez towarzyszy za sny lub przywidzenia. To ona jako pierwsza dostrzega Lwa Aslana w lesie- przekonuje wtedy rodzeństwo do podążania za nim, lecz spotyka to się z lekką uszczypliwością o jej niekompetencji, dziecięcym jeszcze wieku i wybujałej wyobraźni. Łucja nie poddaje się- jest pewna tego co widziała i dzięki jej wytrwałości, zaciekłości i niestrudzeniu, prowadzeni przez nią zagubieni wędrowcy docierają do celu.
Łucja jest bardzo wierna Aslanowi i wizji świata, w którym wszystkie stworzenia mogą żyć w zgodzie. Od początku ich pobytu na tajemniczej wyspie oraz dowiedziawszy się o sytuacji w jej ukochanym miejscu: o wykorzenieniu rdzennej ludności i zdominowaniu Starej Narnii przez Telmarów. Nie mogła się pogodzić z myślą o tak okropnych zmianach w jej ukochanym, magicznym świecie, w którym przez perę szczęśliwych lat panowała jako królowa po obaleniu Białej Czarownicy uzurpatorki. Usilnie i gorliwie wierzyła, że doczekają się pomocy ze strony Lwa, tak mocno kochanego przez nią ze względu na jego zrozumienie i dobrotliwość. Bezgranicznie ufała Aslanowi; kiedy Piotr, Zuzanna i Edmund poddawali wątpliwością jego przybycie i ratunek- ona nigdy się co do tego nie wahała.
Dziewczynkę charakteryzuje typowa dla niej ciekawość świata i żywiołowość- pewnej nocy, czując taką potrzebę w sercu wymyka się śpiącemu rodzeństwu. Łucja potrafi cieszyć się przelotnymi chwilami: uczuciem bezpieczeństwa na grzbiecie Aslana, zabawą z przeróżnymi stworzeniami czy tańcem z drzewami. Czerpie radość z życia, z ponownego pobytu w Narnii.

Zuzanna Pevensie
W drugim tomie przygód dzieci w Narnii Zuzanna i Piotr są zgodni w większości kwestii, najlepiej też się dogadują- prawdopodobnie z powodu przybliżonego do siebie wieku. Od razu po odnalezieniu swojego łuku i kołczanu ze strzałami przypomina sobie czasy swego panowania w Narnii. Zuzia umie bardzo dobrze i celnie strzelać, udowadnia karłowi Zuchonowi- najlepszemu łucznikowi spośród wszystkich mieszkańców magicznej krainy, że jest lepsza nawet od niego; świetnie pływa, potrafiłaby przebyć wpław rzekę. Jest bardzo odważna i ani chwili nie wacha się przed oddaniem strzału w obronie rodzeństwa, jednak jej sumienie zawsze każe jej unikać uśmiercania innych istot, czy to ludzi czy zwierząt.
Zuzanna zachowuje się bardzo dorośle, to ona zawsze potrafi sprowadzić resztę rodzeństwa na ziemię kiedy czymś się bardzo ekscytują, czasem nawet wylać na nich przysłowiowy kubeł zimnej wody. Kiedy dzieje się coś złego dziewczyna dopuszcza do głosu zdrowy rozsądek; podejmuje racjonalne, dojrzałe decyzje adekwatne do sytuacji w jakiej się znajdują. Proponuje słuszne rozwiązania- są one logiczne i uzasadnione. W sytuacjach potencjalnie groźnych i niebezpiecznych nie traci głowy, potrafi zachować zimną krew. Kiedy za sprawą tajemniczej magii znajdują się na wyspie, Zuzia korzystając ze swej wiedzy i doświadczenia poleca im wyruszyć na poszukiwanie słodkiej wody zdatnej do picia, wyklucza możliwość pozostawienia ciężkich płaszczy na plaży, co argumentuje możliwością dużego spadku temperatury w nocy oraz wraz z Piotrem omawiają sposoby uzyskania pożywienia w dziczy.
Jej ogromna troska niejednokrotnie jest powodem napięć w kontaktach z Łucją- Zuzanna bywa bowiem nadopiekuńcza w stosunku do rodzeństwa, a w szczególności do swojej młodszej siostry, której bardzo to przeszkadza. Dziewczyna otacza współtowarzyszy niemal matczyną opieką, boi się, że spotka ich coś złego podczas wędrówki do obozu Księcia Kaspiana i czuje się za nich odpowiedzialna. To, jak bardzo stara się chronić siostrę można zaobserwować przy okazji podejmowania przez nią decyzji- stara się działać tak, aby jak najmniej narażać rodzeństwo. Gdy Łucja budzi ją pewnej nocy i oznajmia, że widziała Aslana oraz prosi aby Zuzanna z braćmi za nią poszli, ta kierując się logiką nie wierzy jej- ostro i stanowczo zakazuje siostrze opuszczania bezpiecznego obozu, zabrania jej wchodzenia do lasu.
Zuzannę Pevensie charakteryzuje trzymanie się tego, co logiczne i ,,realne’’- co w magicznym świecie pełnym baśniowych, mitycznych istot jest niemożliwe; jest to powodem jej niewiary w opowieść Łucji o zobaczeniu Aslana w lesie, kiedy ona sama, Piotr i Edward niczego nie widzieli. Wpływ na to z pewnością ma jej racjonalność i dojrzałość. W czasie akcji ,, Księcia Kaspiana’’ czytelnicy dowiadują się, Żelew Aslan oznajmił Zuzannie i Piotrowi, że nie będą już więcej mogli odwiedzić Narnii; młoda dziewczyna przyjmuje to ze smutkiem, aczkolwiek ze zrozumieniem i spokojem.

Piotr Pevensie
Najstarszy z rodzeństwa, za czasów świetności Narnii panował w niej razem z siostrami i bratem jako Wielki Król, swoimi rządami zaskarbił sobie zaufanie i wierność poddanych. Ma niezwykłe umiejętności w walce mieczem, jest bardzo zręczny, zna wszystkie chwyty i sztuczki; pozwala mu to wygrać w starciu z silnym, wprawionym i doświadczonym Mirazem w bitwie u boku księcia Kaspiana. Potrafi również sterować statkiem i ma wszystkie niezbędne cechy dobrego władcy: jest inteligentny, rozważny opanowany, rozsądny, sprawiedliwy, szlachetny i mądry. Piotr dba i troszczy się o swoje rodzeństwo, równocześnie pragnie stawić się na polu walki i wesprzeć walczących.
Charakterystyczną cechą Piotra jest waleczność i odwaga(uniknę tu określenia ,,męski’’, gdyż jest ono stereotypowe i niezwykle krzywdzące- wcale nie trzeba być mężczyzną, aby być waleczną, odważną i silną osobą). Możemy zaobserwować je zawsze w sytuacji zagrożenia, gdy dobywa miecza- nigdy nie traci zimnej krwi, myśli trzeźwo. Chłopaka wyróżnia również determinacja- nie poddaje się łatwo, z Mirazem walczy pomimo ran i bólu; ma również w sobie pewnego rodzaju zacięcie przywódcze: to on najczęściej prowadzi w terenie, dowodzi bitwami, planuje i sprawuje pieczę nad resztą. W ,,Księciu Kaspianie’’ Piotr dowiaduje się, że nowym królem Narnii będzie Kaspian, z którym bardzo się zaprzyjaźnił, ów nowinę przyjmuje radośnie, potrafi zrozumieć, że jego czas już minął i od teraz będzie władał ktoś inny.
Piotr jest osobą mądrą, posiada dużą wiedzę praktyczną, jak i tę książkową; swe umiejętności potrafi wykorzystać, wie, między innymi: jak radzić sobie w lesie, jak zdobyć pożywienie, ma bardzo dobrą orientacje w terenie, potrafi tak poruszać się po magicznej krainie aby dotrzeć tam gdzie chce, zna wszelkie charakterystyczne punkty jej krajobrazu, wykorzystuje różne skróty, ponadto bez problemu potrafi odtworzyć mapę Narnii w głowie. Będąc w ruinach zamku na tajemniczej wyspie, to Piotr jako pierwszy zdaje sobie sprawę, że znajdują się w swym niegdysiejszym zamku Ker-Paravelu, rozgryza zagadkę działania czasu w Narnii i uświadamia trójkę współtowarzyszy o różnicy czasu między Anglią a fantastycznym światem. Chłopak planuje wszelkie działania, podejmuje odpowiedzialne decyzje i kieruje się rozsądkiem.
Piotra bezsprzecznie można określić jako szlachetnego i sprawiedliwego-traktował równo wszystkie istoty zamieszkujące Narnię, czy to był Ryczypisk- mała mysz, czy wielki niedźwiedź gryzący pazury ze strachu. Pragnął dobra i pokoju dla wszystkich stworzeń, nie zgadzał się z okrutnym traktowaniem karłów przez lud Telmarów. Tak samo jak Zuzanna troszczył się rodzeństwo, w szczególności Łucję; tak samo jak reszcie nie można nie zgodzić się, że był życzliwy.

Edmund Pevensie
Niewiele starszy od Łucji był jej najbardziej przychylny, cały czas pamiętał o wstydzie jakiego doznał za ostatnim razem, gdy zdradził swoje rodzeństwo służąc Białej Czarownicy; stara się jak najbardziej zadośćuczynić za swoje zachowanie siostrze, popiera ją w większości spraw. Spełnia powierzone mu zadania, na prośbę Piotra pełni rolę posłańca z wezwaniem do walki Miraza, króla Telmarów- chłopiec prezentuje się wtedy bardzo rycersko i odważnie, budząc strach nieprzyjaciela. Jego kontakty z rodzeństwem zdecydowanie zmieniły się na lepsze po tym, jak się od nich odwrócił; nie wypominali mu zdrady, wiedzieli bowiem, jaką odmianę wewnętrzną przeszedł.
Tak jak Piotr, Edmund posiadał szeroki zakres wiedzy, potrafił też wykorzystywać swoje umiejętności w praktyce. Lubił czytać książki, czasami porównywał nawet niektóre sytuacje do wydarzeń z przeczytanych przez siebie pozycji.
W ,,Księciu Kaspianie’’ Edmund jest lojalny i wierny Aslanowi, wierzy młodszej siostrze, że naprawdę widziała Lwa. Niedługo po niej zyskuje możliwość zobaczenia Aslana, choć nie może tego zrobić Piotr i Zuzanna.
Edmund jest serdeczny i zachowuje się przyjaźnie w stosunku do wszystkich istot; z początku sprzecza się trochę z karłem Zuchonem, który nie wierzy w ich istnienie, jednak ich relacja z czasem przeradza się w przyjaźń.
O młodszym bracie Piotra poza tym nie wiemy za dużo; autor nie skupił się na jego postaci w takim stopniu jak na pozostałych z rodzeństwa, których charaktery są zdecydowanie bardziej rozbudowane.