Panny z Wilka - Geneza utworu i gatunek

,,Panny z Wilka”- Geneza utworu i gatunek

,,Panny z Wilka” czyli opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza powstało w 1932 roku. Sam autor przebywał w tym czasie w Syrakuzach na Sycylii. Iwaszkiewicz w trakcie pisania tego utworu dobiegał już do czterdziestego roku życia, co pokrywa się z wiekiem głównego bohatera opowiadania Wiktora Rubena. Domyślać się możemy, że autor przebywając na wakacjach, sentymentalnie wracał do wspomnień z młodości, co natchnęło go do napisania powieści.
Jeżeli zaś chodzi o gatunek, bez problemu stwierdzimy, że to nic innego jak romans. Nie wolno jednak zapomnieć o tym, że książka traktuje również o czasie i przemijaniu, oraz o pewnej tragedii uczuciowej głównego bohatera. O tym, że książka należy do gatunku romansów, świadczą chociażby niejednokrotnie przywołane historię sprzed 15 lat, które wydarzyły się w Wilku, w tym również te o erotycznym zabarwieniu, czy chociażby wydarzenia w czasie akcji powieści, takie jak polowanie i pocałunki z Wiktora z Tunią, czy też intymne zbliżenie z Jolą. O ważnym elemencie przemijania, obecnym w powieści, świadczy czas trwania akcji w jakby dwóch miejscach: w powojennym Wilku oraz we wspomnieniach Wiktora, przed wojną, gdy przyjeżdżał do Wilka jako młodzieniec i był nieświadomy uczuć, jakimi obdarzają go obecne tam panny. Tragedię uczuciową bohatera potwierdzają zaś wydarzenia na końcu książki, ostatnia scena, gdy Ruben odchodzi samotnie w kierunku peronu, na pociąg do swojego dworku, nie oglądając się za siebie, na Jolę, która go odprowadziła i obejrzała się za siebie myśląc o nim, jednocześnie będąc świadoma, że już nigdy go nie zobaczy.