Ropucha - Czas I miejsce akcji

„Ropucha” jest krótką baśnią-opowiadaniem napisaną przez Hansa Christiana Andersena i wydaną po raz pierwszy w 1866 roku. Opowiada ona historię małej ropuszki, która postanowiła wyruszyć w po świecie, aby go poznać.

Jak to w baśniach Hansa Christiana Andersena niestety nie mamy konkretnie opisanego czasu akcji. Wiemy jedynie z opisów, że jest to okres pewnie wiosenno- jesienny, ponieważ przez liście gęste liście na drzewach przebijało ciepłe słoneczko, ropuszka widziała las, gęsty las, było też naszej ropuszce strasznie gorąco i parno. Później razem z żabami dawała koncert, a jak wiadomo żaby dają swoje koncerty najczęściej kiedy są ciepłe pory roku. Spotkała też ropuszka gąsienicę, a gąsienice najczęściej są początkowymi stadiami motyla, stąd też musiała to być pora roku wiosenno-letnia, ponieważ później larwy stają się motylami, a późną jesienią motyli już nie ma. Ropucha widziała również i przysłuchiwała się bocianom, które tez pod koniec lata wylatują do ciepłych krajów. Wiemy z opisów, że żabka zakończyła swój żywot w dziobie bociana zanim one wyleciały, zatem nie dotrwała do zimy, stąd też wiemy, że prawdopodobnie akcja tej baśni rozgrywa się maksymalnie wiosną i latem.
Miejsca akcji to zaś: początkowo studnia, w której mieszkała ropuszka z rodziną, później las i droga i rów z wodą, gdzie schroniła się żabka przed upałem, następnie staw z rodziną żab, później wioska, gdzie ropuszka uratowała gąsienicę przed kogutem i dom gdzie ropuszka spotkała studentów i miejsce, gdzie bociany miały swój dom.