Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Najważniejsze informacje
Gatunek utworu. Budowa„Cierpienia młodego Wertera” to preromantyczna powieść epistolarna autorstwa Johanna Wolfganga Goethego. Utwór składa się z 83 datowanych listów (zamieszczonych w dwóch częściach dzieła). Wszystkie listy napisane są przez tytułowego Wertera. Adresatem większości z nich jest jego przyjaciel- Wilhelma. Pozostałe kierowane są do Lotty (ukochanej głównego bohatera), a tylko jeden do Alberta – narzeczonego Lotty. W utworze można zauważyć nawiązania do biografii autora.StreszczenieWerter to bardzo wrażliwy, egzaltowany i nieumiejący znaleźć swojego miejsca na świecie mieszczanin. Pewnego razu na balu poznaje on Lottę, córkę komisarza, w której bez pamięci się zakochuje. Kobieta ma jednak wybranka, co wcale nie sprawia, że Werter rezygnuje z walki o jej uczucie. Albert, narzeczony Lotty, pojawia się dopiero w dalszej części utworu, co daje Werterowi możliwość zbliżenia się do ukochanej. Mężczyzna wykazuje właściwie wszystkie objawy uzależnienia – odwiedza Lottę codziennie, pod byle pretekstem, a gdy jej nie widzi, tęskni i nie może doczekać się ponownego spotkania. Do te
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
go stopnia szaleje na jej punkcie, że gdy umówiony jest z nią w południe, od rana siedzi i patrzy w okno, tylko czekając, aż słońce znajdzie się w wyczekiwanym dla niego miejscu. Nie może przestać o niej myśleć, przez co zaniedbuje on swoją pasję (malarstwo). Werter zabiega o Lottę, lecz nie sposób uznać, że o nią walczy. Gdy zjawia się narzeczony wybranki głównego bohatera, ten nie zaprzestaje swoich zalotów, wciąż ciągle ją odwiedza. Gdy tylko Albert na chwilę się od niej oddali, ten biegnie od razu, by móc na osobności cieszyć się jej towarzystwem. Gdy tytułowy bohater dowiaduje się o ślubie Alberta z Lottą, postanawia popełnić samobójstwo. Strzela więc sobie w głowę (bronią pożyczoną od Alberta), robi to jednak tak niefortunnie, że bardzo długo umiera (12 godzin). Zostaje pochowany z kokardą swojej ukochanej. Na pogrzeb nie przychodzi jednak Lotta, ponieważ (na skutek wyrzutów sumienia z powodu śmierci zalotnika) rozchorowuje się.
Najważniejsze motywyW powieści pojawia się motyw nieszczęśliwej miłości, a także motyw cierpienia doprowadzającego do tragedii – samobójstwa.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie szczegółowe
„Cierpienia Młodego Wertera” to melodramatyczna powieść epistolarna autorstwa Johanna Volfganga von Goethe. Została ona napisana w epoce preromantyzmu („Sturm und Drung”). Utwór posiada dwie części i składa się z 83 datowanych listów, wszystkie z nich napisane są przez tytułowego Wertera, większość do jego przyjaciela- Wilhelma, pozostałe kierowane są do Lotty (ukochanej głównego bohatera), a tylko jeden do Alberta- narzeczonego wspomnianej Lotty. Utwór posiada wątki biograficzne autora.
Pierwsza część dzieła Goethego rozpoczyna list napisany 4 maja 1771 roku. Główny bohater oznajmia tam Wilhelmowi, że bardzo się cieszy z powodu swojej przeprowadzki. Wspomina również romans z Leonorą, którą prawdopodobnie w sobie rozkochał, a następnie porzucił, by móc wyjechać do innego miasta. Chce on zapomnieć o wszystkim, co już było i patrzeć w przyszłość. Werter oświadcza, że jest mu w nowym miejscu bardzo dobrze i „Samotność, to balsam nieoceniony dla jego skołatanego serca.” Stwierdza, że miejscowość, do której przyjechał jest piękna, opisuje walory przyrody. Jego ulubionym miejscem jest pawilon gdzie przesiaduje całymi godzinami i patrzy na otaczającą go roślinność.
Drugi list datowany na 10 maja. Werter opisuje w nim swoje samopoczucie, w tym liście czytelnik dowiaduje się również, że główny bohater zajmuje się malarstwem, lecz w wyniku zachwytu okoliczną przyrodą ostatnio zaniedbuje on tę sztukę. Jest niesamowicie szczęśliwy i dostrzega w świecie dzieło Boga. W kolejnych kilku korespondencjach mężczyzna pisze o nawiązaniu relacji z miejscowymi chwali ich prostotę, a także mówi o książce, którą aktualnie czyta, która jest dziełem Homera. Siedemnastego maja Werter informuje Wilhelma, że w nowym miejscu mimo prób nadal nie udało mu się nawiązać przyjaźni, ale jest on lubiany przez ludzi. Mówi także o swoich uczuciach- radości, że może przebywać z okolicznym ludem, ale i smutek z powodu tego, że nie ma z nim przyjaciółki jego młodości. Chwali się także, że poznał książęcego komisarza i został zaproszony do niego na wizytę, którą pragnie jak najszybciej złożyć. W następnym liście bohater utworu Goethego dzieli się swoją refleksją dotyczącą dzieci, uważa on je za czyste, pełne pokory i lepsze od dorosłych ludzi. Z treści następnej twórczości Wertera wynika, że znalazł on sobie przytulne miejsce do zamieszkania, znajduje się ono niecałą godzinę drogi od miasta Wahlheim, położona jest ona na wzgórzu, niedaleko jest dolina, a miejsce jest bardzo malownicze. Gospodyni jest bardzo miłą kobietą. Opisuje również swoje spotkanie z małym chłopcem, który opiekował się młodszym bratem trzymając go na kolanach. Mężczyznę do tego stopnia rozczulił ten widok, że stworzył rysunek go przedstawiający. Mieszczanin zaprzyjaźnił się z chłopcami, a dzięki uprzejmości ich matki zaczął się z nimi spotykać i rozmawiać co sprawiało mu dużą przyjemność. Trzydziestego maja Werter pisze o swoim podejściu do malarstwa, porównuje je do poezji, a także opisuje uczucia pewnego młodego chłopaka zakochanego we wdowie, który również tę idealizuje kobietę. Z listu napisanego 16 czerwca Wilhelm dowiaduje się o miłości swojego przyjaciela do Loty- córki wcześniej poznanego komisarza S., Werter opisuje piękno kobiety oraz jej charakter (m.in. spokój jej duszy). Mężczyzna uważa Lotę za doskonałą do tego stopnia, że nie sposób tego opisać, jest również zachwycony jej relacjami z młodszym rodzeństwem, którego posiada aż ósemkę. Przyznaje również, że jest zniewolony miłością, którą do niej czuje. Nie może przestać o niej myśleć, a gdy wie, że ma się z nią spotkać nie może się doczekać i obserwuje słońce wyczekując godziny, o której jest z kobietą umówiony. Opowiada też w jaki sposób poznał on wybrankę swojego serca, zdarzyło się to na balu, od momentu, gdy tylko ją ujrzał był zauroczony, jednak gdy ta poprosiła go do tańca ten pojął, że jest w niej absolutnie zakochany. Rozmawia on na balu z kobietą o literaturze, a także o innych bliskim ich tematach. Największym problemem mężczyzny jest jednak fakt, o którym dowiaduje się on jeszcze w drodze na bal- Lotta jest zaręczona. Jej wybrankiem jest szlachetny mężczyzna o imieniu Albert, którego jednak Werter nie poznaje, ponieważ ten wyjechał uporządkować sprawy rodzinne po śmierci ojca oraz postarać się o dobre stanowisko dla siebie. Kolejny list jest właściwie zakończeniem poprzedniego, opisany jest tam zachód słońca widoczny podczas powrotu z balu oraz uczucia tytułowego bohatera do Loty, nie interesuje go księżyc, gwiazdy, czy słońce, bo odkąd ją ujrzał myśli tylko o niej. W kolejnych dwóch korespondencjach bohater literacki ponownie zachwyca się pięknem, które go otacza, a także opowiada jak spędza czas z Lotą i jej rodzeństwem (jak sam twierdzi dzieci są najbliższymi istotami w jego sercu, dostrzega też w nich zalety, które bardzo przydadzą im się w życiu). Dzieli się jednocześnie refleksją dotyczącą młodziaków, a mianowicie sądzi, że dorośli ograniczają je, mimo że nie powinni tego robić. W następnym liście opisuje wizytę u starego Pastora, przyjaciela lubej. Werter poznaje tam jego córkę Fryderykę (która wyraźnie jak sam przyznaje spodobała się Werterowi) oraz Pana Schmidta, który był jej partnerem. Werter dyskutuje z gospodarzami o humorze człowieka, uważa on bowiem, że nie ma nic gorszego niż psucie swoim nastrojem samopoczucie innych. Dywagowali oni o radosnych i złych chwilach życia. W kolejnych fragmentach dzieła Goethego główny bohater opisuje swoją relację z ukochaną, mówi on o tęsknocie jaką czuję, gdy oddala się od niej nawet tylko na chwile i o tym, że szaleje z miłości, gdy ktoś choćby o niej wspomni. Twierdzi on, że czuje miłość, którą Lotta go obdarzyła, przepełnia go to uczucie szczęściem, ponadto w obecności lubej gasną wszystkie złe myśli i odczucia bohatera powieści. 18 lipca Werter za pomocą pytania retorycznego dzieli się z przyjacielem refleksją, której tematem jest miłość. Porównuje ją do lampy, która przystawiona do białej ściany rozświetla ukazując piękne obrazy. Tytułowa postać jest tak zakochana w córce komisarza, że gdy posyła do niej pewnego dnia służącego, gdy ten wraca Werter patrzy na niego z ogromną sympatią i jak sam stwierdza nie oddałby go za żadne pieniądze. Cały dzień bohater podporządkowuje ukochanej, jest ona całym jego zainteresowaniem. 21 lipca główny bohater krytykuje pomysł spotkania z konsulem, gdyż ma go za złego człowieka. Dzieląc się swoją opinią na temat tego człowieka zauważalny jest również biblijny motyw Vanitas (marność). W kolejnej twórczości podmiotu lirycznego wyznaje on, że próbował odsunąć się od ukochanej (trzymać dystans), lecz jest to niemożliwe zawsze wymyśla sobie jakiś, choćby najbardziej błahy powód do spotkania przez co nie potrafi się od niej odsunąć. 30 lipca w Walheihmie zjawia się Albert, narzeczony Loty. Werter uważa go za miłego i zacnego człowieka, szanuje go, ponieważ ten wie ile warta jest Lota. Cieszy się, że nie był świadkiem powitania narzeczonych, gdyż sprawiłoby mu to niewyobrażalny ból. Albert ma Wertera za człowieka rozumnego i ciszy się, że Lota ma takiego przyjaciela. W głównym bohaterze tworzy się konflikt wewnętrzny, smuci się własną głupotą, ponieważ przed przyjazdem ukochanego Loty, wiedział on jak wygląda sytuacja, lecz przywiązał się do niej i boli go, że ta spędza czas z innym mężczyzną poza nim. Pierwszy list napisany w sierpniu przedstawia rozdarcie tytułowego bohatera, nie wie on jak ma postępować w relacji z Lotą, zdaje on sobie sprawę w jak trudnej sytuacji się znalazł. Werter znajduje przypadkiem swój pamiętnik i uświadamia sobie, że w obecnej sytuacji znalazł się niecelowo, lecz tak naprawdę na własne życzenie. W kolej
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
nym fragmencie Werter ponownie uznaje swoją winę, nazywa siebie nawet głupcem. Stał się on właściwie członkiem rodziny Komisarza S. i jego córki, zaprzyjaźnił się z Albertem, ten nawet opowiedział mu o nieżyjącej już matce swojej narzeczonej. 12 sierpnia Werter opisuje kolejne swoje spotkanie z lubym swej ukochanej, główny bohater poprosił o pożyczenie broni na przejażdżkę konną. Albert bez problemu pożyczył broń jednak uprzedził Wertera, że ten musi ją wcześniej nabić, ponieważ z powodu nie miłych przeżyć z przeszłości nie trzyma w domu nabitego pistoletu. W akcie smutku główny bohater przyłożył sobie broń do głowy, lecz Albert natychmiast odciągnął jego rękę od głowy mówiąc, że samobójstwo jest aktem nierozsądku, napełnia go obrzydzeniem i jest tchórzostwem. Werter ma inne zdanie na ten temat, sądzi, że ból egzystencjalny to choroba, a ten, kto go odczuwa popełnia samobójstwo nie z tchórzostwa, lecz ze smutku. W następnej korespondencji bohater pisze o miłości, według niego czyni ona człowieka potrzebnego na świecie. Nadal myśli, że Lota nie chciałaby go utracić, a jej rodzeństwo jest tak przyzwyczajone do jego obecności, że nawet nie wyobraża sobie świata bez niego. Opowiada również o wizycie u swej ukochanej i o tym jak dobry kontakt ma z dziećmi. Dzieli się także przemyśleniami dotyczącymi literatury. 18stego sierpnia mężczyzna pisze, że czuje się nieszczęśliwy i zawiedziony, sądził bowiem, że otaczająca go przyroda, będzie już zawsze dla niego rajem, jednak poprzez uczucie, które go rani, lecz nie może się go wyzbyć odczuwa ból i wielki smutek. Dodatkowo informuje on o swoich przemyśleniach dotyczących śmierci, jest ona niespodziewana i może dotknąć w każdym momencie. Nawet krótki spacer człowieka odbiera życie tysiącom robaczków. W kolejnych kilku listach bohater opowiada o swoich snach, w których obecna jest Lota. Bardzo cierpi, dlatego, że gdy się budzi jej przy nim nie ma. Wilhelm dowiaduje się także o nieznośnej bezczynności, którą odczuwa jego przyjaciel. Wszystko traci sens, nie lubi on czytać książek, nie zajmuje się wcale malarstwem. Zastanawia się nad podjęciem pracy w konsulacie. We wrześniu Werter postanawia wyjechać w celu podjęcia tejże pracy, ogromnie zasmuca go myśl, że nigdy nie zobaczy już swojej ukochanej. Lota opowiada jemu i swojemu narzeczonemu historię o jej matce. Werter przysięga jej, że jeszcze kiedyś się zobaczą.Część druga
Tytułowy bohater przybywa wraz ze służącym do innego miasta. Informuje on, że konsul, którego jest gościem podupadł na zdrowiu więc zostanie on tam kilka dnia, uważa on członka rządu za nieznośnego jednak nie ma zamiaru się zbyt łatwo poddawać. Opowiada też o swojej pracy. Kolejny list jest napisany ponad miesiąc od wyjazdu Wertera (26 listopada 1771 roku) jego autor twierdzi, że w nowym miejscu się już zaaklimatyzował i nawet nie jest mu tak źle. Poznał tam Hrabiego C. , którego darzy szacunkiem, ponieważ ten jest dla niego dobry i posiada zacny umysł.
W wigilię roku 1771 bohater skarży się Wilhelmowi na konsula, nazywa go wręcz pedantycznym cymbałem, ponieważ jest on powolny i drobiazgowy. Ponadto przyjaciela Wilhelma bardzo denerwuje ciągłe zwracanie uwagi przez pracodawcę. Cieszy się on, że Hrabia C. (który również nie przepada za konsulem) ufa bohaterowi powieści. W kolejnej korespondencji Werter dzieli się swoimi myślami na temat pozycji społecznej, uważa za głupotę staranie się latami tylko po to, by osiągnąć awans. 20 stycznia w powieści pojawia się pierwszy list skierowany bezpośrednio do Loty, autor przyznaje w nim, że tęskni i często o niej myśli. Kilka dni później Werter z listu dowiaduje się, że Lota oraz Albert wzięli ślub. Pisze no do męża Loty w podziękowaniu za tę nowinę oraz oświadcza, że nie śmiał o to pytać, Werter nazywa nawet Alberta aniołem niebiańskim. 15 marca podmiot liryczny opisuje sytuację jaka przytrafiła mu się, gdy udał się na obiad do Hrabiego C. Na wieczerzy zjawiło się wielu dostojnych gości m.in. Baron i radca dworu. Werter jako mieszczanin został wyproszony z towarzystwa, co sprawiło, że był bardzo niezadowolony, nie uważał się on za gorszego od reszty gości. 16 marca nadal wspomina tę sytuację oraz opowiada o tym, że wiele razy miał zamiar skończyć swoje życie, ale zawsze rezygnował z tego pomysłu. W kolejnym liście Werter informuje, że postanowił zrezygnować z pracy, wie, że zawiedzie to Wilhelma i jego własną matkę, lecz i tak nie chce dalej pracować. W pierwszym liście napisanym w maju tegoż roku główny bohater oświadcza, że wyjeżdża z dotychczasowego miejsca zamieszkania, w po drodze wstąpi do swojego rodzinnego miasta, by odświeżyć sobie w pamięci dawne czasy. Kilka dni później przebywa u boku Księcia, jednak postanawia ponownie wyjechać, ponieważ nie wytrzymuje z tęsknoty i miłości, chce być bliżej Loty. Werter ubolewa, że Lota nie jest jego żoną, twierdzi, że z nim byłaby tak samo szczęśliwa jak z Albertem. W sierpniu roku 1771, gdy bohater przebywa już w Walheihmie zastanawia się, co by się musiało stać, żeby Lota została jego małżonką. W kolejnych listach Werter przeżywa ogromny ból i rozpacz związaną z tym, że nie jest on wybraniem swej ukochanej, boli go również fakt, że Albert nie wydaje się tak szczęśliwy po ślubie, jak na jego miejscu byłby on. Wszystko dla bohatera jest nie istotne, ponieważ jedynym co mogłoby mu przynieść ukojenie i szczęście byłby związek z Lotą, musi się on bardzo powstrzymywać przed pocałunkiem, czy przytuleniem ukochanej. W listopadzie kondycja psychiczna bohatera jest w coraz gorszym stanie, twierdzi on wręcz, że przed snem marzy mu się, by więcej się nie obudzić. 15 listopada mężczyzna zapewnia przyjaciela, że mimo ogromnego bólu i rozpaczy poradzi on sobie w życiu, musi tylko przecierpieć swoje. Kilka dni później Werter nazywa brak miłości ze strony Loty trucizną, która prowadzi go do zatracenia. Sądzi, że ukochana wyczuwa jego cierpienia jednak nie chce mu w nim ulżyć, ponieważ jest związana z Albertem. Bohater powieści czuje się jakby był opętany, wszędzie dostrzega obecność córki komisarza.14 grudnia Werter pisze do Wilhelma o samobójstwie, chce on odejść z tego świata, ponieważ nie może znieść już bólu istnienia, uważa, że śmierć jest dla niego jedynym wyjściem.
20 grudnia Werter pisze list, który można nazwać pożegnalnym, opisuje on swoje uczucia, ból, cierpienie, smutek, gdziekolwiek przebywa nie czuje radości, nie może zaznać spokoju, ani szczęścia. Postanawia umrzeć, informuje Lotę, że tak musiało się stać, jedno z ich trójki musiało zginąć, najpierw chciał zabić Alberta, potem ją, a w końcu postanowił, że będzie to on sam. Pojechał on, więc do domu komisarza w celu pożyczenia broni od Alberta, nie zastał go jednak. Posiedział, więc chwilę z rodzeństwem loty, a następnie wrócił do swojego miejsca zamieszkania. Werter pisze w liście do Loty, że dobrze mu z tym, że podjął już nieodwracalną decyzję o popełnieniu samobójstwa. Werter posyła w końcu służącego po broń do Alberta. Lota waha się, czy ten powinien ją pożyczać, jednak wspólnie podejmują decyzję o pożyczeniu broni bohaterowi powieści. Gdy Werter ma już napisany list pożegnalny oraz posiada broń strzela sobie w głowę, trafia jednak tak niefortunnie, że ma świadomość jeszcze przez 12 godzin. Po tym czasie wykrwawia się na śmierć. Przy łożu śmierci znajduje się Lota, Albert, Ojciec wcześniej wymienionej oraz jej rodzeństwo. Brat Loty jest tak przywiązany do Wertera, że aż do śmierci składa mu pocałunki, a gdy ten umiera siłą muszą odrywać go od zwłok. Na pogrzebie zjawia się komisarz wraz z synami, nie pojawia się Lota, ponieważ jest w bardzo ciężkim stanie, ani Albert, ponieważ nie był w stanie przyjść. Werter zostaje pochowany z kokardą Loty.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka bohaterów
Głównym bohaterem powieści Johanna Volfganga von Goethe jest tytułowy Werter , jest on mieszczaninem. Mężczyzna ten jest bardzo wrażliwy, egzaltowany, poszukuje on uczucia, które wypełni jego serce. Werter jest miłośnikiem przyrody, uwielbia ją podziwiać, sprawia mu to ogromną przyjemność i daje poczucie szczęścia. Ponadto uwielbia on dzieci, uważa dorosłych ludzi, którzy je ograniczają za głupców. Sam mocno je kocha i gdy tylko ma okazję rozmawia z nimi, słucha oraz żartuje. Jest postacią skłonną do refleksji, a w jego listach widoczne są liczne nawiązania do Biblii. W wolnym czasie zajmuje się malarstwem, albo w zależności od nastroju czytaniem Osjana lub Homera. Jest człowiekiem nie lubiącym arystokracji, o tej grupie społecznej wyraża się z egzaltacją, uważa za głupotę podejmowanie ciężkiej pracy przez lata tylko po to by awansować na drabinie hierarchii społecznej. Ponadto sądzi, że są to ludzie wywyższający się, a sam siebie mimo swojego pochodzenia nie uważa za osobę gorszą, ponieważ jest dobrze wychowany i umie zachować się w towarzystwie nie mniej dobrze niż arystokraci. Werter nie mógł sobie znaleźć miejsca na świecie, ponieważ starał się ograniczyć kontakt z kobietą, w której był zakochany (ponieważ była ona zaręczona), ale jednocześnie wyjeżdżając bardzo za nią tęsknił przez co później do niej powrócił. Niestety przez cierpienie jakiego doznał doświadczając braku miłości ze strony Loty popełnił on samobójstwo. Ukochana Wertera o imieniu Lotta, jest córką Komisarza, m
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ma ona ponadto ósemkę rodzeństwa, którymi po śmierci matki, na jej prośbę opiekowała się nie gorzej niż niejedna matka swoimi dziećmi. Jest ona zaręczona ze szlachetnym człowiekiem noszącym imię Albert. Mimo tego nie odrzuca ona jasno zalotów Wertera i spędza z nim prawie każdy dzień. Jest kobietą dobrze wychowaną o nienagannych manierach. Albert, jej narzeczony to postać, o której istnieniu wiemy prawie od początku dzieła Goethego, jednak więcej na jego temat dowiadujemy się dopiero pod koniec pierwszej części gdy wraca on do Loty. Narzeczony córki komisarza nie przegania Wertera, lecz szanuje go i traktuje jak swego przyjaciela. Jest on dobry i szlachetny, by nie tworzyć nie zręcznych sytuacji nie całuje narzeczonej w obecności gościa, jest miły oraz służy dobrą radą. Opisując bohaterów utworu nie sposób nie wspomnieć o Wilhelmie, to do niego kierowane są listy Wertera, na które sądząc po ich treści regularnie odpowiada. O tej postaci nie wiemy jednak nic poza tym, że jest to przyjaciel tytułowego bohatera i, że pragnie on jego dobra. Poza tymi trzema postaciami, które są głównymi bohaterami utworu Goethego, mamy również do czynienia z licznymi postaciami pojawiającymi się w pojedynczych listach Wertera, są to m.in. konsul, u którego główny bohater przez jakiś czas pracuje, jednak nie żywi do niego sympatii, Pastor wraz ze swą córką i jej wybrankiem, któremu Lotta i Werter składają wizytę, a także Hrabia, Komisarz S., rodzeństwo Lotty, przyjaciółka Wertera Panna B. i kilka pomniejszych postaci.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Czas i miejsce akcji
Akcja utworu rozpoczyna się w małym, malowniczo położonym miasteczku Wahlheim, do którego wprowadza się Werter oraz w domu i ogrodzie Lotty znajdującym się niecałą godzinę drogi od tego miejsca. Ponadto od jesieni 1771 do wiosny 1772 akcja tocz
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
y się w miasteczku, w którym tytułowy bohater pracuje u konsula, nie podana jest jednak nazwa tej miejscowości. Historia Wertera rozpoczyna się jesieni 4 maja roku 1771 i trwa do 20 grudnia roku 1772, kiedy to główny bohater odbiera sobie życie.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Głównym bohaterem powieści Johanna Wolfganga von Goethe jest tytułowy Werter, jest on mieszczaninem. Mężczyzna ten jest bardzo wrażliwy, egzaltowany, poszukuje on uczucia, które wypełni jego serce. Werter jest miłośnikiem przyrody, uwielbia ją podziwiać, sprawia mu to ogromną przyjemność i daje poczucie szczęścia. Ponadto uwielbia on dzieci, uważa dorosłych ludzi, którzy je ograniczają, za głupców. Sam mocno je kocha i gdy tylko ma okazję rozmawia z nimi, słucha oraz żartuje. Jest postacią skłonną do refleksji, a w jego listach widoczne są liczne nawiązania do Biblii. W wolnym czasie zajmuje się malarstwem albo, w zależności od nastroju, czytaniem Osjana lub Homera. Jest człowiekiem nie lubiącym arystokracji, o tej grupie społecznej wyraża się z egzaltacją, uważa za głupotę podejmowanie ciężkiej pracy przez lata tylko po to, by awansować na drabinie hierarchii społecznej. Ponadto sądzi, że są to ludzie wywyższający się, a sam siebie mimo swojego pochodzenia nie uważa za osobę gorszą, ponieważ jest dobrze wychowany i umie zachować się w towarzystwie nie mniej dobrze niż arystokraci. Werter nie mógł sobie znaleźć miejsca na świecie, ponieważ starał się ograniczyć kontakt z kobietą, w której był zakochany (ponieważ była ona zaręczona), ale jednocześnie wyjeżdżając bardzo za nią tęsknił przez co później do niej powrócił. Niestety przez cierpienie, jakiego doznał doświadczając braku miłości ze strony Lotty, popełnił on samobójstwo.
Ukochana Wertera o imieniu Lotta, jest córką Komisarza, ma ona
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ponadto ósemkę rodzeństwa, którymi po śmierci matki, na jej prośbę, opiekowała się nie gorzej niż niejedna matka swoimi dziećmi. Jest ona zaręczona ze szlachetnym człowiekiem noszącym imię Albert. Mimo tego nie odrzuca ona jasno zalotów Wertera i spędza z nim prawie każdy dzień. Jest kobietą dobrze wychowaną o nienagannych manierach.
Albert, jej narzeczony to postać, o której istnieniu wiemy prawie od początku dzieła Goethego, jednak więcej na jego temat dowiadujemy się dopiero pod koniec pierwszej części gdy wraca on do Lotty. Narzeczony córki komisarza nie przegania Wertera, lecz szanuje go i traktuje jak swego przyjaciela. Jest on dobry i szlachetny, by nie tworzyć niezręcznych sytuacji nie całuje narzeczonej w obecności gościa, jest miły oraz służy dobrą radą.
Opisując bohaterów utworu nie sposób nie wspomnieć o Wilhelmie, to do niego kierowane są listy Wertera, na które sądząc po ich treści regularnie odpowiada. O tej postaci nie wiemy jednak nic poza tym, że jest to przyjaciel tytułowego bohatera i że pragnie on jego dobra.
Poza tymi trzema postaciami, które są głównymi bohaterami utworu Goethego, mamy również do czynienia z licznymi postaciami pojawiającymi się w pojedynczych listach Wertera, są to m.in. konsul, u którego główny bohater przez jakiś czas pracuje, jednak nie żywi do niego sympatii, Pastor wraz ze swą córką i jej wybrankiem, któremu Lotta i Werter składają wizytę, a także Hrabia, Komisarz S., rodzeństwo Lotty, przyjaciółka Wertera Panna B. i kilka pomniejszych postaci.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie
„Cierpienia Młodego Wertera” to melodramatyczna powieść epistolarna autorstwa Johanna Volfganga von Goethe. Została ona napisana w epoce preromantyzmu („Sturm und Drung”). Utwór posiada dwie części i składa się z 83 datowanych listów, wszystkie z nich napisane są przez tytułowego Wertera, większość do jego przyjaciela- Wilhelma, pozostałe kierowane są do Lotty (ukochanej głównego bohatera), a tylko jeden do Alberta- narzeczonego wspomnianej Lotty. Utwór posiada wątki biograficzne autora.
Pierwsza część dzieła Goethego rozpoczyna list napisany 4 maja 1771 roku Główny bohater oznajmia tam Wilhelmowi, że bardzo się cieszy z powodu swojej przeprowadzki. Wspomina również romans z Leonorą, którą prawdopodobnie w sobie rozkochał, a następnie porzucił, by móc wyjechać do innego miasta. Chce on zapomnieć o wszystkim co już było i patrzeć w przyszłość. Werter oświadcza, że jest mu w nowym miejscu bardzo dobrze i „Samotność, to balsam nieoceniony dla jego skołatanego serca.” Stwierdza, że miejscowość, do której przyjechał jest piękna, opisuje walory przyrody. Jego ulubionym miejscem jest pawilon gdzie przesiaduje całymi godzinami i patrzy na otaczającą go roślinność. Drugi list datowany na 10 maja. Werter opisuje w nim swoje samopoczucie, w tym liście czytelnik dowiaduje się również, że główny bohater zajmuje się malarstwem, lecz w wyniku zachwytu okoliczną przyrodą ostatnio zaniedbuje on tę sztukę. Jest niesamowicie szczęśliwy i dostrzega w świecie dzieło Boga. W kolejnych kilku korespondencjach mężczyzna pisze o nawiązaniu relacji z miejscowymi chwali ich prostotę, a także mówi o książce, którą aktualnie czyta, która jest dziełem Homera. Siedemnastego maja Werter informuje Wilhelma, że w nowym miejscu mimo prób nadal nie udało mu się nawiązać przyjaźni, ale jest on lubiany przez ludzi. Mówi także o swoich uczuciach- radości, że może przebywać z okolicznym ludem, ale i smutek z powodu tego, że nie ma z nim przyjaciółki jego młodości. Chwali się także, że poznał książęcego komisarza i został zaproszony do niego na wizytę, którą pragnie jak najszybciej złożyć. W następnym liście bohater utworu Goethego dzieli się swoja refleksją dotyczącą dzieci, uważa on je za czyste, pełne pokory i lepsze od dorosłych ludzi. Z treści następnej twórczości Wertera wynika, że znalazł on sobie przytulne miejsce do zamieszkania, znajduje się ono niecałą godzinę drogi od miasta Wahlheim, położona jest ona na wzgórzu, niedaleko jest dolina, a miejsce jest bardzo malownicze. Gospodyni jest bardzo miłą kobietą. Opisuje również swoje spotkanie z małym chłopcem, który opiekował się młodszym bratem trzymając go na kolanach. Mężczyznę do tego stopnia rozczulił ten widok, że stworzył rysunek go przedstawiający. Mieszczanin zaprzyjaźnił się z chłopcami, a dzięki uprzejmości ich matki zaczął się z nimi spotykać i rozmawiać co sprawiało mu dużą przyjemność. Trzydziestego maja Werter pisze o swoim podejściu do malarstwa, porównuje je do poezji, a także opisuje uczucia pewnego młodego chłopaka zakochanego we wdowie, który również tę idealizuje kobietę. Z listu napisanego 16 czerwca Wilhelm dowiaduje się o miłości swojego przyjaciela do Loty- córki wcześniej poznanego komisarza S., Werter opisuje piękno kobiety oraz jej charakter (m.in. spokój jej duszy). Mężczyzna uważa Lotę za doskonałą do tego stopnia, że nie sposób tego opisać, jest również zachwycony jej relacjami z młodszym rodzeństwem, którego posiada aż ósemkę. Przyznaje również, że jest zniewolony miłością, którą do niej czuje. Nie może przestać o niej myśleć, a gdy wie, że ma się z nią spotkać nie może się doczekać i obserwuje słońce wyczekując godziny, o której jest z kobietą umówiony. Opowiada też w jaki sposób poznał on wybrankę swojego serca, zdarzyło się to na balu, od momentu gdy tylko ją ujrzał był zauroczony, jednak gdy ta poprosiła go do tańca ten pojął, że jest w niej absolutnie zakochany. Rozmawia on na balu z kobietą o literaturze, a także o innych bliskim ich tematach. Największym problemem mężczyzny jest jednak fakt, o którym dowiaduje się on jeszcze w drodze na bal- Lotta jest zaręczona. Jej wybrankiem jest szlachetny mężczyzna o imieniu Albert, którego jednak Werter nie poznaje, ponieważ ten wyjechał uporządkować sprawy rodzinne po śmierci ojca oraz postarać się o dobre stanowisko dla siebie. Kolejny list jest właściwie zakończeniem poprzedniego, opisany jest tam zachód słońca widoczny podczas powrotu z balu oraz uczucia tytułowego bohatera do Loty, nie interesuje go księżyc, gwiazdy, czy słońce, bo odkąd ją ujrzał myśli tylko o niej. W kolejnych dwóch korespondencjach bohater literacki ponownie zachwyca się pięknem, które go otacza, a także opowiada jak spędza czas z Lotą i jej rodzeństwem (jak sam twierdzi dzieci są najbliższymi istotami w jego sercu, dostrzega też w nich zalety, które bardzo przydadzą im się w życiu). Dzieli się jednocześnie refleksją dotyczącą młodziaków, a mianowicie sądzi, że dorośli ograniczają je mimo, że nie powinni tego robić. W następnym liście opisuje wizytę u starego Pastora, przyjaciela lubej. Werter poznaje tam jego córkę Fryderykę (która wyraźnie jak sam przyznaje spodobała się Werterowi) oraz Pana Schmidta, który był jej partnerem. Werter dyskutuje z gospodarzami o humorze człowieka, uważa on bowiem , że nie ma nic gorszego niż psucie swoim nastrojem samopoczucie innych. Dywagowali oni o radosnych i złych chwilach życia. W kolejnych fragmentach dzieła Goethego główny bohater opisuje swoją relację z ukochaną, mówi on o tęsknocie jaką czuję gdy oddala się od niej nawet tylko na chwile i o tym, że szaleje z miłości gdy ktoś choćby o niej wspomni. Twierdzi on, że czuje miłość, którą Lotta go obdarzyła, przepełnia go to uczucie szczęściem, ponadto w obecności lubej gasną wszystkie złe myśli i odczucia bohatera powieści. 18 lipca Werter przy pomocy pytania retorycznego dzieli się z przyjacielem refleksją, której tematem jest miłość. Porównuje ją do lampy, która przystawiona do białej ściany rozświetla ukazując piękne obrazy. Tytułowa postać jest tak zakochana w córce komisarza, że gdy posyła do niej pewnego dnia służącego, gdy ten wraca Werter patrzy na niego z ogromną sympatią i jak sam stwierdza nie oddałby go za żadne pieniądze. Cały dzień bohater podporządkowuje ukochanej, jest ona całym jego zainteresowaniem. 21 lipca główny bohater krytykuje pomysł spotkania z konsulem, gdyż ma go za złego człowieka. Dzieląc się swoją opinią na temat tego człowieka zauważalny jest również biblijny motyw Vanitas (marność). W kolejnej twórczości podmiotu lirycznego wyznaje on, że próbował odsunąć się od ukochanej (trzymać dystans), lecz jest to niemożliwe zawsze wymyśla sobie jakiś, choćby najbardziej błahy powód do spotkania przez co nie potrafi się od niej odsunąć. 30 lipca w Walheihmie zjawia się Albert, narzeczony Lotty. Werter uważa go za miłego i zacnego człowieka, szanuje go, ponieważ ten wie ile warta jest Lota. Cieszy się, że nie był świadkiem powitania narzeczonych, gdyż sprawiłoby mu to niewyobrażalny ból. Albert ma Wertera za człowieka rozumnego i ciszy się, że Lota ma takiego przyjaciela. W głównym bohaterze tworzy się konflikt wewnętrzny, smuci się własną głupotą, ponieważ przed przyjazdem ukochanego Loty, wiedział on jak wygląda sytuacja, lecz przywiązał się do niej i boli go, że ta spędza czas z innym mężczyzną poza nim. Pierwszy list napisany w sierpniu przedstawia rozdarcie tytułowego bohatera, nie wie on jak ma postępować w relacji z Lottą, zdaje on sobie sprawę w jak trudnej sytuacji się znalazł. Werter znajduje przypadkiem swój pamiętnik i uświadamia sobie, że w obecnej sytuacji znalazł się niecelowo, lecz tak naprawdę na własne życzenie. W kolejnym fragmencie Wert
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ter ponownie uznaje swoją winę, nazywa siebie nawet głupcem. Stał się on właściwie członkiem rodziny Komisarza S. i jego córki, zaprzyjaźnił się z Albertem, ten nawet opowiedział mu o nie żyjącej już matce swojej narzeczonej. W dniu 12 sierpnia Werter opisuje kolejne swoje spotkanie z lubym swej ukochanej, główny bohater poprosił o pożyczenie broni na przejażdżkę konną. Albert bez problemu pożyczył broń jednak uprzedził Wertera, że ten musi ją wcześniej nabić, ponieważ z powodu nie miłych przeżyć z przeszłości nie trzyma w domu nabitego pistoletu. W akcie smutku główny bohater przyłożył sobie broń do głowy, lecz Albert natychmiast odciągnął jego rękę od głowy mówiąc, że samobójstwo jest aktem nierozsądku, napełnia go obrzydzeniem i jest tchórzostwem. Werter ma inne zdanie na ten temat, sądzi, że ból egzystencjalny to choroba, a ten kto go odczuwa popełnia samobójstwo nie z tchórzostwa, lecz ze smutku. W następnej korespondencji bohater pisze o miłości, według niego czyni ona człowieka potrzebnego na świecie. Nadal myśli, że Lota nie chciałaby go utracić, a jej rodzeństwo jest tak przyzwyczajone do jego obecności, że nawet nie wyobraża sobie świata bez niego. Opowiada również o wizycie u swej ukochanej i o tym jak dobry kontakt ma z dziećmi. Dzieli się także przemyśleniami dotyczącymi literatury. 18stego sierpnia mężczyzna pisze, że czuje się nieszczęśliwy i zawiedziony, sądził bowiem, że otaczająca go przyroda, będzie już zawsze dla niego rajem, jednak poprzez uczucie, które go rani lecz nie może się go wyzbyć odczuwa ból i wielki smutek. Dodatkowo informuje on o swoich przemyśleniach dotyczących śmierci, jest ona niespodziewana i może dotknąć w każdym momencie. Nawet krótki spacer człowieka odbiera życie tysiącom robaczków. W kolejnych kilku listach bohater opowiada o swoich snach, w których obecna jest Lota. Bardzo cierpi, dlatego, że gdy się budzi jej przy nim nie ma. Wilhelm dowiaduje się także o nieznośnej bezczynności, którą odczuwa jego przyjaciel. Wszystko traci sens, nie lubi on czytać książek, nie zajmuje się wcale malarstwem. Zastanawia się nad podjęciem pracy w konsulacie. We wrześniu Werter postanawia wyjechać w celu podjęcia tejże pracy, ogromnie zasmuca go myśl, że nigdy nie zobaczy już swojej ukochanej. Lota opowiada jemu i swojemu narzeczonemu historię o jej matce. Werter przysięga jej, że jeszcze kiedyś się zobaczą.
Część druga
Tytułowy bohater przybywa wraz z służącym do innego miasta. Informuje on, że konsul, którego jest gościem podupadł na zdrowiu więc zostanie on tam kilka dnia, uważa on członka rządu za nieznośnego jednak nie ma zamiaru się zbyt łatwo poddawać. Opowiada też o swojej pracy. Kolejny list jest napisany ponad miesiąc od wyjazdu Wertera (26 listopada 1771 roku) jego autor twierdzi, że w nowym miejscu się już zaaklimatyzował i nawet nie jest mu tak źle. Poznał tam Hrabiego C. , którego darzy szacunkiem, ponieważ ten jest dla niego dobry i posiada zacny umysł. W wigilię roku 1771 bohater skarży się Wilhelmowi na konsula, nazywa go wręcz pedantycznym cymbałem, ponieważ jest on powolny i drobiazgowy. Ponadto przyjaciela Wilhelma bardzo denerwuje ciągłe zwracanie uwagi przez pracodawcę. Cieszy się on, że Hrabia C. (który również nie przepada za konsulem) ufa bohaterowi powieści. W kolejnej korespondencji Werter dzieli się swoimi myślami w temacie pozycji społecznej, uważa za głupotę staranie się latami tylko po to, by osiągnąć awans. 20 stycznia w powieści pojawia się pierwszy list skierowany bezpośrednio do Loty, autor przyznaje w nim ,że tęskni i często o niej myśli. Kilka dni później Werter z listu dowiaduje się, że Lota oraz Albert wzięli ślub. Pisze no do męża Loty w podziękowaniu za tę nowinę oraz oświadcza, że nie śmiał o to pytać, Werter nazywa nawet Alberta aniołem niebiańskim. 15 marca podmiot liryczny opisuje sytuację jaka przytrafiła mu się, gdy udał się na obiad do Hrabiego C. Na wieczerzy zjawiło się wielu dostojnych gości m.in. Baron i radca dworu. Werter jako mieszczanin został wyproszony z towarzystwa, co sprawiło, że był bardzo niezadowolony, nie uważał się on za gorszego od reszty gości. 16 marca nadal wspomina tę sytuację oraz opowiada o tym, że wiele razy miał zamiar skończyć swoje życie, ale jednak zawsze rezygnował z tego pomysłu. W kolejnym liście Werter informuje, że postanowił zrezygnować z pracy, wie, że zawiedzie to Wilhelma i jego własną matkę, lecz i tak nie chce dalej pracować. W pierwszym liście napisanym w maju tegoż roku główny bohater oświadcza, że wyjeżdża z dotychczasowego miejsca zamieszkania, w po drodze wstąpi do swojego rodzinnego miasta, by odświeżyć sobie w pamięci dawne czasy. Kilka dni później przebywa u boku Księcia, jednak postanawia ponownie wyjechać, ponieważ nie wytrzymuje z tęsknoty i miłości, chce być bliżej Loty. Werter ubolewa, że Lota nie jest jego żoną, twierdzi, że z nim byłaby tak samo szczęśliwa jak z Albertem. W sierpniu roku 1771, gdy bohater przebywa już w Walheihmie zastanawia się, co by się musiało stać, żeby Lota została jego małżonką. W kolejnych listach Werter przeżywa ogromny ból i rozpacz związaną z tym, że nie jest on wybraniem swej ukochanej, boli go również fakt, że Albert nie wydaje się być tak szczęśliwy po ślubie, jak na jego miejscu byłby on. Wszystko dla bohatera jest nie istotne, ponieważ jedynym co mogłoby mu przynieść ukojenie i szczęście byłby związek z Lottą, musi się on bardzo powstrzymywać przed pocałunkiem, czy przytuleniem ukochanej. W listopadzie kondycja psychiczna bohatera jest w coraz gorszym stanie, twierdzi on wręcz, że przed snem marzy mu się, by więcej się nie obudzić. 15 listopada mężczyzna zapewnia przyjaciela, że mimo ogromnego bólu i rozpaczy poradzi on sobie w życiu, musi tylko przecierpieć swoje. Kilka dni później Werter nazywa brak miłości ze strony Loty trucizną, która prowadzi go do zatracenia. Sądzi, że ukochana wyczuwa jego cierpienia jednak nie chce mu w nim ulżyć, ponieważ jest związana z Albertem. Bohater powieści czuje się jakby był opętany, wszędzie dostrzega obecność córki komisarza.
14 grudnia Werter pisze do Wilhelma o samobójstwie, chce on odejść z tego świata, ponieważ nie może znieść już bólu istnienia, uważa, że śmierć jest dla niego jedynym wyjściem. 20 grudnia Werter pisze list, który można nazwać pożegnalnym, opisuje on swoje uczucia, ból, cierpienie, smutek, gdziekolwiek przebywa nie czuje radości, nie może zaznać spokoju, ani szczęścia. Postanawia umrzeć, informuje Lotę, że tak musiało się stać, jedno z ich trójki musiało zginąć, najpierw chciał zabić Alberta, potem ją, a w końcu postanowił, że będzie to on sam. Pojechał on więc do domu komisarza w celu pożyczenia broni od Alberta, nie zastał go jednak. Posiedział więc chwilę z rodzeństwem Lotty, a następnie wrócił do swojego miejsca zamieszkania. Werter pisze w liście do Loty, że dobrze mu z tym, że podjął już nieodwracalna decyzję o popełnieniu samobójstwa. Werter posyła w końcu służącego po broń do Alberta. Lota waha się, czy ten powinien ją pożyczać, ale jednak wspólnie podejmują decyzję o pożyczeniu broni bohaterowi powieści. Gdy Werter ma już napisany list pożegnalny oraz posiada broń strzela sobie w głowę, trafia jednak tak niefortunnie, że ma świadomość jeszcze przez 12 godzin. Po tym czasie wykrwawia się na śmierć. Przy łożu śmierci znajduje się Lota, Albert, Ojciec wcześniej wymienionej oraz jej rodzeństwo. Brat Loty jest tak przywiązany do Wertera, że aż do śmierci składa mu pocałunki, a gdy ten umiera siłą muszą odrywać go od zwłok. Na pogrzebie zjawia się komisarz wraz z synami, nie pojawia się się Lota, ponieważ jest w bardzo ciężkim stanie, ani Albert, ponieważ nie był w stanie przyjść. Werter zostaje pochowany z kokardą Loty.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
1) Werter przyjeżdża do nowego miasta
2) Główny bohater popada w zachwyt nad otaczającą go przyrodą
3) Werter z powodu zachwytu przyrodą coraz rzadziej maluje (malarstwo to jego pasja)
4) Tytułowy bohater opisuje relacje, które nawiązał z okolicznymi dziećmi
5) Werter wraz z partnerką do tańca wybiera się na bal
6) W drodze na bal dowiaduje się, że pojedzie tam z nimi Lotta, córka komisarza zaręczona z zacnym człowiekiem noszącym imię Albert
7) Werter poznaje Lottę oraz jej rodzeństwo, jest oczarowany pięknem kobiety
8) Bohater na balu dyskutuje z córką komisarza na różne tematy
9) Lotta prosi mężczyznę o wspólne zatańczenie walca, ten się zgadza
10) Werter zakochuje się w świeżo poznanej kobiecie
11) Mężczyzna nawiązuje bliską relacje z Lottą i zaprzyjaźnia się z jej rodzeństwem
12) Werter widuje się z kobietą prawie codziennie, gdy jej nie widzi odczuwa smutek i tęsknotę
13) Po dłuższym czasie spędzanym we dwoje do miasta powraca Albert- narzeczony Lotty
14) Albert zaprzyjaźnia się z Werterem, wydaje się, że nie przeszkadza mu zabieganie mężczyzny o jego narzeczoną
15) Werter nie jest w stanie dłużej patrzyć jak ukochana jest z innym mężczyzną, za namową przyjaciela (Wilhelma), z którym regular
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
rnie koresponduje, postanawia wyjechać
16) Bohater utworu wyjeżdża i podejmuje pracę u boku konsula, z którym nie ma jednak zbyt bliskich relacji
17) Werter udaje się na obiad do Hrabiego, jednak gdy przyjeżdżają goście o wyższym statusie społecznym niż on zostaje on wyproszony z towarzystwa
18) Bohater skarży się przyjacielowi na arystokrację, nie uważa on się za gorszego niż ta grupa społeczna i nie rozumie dlaczego został wyproszony
19) Mężczyzna dowiaduje się o zaślubinach Alberta z Lottą
20) Werter nie wytrzymuje z tęsknoty do Loty
21) Mężczyzna postanawia wrócić do Walheihmu
22) Bohater wraca do Lotty, jednak zupełnie nie pomaga mu to w uczuciach
23) Werter jest rozgoryczony i zrozpaczony, ponieważ Lotta nie może być jego
24) Główny bohater po długich rozterkach postanawia, że jedynym rozwiązaniem jest odebranie sobie życia
25) Werter posyła służącego, by ten pożyczył od Alberta broń
26) Mężczyzna pisze list pożegnalny do ukochanej
27) Werter przy pomocy broni strzela sobie w głowę, robi to jednak tak niefortunnie, że ma świadomość jeszcze przez 12 godzin
28) Werter wykrwawia się na śmierć
29) Na pogrzebie nie zjawiają się Albert i Lotta, ponieważ emocjonalnie nie są w stanie na niego przyjść
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Recenzja książki
„Cierpienia młodego Wertera” to powieść epistolarna Johanna Wolfganga Goethego. Według mnie to najlepsza książka tego autora. Jest to największe dzieło okresu „Sturm und Drang” (okresu burzy i naporu), wydane po raz pierwszy 29 września 1774 roku. Sama powieść ma swoją genezę w życiorysie autora, bowiem podobna sytuacja miała miejsce w jego życiu. Pisarz zakochał się w kobiecie, która stała się pierwowzorem do stworzenia Lotty. Przeszkodziło im jednak jej narzeczeństwo. Nie zgodziła się ona bowiem na romans z pisarzem, co było impulsem do napisania powieści. Skłoniła go do tego również śmierć jego przyjaciela, który nieszczęśliwie zakochany zabił się strzelając sobie w głowę. Goethe w swoim dorobku literackim ma natomiast jeszcze wiele innych dzieł, które zachwyciły ówczesnych odbiorców m.in.: „Lata nauki Wilhelma Meistra”, „Król Olch”, „Faust” czy „Ifigenia w Taurydzie”. Wracając jednak do „Cierpień młodego Wertera”…
Tytułowy bohater uciekając z rodzinnego miasta osiedla się na wsi, aby porzucić za sobą hałas i zgiełk. Większość książki opiera się o listy Wertera do przyjaciela. Opisuje w nich swoje uczucia jakimi darzy młodą dziewczynę. Lotta jednak nie może odwzajemnić uczuć głównego bohatera. Wybierając pomiędzy szczęśliwym życiem z Werterem, a dostatnim i zapewniającym bezpieczeństwo bytem z Albertem, wybiera drugą opcję. Stąd też biorą swoją przyczynę cierpienia Wertera. Osoby dopasowane pod względem charakteru i zainteresowań nie mogą ze sobą być. Wygrywa pieniądz i zapewnienie dostatniego życia. Nieszczęśliwa miłość doprowadza go do obłędu i w końcu samobójczej śmierci. Bohater nie radzi sobie z nieodwzajemnionym uczuciem, więc wyobcowany ze społeczeństwa posuwa się do takiego wyjścia. Samobójstwo wydaje się wtedy jedyną opcją, która uwolni go od bólu istnienia, bólu świata. Według mnie jest to powieść o człowieku, który jest bardzo wrażliwy, oczytany i mądry, ale zakochując się zatraca się. Johann Wolfgang Goethe podjął tematykę typową dla ówczesnej codzienności. „Cierpienia młodego Wertera” to manifest uczuciowości wobec weltschmerzu. Pokazuje losy postaci tragicznej, która z góry skazana jest na niepowodzenie.
Wydana książka stała się niezwykle popularna w dobie romantyzmu, a przez krytyków literackich jest uważana za najlepszą powieść doby preromantyzmu. Jednocześnie wywołała ona tzw. „efekt Wertera”, czyli fascynację tytułowym bohaterem. Nastąpiła fala śmierci samobójczych zapoczątkowanych nieszczęśliwą miłością; ludzie ubierali się i zachowy
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ywali na podobieństwo mężczyzny. Jego niebieski frak i żółta kamizelka były bardzo popularne. Nosiło się tak zatem wielu mężczyzn. Stylizowanie siebie i swojego życia na styl werterowski stało się najzwyczajniej w świecie modne. Książka wywołała tym samym niemałą rewolucję w literaturze tego okresu. Od wydania powieści w wielu kolejnych utworach zawarty będzie motyw nieszczęśliwej miłości, samobójczej śmierci czy też trójkąta miłosnego. Problematyka ta stała się bardzo chodliwa, być może trochę też chorobliwa, bowiem ludzie zaczęli odrobinę wariować na punkcie lektury.
Podczas lektury warto zauważyć, jak utalentowanym pisarzem był Johann Wolfgang Goethe. Jego piękne porównania i oddawanie uczuć bohaterów jest po prostu mistrzowskie. Najbardziej jednak spodobały mi się opisy natury w powieści, bardzo rozbudowane i epickie. Przyroda współistnieje z głównym bohaterem. W momencie, kiedy Werter jest szczęśliwy, przeżywa chwile uniesienia z Lottą, przyroda budzi się do życia, śpiewają ptaki i świeci słońce, jest wiosna i lato. Kiedy dowiaduje się jednak o zaręczynach lub jest smutny, w powieści zaczyna się jesień, przechodzą ulewy i burze. Werter w deszcz gdzieś znika, ktoś znajduje jego kapelusz. Goethe zatem w mistrzowski sposób operuje słowami i językiem. Czytelnik może w ten sposób precyzyjnie wyobrazić sobie, co w danym momencie przeżywał główny bohater, może poddać go ocenie, pogrążyć się w refleksji nad jego działaniami czy też po prostu „wejść w jego skórę”.
Sama lektura książki nie zajmuje też dużo czasu. Jest pisana w formie listów prostym językiem, przez co szybko się ją czyta. Jeden wieczór przy filiżance herbaty i powieść zostaje przerobiona. Oprócz języka, jakiego używa autor, przyciągająca jest sama historia. Ma w sobie coś takiego, że czytelnikowi ciężko oderwać się od losów bohaterów. Osobiście, kiedy pogrążyłam się w lekturze, nawet nie zauważyłam jak czas szybko uciekał. Polecam zatem książkę wszystkim tym, którzy uwielbiają literaturę dotyczącą miłości, marzycielom i idealistom. Jest to powieść wzruszająca, ale jednocześnie bardzo nieszczęśliwa. Każdy spodziewa się końca niczym z bajki, pełnego uniesień i miłości, jednak rzeczywistość jest inna. Werter popełnia samobójstwo i umiera, ponieważ nie radzi sobie ze swoimi uczuciami. Jest to też zatem pewne ostrzeżenie przed zbytnim popadaniem w stany depresyjne, lęki, kompleksy i nałogowe użalanie się nad sobą. „Cierpienia młodego Wertera” to powieść o inteligentnym przesłaniu, pokazująca do czego doprowadzić może obsesyjna miłość i jakie mogą być jej następstwa.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Rozprawka
Tematem poniższej rozprawki jest: Czy Werter mógł być szczęśliwy? (rozważ i omów problem)
W stosunku do postawionego pytania „, Czy Werter mógłby być szczęśliwy”, na podstawie utworu literackiego J.V.Gothego „Cierpienia młodego Wertera” przyjmuję postawę ambiwalentną, którą postaram się uzasadnić.
Uważam, że tytułowy bohater dzieła Gothego mógłby być szczęśliwy, gdyby zaczął dostrzegać własne wady, a także niedoskonałości swojej ukochanej- Lotty. Werter na zabój (niestety również dosłownie) zakochany w Lotcie idealizował ją, uważał za najpiękniejszą i najlepszą na świecie, twierdził wręcz, że kobieta jest swą doskonałością lepsza od anioła. Mężczyzna całkowicie zaangażowany i pochłonięty relacją z Lottą, porzucił swoją pasję jaką było malarstwo, co również wpłynęło na odczuwane przez niego cierpienie i nieszczęście. Bohater cierpiał także z powodu tego, że Lotta (jak sądził) dawała mu nadzieję (złudną), finalnie wyszła jednak za swojego narzeczonego. Gdyby jasno i klarownie na początku odrzuciła zaloty Wertera ten nie byłby do niej tak przywiązany i nie czułby z nią tak mocnej więzi.
Główny bohater był również nieszczęśliwy, ponieważ był odtrącany przez grupę arystokratów, którzy poprzez jego pozycję społeczną uważali go za gorszego od siebie. Werter jako dobrze wychowany, kulturalny i umiejący się zachować mężczyzna zupełnie się z tym nie zgadzał, sądził, że jest im równy i z egzaltacją wyrażał swoje zdanie na temat tego, gdy arystokraci wyprosili go z towarzystwa. Moim zdaniem, by poczuć szczęście główny bohater powinien odizolowa
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ć się od kobiety, od której był właściwie uzależniony, ponieważ była ona głównym powodem jego zmartwień i bólu istnienia, jaki odczuwał. Myślę, że nawet gdyby ukochana Wertera dała mu szansę i zerwała zaręczyny z Albertem, ten po pewnym czasie znowu stałby się nieszczęśliwy, ponieważ poczułby, że kobieta go nie kocha tak mocnym uczuciem jakim on ją darzy. Uważam tak, ponieważ Lotta była kobietą raczej powściągliwą w uczuciach, przez cały utwór nie dało się zauważyć, by w jakimś stopniu okazywała miłość któremuś z mężczyzn o nią zabiegających. Mimo że miała ona znakomite stosunki z Werterem, po czasie, w związku mogłaby poczuć się niezwykle zniewolona, gdyż ten nie dawałby jej spokoju nawet przez chwilę, nawet gdy bohaterowie nie byli ze sobą w związku Werter codziennie się zjawiał w jej domu i bardzo się narzucał, myślę więc, że mogłoby być jeszcze gorzej. Ukojenie przynosiła tytułowej postaci przyroda, być może gdyby zamiast ciągłego przesiadywania u Lotty częściej dostrzegał piękno przyrody, czułby się szczęśliwszy. Werter kochał również dzieci, uważał je za najszczęśliwsze, ponieważ żyją one z dnia na dzień, cieszą się chwilą nie rozpatrując ewentualnych konsekwencji, może gdyby mężczyzna zawodowo zajmował się pracą z dziećmi, które tak uwielbiał, poczułby satysfakcjęPodsumowując moją rozprawkę, sądzę, że Werter, gdyby sam zmienił siebie i swoje podejście, patrzenie na świat, mógłby być szczęśliwy. Zamiast zajmować się ciągłym narzucaniem się zajętej już kobiecie, powinien skupić się na sobie, zająć się samorozwojem i pielęgnowaniem swoich pasji.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Opracowanie
„Cierpienia Młodego Wertera” to melodramatyczna, preromantyczna powieść epistolarna autorstwa Johanna Volfganga von Goethe. Utwór składa się z 83 datowanych listów (zawartych w dwóch częściach dzieła), wszystkie z nich napisane są przez tytułowego Wertera, większość do jego przyjaciela- Wilhelma, pozostałe kierowane są do Lotty (ukochanej głównego bohatera), a tylko jeden do Alberta- narzeczonego wspomnianej Lotty. Utwór posiada wątki biograficzne autora.
Werter to bardzo wrażliwy, egzaltowany i nieumiejący znaleźć swojego miejsca na świecie mieszczanin. Pewnego razu na balu poznaje on Lottę, córkę komisarza, w której bez pamięci się zakochuje, kobieta ma jednak wybranka, co jednak wcale nie sprawia, że Werter postanawia się o nią nie ubiegać. Albert, narzeczony Lotty pojawia się dopiero w dalszej fazie utworu, co daje Werterowi możliwość zbliżenia się do ukochanej. Mężczyzna wykazuje właściwie wszelkie objawy uzależnienia, odwiedza Lottę codziennie, wiecznie znajdując do tego dowolny powód (np. spotkanie z jej rodzeństwem, lub też przypomina sobie, że Lotta dnia poprzedniego pożegnała go słowami „do zobaczenia jutro”, więc uznaje on, że koniecznie musi się do niej udać) a gdy tylko jej nie widzi tęskni i nie może doczekać się ponownego spotkania, myśli o niej całymi dniami, nie zajmując się właściwie niczym innym. Do tego stopnia szaleje na jej punkcie, że gdy umówiony jest z nią w południe, od rana siedzi i patrzy się w okno, tylko czekając, aż słońce znajdzie się w wyczekiwanym dla niego miejscu. Nie może przestać o niej myśleć przez co zaniedbuje on swoją pasję (malarstwo). Werter zabiega o Lottę, lecz nie sposób uznać, że o nią walczy. Gdy zjawia się narzeczony wybranki głównego bohatera ten nie zaprzestaje swoich zalotów, wciąż c
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ciągle ja odwiedza. Mężczyzna zaprzyjaźnia się nawet z Albertem, dyskutuje z nim na różne tematy (np. o samobójstwie- mają jednak inne zdanie na ten temat, ponieważ narzeczony Lotty, uważa to za akt tchórzostwa), lecz gdy tylko Albert na chwilę się od niej oddali, Werter biegnie od razu by móc na osobności cieszyć się jej obecnością. Tytułowa postać postanawia jednak wyjechać, by poszukać swojego szczęścia w innym miejscu, podejmuje on pracę u boku konsula, jednak po pewnym czasie ma on dość swojego pracodawcy, którego bardzo nie lubi. Gdy tytułowy bohater dowiaduje się o ślubie Alberta z Lottą coraz częściej rozpatruje popełnienie samobójstwa, wcześniej jednak powraca do Wahlheim, gdzie spotyka się raz jeszcze z ukochaną. Następnie Werter pisze list pożegnalny skierowany do miłości swego nieszczęśliwego, pełnego cierpienia i bólu istnienia życia. Na koniec dzieła Goethego bohater strzela więc sobie w głowę (bronią pożyczoną od Alberta), podczas śmierci Wertera zauważalna jest również jego sentymentalność, bowiem ubiera się on tak samo jak na bal w dniu gdy poznał Lottę (w żółtą kamizelkę oraz błękitny frak). Główny bohater oddając strzał robi to tak niefortunnie, że bardzo długo umiera (12 godzin). Zostaje pochowany z kokardą swojej ukochanej. Na pogrzeb nie przychodzi jednak Lotta, ponieważ (na skutek wyrzutów sumienia z powodu śmierci zalotnika) rozchorowuje się.
Utwór to mistrzowski przykład nieszczęśliwej miłości, a także motywu cierpienia doprowadzającego do tragedii. Dzieło powinno również być przestrogą dla kobiet, które mimo innych życiowych planów nie odrzucają jasno i wyraźnie zalotów zakochanego mężczyzny, być może gdyby Lotta od razu dała do zrozumienia Werterowi, że nie ma on u niej szans nie stała by się tragedia.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Problematyka
Problematyka utworu to przede wszystkim wątek nieszczęśliwej, platonicznej miłości opartej na uczuciu tylko jednej strony, ponadto jest to uczucie, które od początku było skazane na niepowodzenie. Drugim pod względem ważności motywem jest tragiczna śmierć, samobójcza, na którą decyduje się główny bohater dzieła Gothego. Cierpieniu głównego bohatera towarzyszy przyroda, w początkowej fazie utworu jest ona dla niego ukojeniem, przynosi mu spokój, podziwia on jej piękno i jest szczęśliwy, jednak gdy odczuwa on egzystencjalny ból spowodowany nieszczęśliwą miłością do zaręczonej kobiety, nawet otaczająca go przyroda przypomina mu ukochaną przez co jeszcze bardziej cierpi. Ważnym elementem problematyki omawianej lektury są również dzieci i spojrzenie na nie oczami głównego bohatera, twierdzi on, że one i ludzie do nich podobni są najszczęśliwszymi istotami na świecie, ponieważ żyją chwilą, podążają za swoimi uczuciami i pragnieniami, działają zgodnie z sercem nie przejmując się ewentualnymi konsekwencjami, co widać w słowach „Wyznam ci chętnie, bo wiem co byś mi na to powiedział, że najszczęśliwsi są ci, którzy, podobnie dzieciom, żyją z dnia na dzień, włóczą za sobą lalkę
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
, rozbierają i ubierają ją i z wielkim szacunkiem skradają się koło szuflady, w której mama zamknęła łakocie, a gdy wreszcie dostaną, czego pragną, zjadają to pełnymi usty i wołają: Jeszcze! – To są szczęśliwe istoty”. Elementem treści utworu jest także poezja, którą czyta tytułowy bohater (Homer i Osjan), w zależności od momentu życia i nastroju Werter czyta utwory, któregoś z tych autorów, a także dzieli się swoimi refleksjami dotyczącymi poezji i jej roli w życiu człowieka. Ciekawym wątkiem dzieła jest też egocentryzm głównego bohatera, dąży on za wszelką cenę do własnego szczęścia, nie liczy się dla niego praca zawodowa (a wręcz uważa za głupotę ciężką pracę przez kilka lat tylko po to, by awansować na drabinie hierarchii społecznej), czy uczucia innych ludzi, ignoruje fakt, że narzucając się Lotcie może jej przeszkadzać i jednocześnie irytować Alberta. Odbierając sobie życie, również nie przejmuje się zbytnio uczuciami tej dwójki bohaterów. Werter popełnia samobójstwo w iście teatralnym stylu, ubiera się we frak taki sam jaki miał na balu, podczas którego poznał swoją ukochaną, a następnie strzela sobie w głowę bronią pożyczoną od męża Lotty.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Rozprawka
„Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga von Goethego – rozprawkaTemat: Czy istnieje granica między szczęściem a cierpieniem? Czy istnieje granica między szczęściem a cierpieniem? Odwołując się do definicji słownikowej, cierpienie to stan fizyczny i psychiczny człowieka, w którym człowiek doznaje bólu lub odczuwa negatywne emocje, takie jak lęk, żal czy smutek. Szczęście natomiast to moment euforii, kiedy człowiek jest w stanie bezgranicznej radości. Te dwa motywy chętnie wykorzystywane były przez pisarzy różnych epok. Wątek cierpienia i szczęścia wyraźnie zobrazowany jest w „Cierpieniach młodego Wertera”. Można powiedzieć, że cała książka opowiada o miłości i perypetiach z nią związanych. Jaka jednak występuje tu relacja pomiędzy szczęściem a cierpieniem? Jak wskazuje sam tytuł powieści epistolarnej Johanna Wolfganga von Goethego, Werter cierpi. Odczuwa ból emocjonalny związany z nieszczęśliwą miłością. Czy było tak jednak od początku? Nie. Warto pamiętać, że przybywając do Waldheim, bohater szuka ucieczki od codzienności. Uważa bowiem, że jest niezrozumiany przez innych ludzi. Jak każdy bohater romantyczny, przekonany jest o swojej wyjątkowości. Poznając Lottę, wierzy, że jest ona jego bratnią duszą. Miłość do dziewczyny jest jego motorem do działania. Bohater przeżywa przecież wtedy najlepsze dni swojego życia. Rozpisuje się w listach do swojego przyjaciela na temat poznanej kobiety. Można powiedzieć, że jest to najlepsze, co mogło go spotkać – poznanie tak podobnej mu osoby. Niestety, szczęście Wertera mija wraz z pojawieniem się Alberta, czyli narzeczonego Lotty. Bohater popada wtedy w marazm, czuje przygnębienie, powoli traci ochotę do życia. Z dnia na dzień coraz bardziej zastanawia się nad sensem istnienia. Najzwyczajniej w świecie cierpi. Jego przemianę i popadanie ze skrajności w skrajność łatwo można zauważyć, obserwując przyr
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
odę wokół niego. Zdawać się może, że natura harmonizuje z nim i odczuwa te same co on emocje. Zauważyć można, że kiedy jest od szczęśliwy i widzi się z Lottą, świeci słońce, śpiewają ptaki i panuje wiosna. Natomiast gdy dowiaduje się o Albercie, czuje przygnębienie i żal, na zewnątrz zaś zmienia się pogoda oraz pora roku. Raz nawet rozpętuje się burza, po której znaleziony zostaje kapelusz Wertera, porwany z podmuchem wiatru. Granica między szczęściem a cierpieniem zaciera się. W jednym momencie bohater widzi sens własnego życia i docenia jego wartość. Chwilę potem jednak powraca do smutku i lamentu. Cierpienie Wertera wynika głównie z jego odwiecznego konfliktu z samym sobą. Nieszczęśliwa miłość jeszcze go wzmaga. Nawarstwiająca się nieporadność i rezygnacja z podjęcia walki kończy się chorobą bohatera. Zamiast się cieszyć, bohater myśli o samobójstwie. Zamiast racjonalnego myślenia rządzą nim emocje. Najlepszym tego przykładem jego powrót do domu Lotty i wręcz rzucenie się na nią. Jak więc widać, popada ze skrajności w skrajność, nie myśląc, jakie mogą być tego konsekwencje. Ostatecznie popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Jako indywidualista i samotnik niemogący poradzić sobie z odrzuceniem, kończy swoje życie ucieczką od problemów. Pomimo że początkowo odczuwał szczęście, nie wytrzymał cierpienia związanego z nieszczęśliwą miłością.
Jak więc można zauważyć, w powieści Goethego granica pomiędzy prawdziwym szczęściem a cierpieniem jest niewielka. Można pokusić się o stwierdzenie, że jest ona wręcz niewidoczna, a relacja między tymi dwoma uczuciami zaciera się. Werter z jednego stanu popada w drugi. Nie mogąc jednak poradzić sobie z własnymi emocjami, kończy tragicznie. W konfrontacji ze szczęściem i cierpieniem to właśnie to drugie uczucie zwycięża. Nie umniejsza to jednak faktowi, że bariera między nimi jest krucha i łatwo można ją przełamać.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza utworu i gatunek
„Cierpienia młodego Wertera” to powieść epistolarna, czyli powieść pisana w listach, które chronologicznie opowiadają historię przeżyć tytułowego Wertera. Każdy list ukazuje stopniową przemianę głównego bohatera pod wpływem nieodwzajemnionej miłości, jego uczucia oraz zmianę zachowań i sposobu myślenia.
Utwór powstał w oparciu o prawdziwe wydarzenia autora powieści – Johanna Wolfganga Goethego. Mężczyzna w 1772 roku wrócił do rodzinnego Frankfurtu, gdzie po studiach prawniczych otworzył własną kancelarię adwokacką. Brakowało mu jednak doświadczenia, więc wyjechał on wiosną do Wetzlaru, by odbyć praktykę. Obawiając się nudy w miasteczku, które nie tętniło zbytnio życiem, zaczął odwiedzać okoliczne wioski, w tym Garbenheim. Poznał tam w jednej z gospód swoich przyszłych przyjaciół; Wilhelma Jerusalema i Hansa Christiana Kestnera. W żonie tego ostatniego Goethe nieszczęśliwie się zakochał tak jak
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
główny bohater w Lotcie. Na początku, tak jak Werter, zaprzyjaźnił się z ukochaną, która nie była obojętna na jego zaloty, jednakże wciąż kochała innego. Pocałował ukochaną Karolinę Buff, niszcząc tym samym swoją przyjaźń z Kestnerem, a następnie zrozpaczony opuścił miasto, oddając się depresji oraz myślom samobójczym. Po powrocie do rodzinnego miasta otrzymał spóźnioną informację o ślubie Karoliny z Christianem. Kolejną druzgoczącą go wiadomością było samobójstwo jego drogiego przyjaciela Wilhelma, który strzelił sobie w głowę owładnięty szaleństwem i bezsilnością nieodwzajemnionej miłości żony swego sekretarza. Motyw ten również został użyty, jako zakończenie powieści poprzez samobójstwo Wertera.
Sam Goethe dzielił wiele cech z wykreowaną przez siebie postacią. Obaj kochali dzieci i ogromnie szanowali, a wręcz czcili kobiety. Byli również wrażliwymi, nieszczęśliwymi kochankami o dziwacznej naturze.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie krótkie
„Cierpienia młodego Wertera” to książka autorstwa Johanna Wolfganga von Goethego. To powieść epistolarna, czyli składająca się z listów.Werter wyjeżdża z miasta, by uregulować sprawy spadkowe swojej matki. Dodatkowo ucieka przed kłopotliwym uczuciem do Eleonory. Wszystko, co czuje, przekazuje w listach swemu przyjacielowi Wilhelmowi. Przybywa do miasta Wahlheim. Rysuje, czyta Homera oraz rozkoszuje się otaczającą go naturą. Dużo rozmyśla, jest przykładem bohatera romantycznego. Często przesiaduje w pobliżu stojącej na odludziu studni. Werter pewnego dnia poznaje komisarza książęcego. Jego żona zmarła, a on sam wychowuje dziewięcioro dzieci. Cała rodzina mieszka w leśniczówce, do której Werter zostaje zaproszony. W Wahlheim mężczyzna poznaje również kobietę, której mąż wyjechał do Szwajcarii, ale nie ma od niego żadnych wieści, oraz parobka, który służy u wdowy, w której jest szaleńczo zakochany. Na balu Werter poznaje Szarlottę, córkę komisarza, którego poznał wcześniej. Mężczyzna dowiaduje się, że piękna Lotta jest zaręczona z Albertem, który aktualnie przebywa poza miastem. W bohaterze mimo wszystko budzi się uczucie do Lotty. Z dnia na dzień miłość ta jest coraz silniejsza. Odwiedza on często rodzinę w leśniczówce. Bardzo zaprzyjaźnia się z rodzeństwem dziewczyny. Bohater dużo spaceruje i rozmyśla. Lotta nie pozwala mu okazywać uczuć, przypomina mu o swoim narzeczonym. Gdy wraca Albert, Werter jest zdezorientowany, nie wie, co robić. Wilhelm w liście pisze, mu by podjął stanowcze kroki – albo zerwał wszystkie kontakty z dziewczyną, albo, jeżeli szczerze ją kocha, walczył o jej uczucia. Albert, ku zdziwieniu Wertera, okazuje się bardzo miły. Darzy Wertera szczerą przyjaźnią, co dla bohatera wydaje się śmieszne. Werter zaczyna mieć myśli samobójcze. Prosi Alberta, by ten pożyczył mu pistol
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ety, które u niego widział. Przykłada sobie jeden do skroni, ale Albert powstrzymuje go przed głupim czynem. Wertera i rodzinę Lotty łączy bardzo silna więź. Dzieci często proszą go, by opowiadał im bajki. Na urodziny bohater dostaje kokardę Lotty. Wyjeżdża z Wahlheim. Żegna się z Lottą i Albertem. W nowym miejscu rozpoczyna prace, ale nie dogaduje się z szefem i szybko z niej rezygnuje. Jego zainteresowanie wzbudziła Panna von B. Na przyjęcie u hrabiego C, znajomego z pracy, udaje się tylko ze względu na jej obecność. Podczas rozmowy z nią zauważa jej niemiły ton. Dowiaduje się, że pozostali nie są zadowoleni z jego obecności, więc opuszcza zgromadzenie. Po jakimś czasie składa dymisję i wyjeżdża do rodzinnego miasta. Tam przez jakiś czas mieszka w zamku, u księcia. Tylko on całe życie widział w Werterze talent. Po 10 miesiącach Werter wraca do Wahlheim, chce walczyć o Lottę. Dowiaduje się, że parobek został wyrzucony z pracy, po tym, jak zdradził swoje uczucia do pracodawczyni. Werter, odrzucany przez Charlottę, popada w coraz większą rozpacz. Mężczyzna nie widzi świata poza Lottą, wszystko inne nie ma dla niego sensu. Ma wrażenie, że jego serce obumarło. Wertera dopada znużenie życiem. Dowiaduje się o powodzi, która zalała okolice Wahlheim. Obserwuje wszystko ze wzgórza, bardzo cierpi. 21 grudnia pisze pożegnalny list do Lotty. Wspomina o całej trójce, o tym, że ktoś musi umrzeć. Zdradza, że myślał o zamordowaniu Alberta, potem Lotty, ale ostatecznie zdecydował, że popełni samobójstwo. Służący pożycza od Alberta broń, którą następnie przekazuje bohaterowi. O północy Werter popełnia samobójstwo, strzelając sobie w głowę nad prawym okiem. Rano służący znajduje go nieprzytomnego. Jest ubrany w niebieski frak, w którym poznał Lottę, a w kieszeni ukryta jest różowa wstążka, którą dostał od Alberta.
Sprawdź pozostałe wypracowania:
Język polski:
Geografia:
Lektury dla klas 1 - 3
Lektury dla klas 4 - 6
Lektury dla klas 7 - 8
Wykryto AdBlocka
Wykryto oprogramowanie od blokowania reklam. Aby korzystać z serwisu, prosimy o wyłączenie go.