Król Edyp

Prolog (wstęp)

Edyp, będący królem Teb, przemawia przed zgromadzonym wcześniej tłumem na temat obecnej sytuacji na terytorium państwa. Od dłuższego czasu bowiem ludność jest nękana przez choroby i zarazę. W związku z tym tłum błaga króla o ukrócenie ich cierpień i poprawę jakości życia. Niestety Edyp nie wie, w jaki sposób mógłby rozwiązać te problemy. Postanawia więc porozmawiać z kapłanem, który stwierdza, że ludzie przyszli go błagać o pomoc, ponieważ wiedzą, że już raz uratował Teby przed potworem – Sfinksem. Król stwierdza również, że nie spocznie, póki nie póki nie ukróci cierpień i nie znajdzie ich przyczyny. Wyznaje też, że kocha swoją ojczyznę.

Chwilę później na miejsce, po spotkaniu z wyrocznią, przybywa Kreon, będący szwagrem Edypa. Dowiedział się od niej informacji na temat zarazy. Okazało się, że państwo cierpi nieprzychylność bogów ze względu na zbrodnię popełnioną na poprzednim władcy – Lajosie, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Edyp ma za zadanie pomścić jego śmierć. Król dopytuje się o szczegóły zabójstwa, jednak nie są one do końca znane. Rzekomo Lajosa napadła cała grupa ludzi. Wiadomo to tylko od jednego świadka, który jednak nie jest rzetelnym źródłem informacji. Jak się okazało, do tej pory nie było żadnego śmiałka, który pomściłby jego śmierć, a zaniechano szukania zabójców ze względu na Sfinksa, który odwrócił wtedy uwagę szukających. Po tym Edyp przemówił do ludu, prosząc o modlitwy i błagania skierowane do bogów.

Parodos (pieśń chóru na rozpoczęcie)

Chór wzywa Atenę, Artemidę i Apolla, aby pomogli mieszkańcom. Następnie relacjonuje to, co się dzieje w państwie. Opowiada o nieszczęściach i zarazie. Opowiada o bardzo wielu zmarłych i kobietach w żałobie. Na koniec chór prosi bogów o pomoc.

Epeisodion I (scena z dialogami bohaterów)

Podczas trwającego zgromadzenia Edyp wzywa ludzi do pomocy w pomście. Rzuca klątwę na zabójcę Lajosa, ale jednocześnie zapewnia, że nie chce zabić winnego, a jedynie wygnać go poza granice Teb. W zamian za odnalezienie mordercy, król wyznacza sporą nagrodę, natomiast ludziom, którzy nie chcieliby mieszać się w poszukiwania, życzy wszystkiego, co najgorsze.

Za sprawą sugestii chóru, Edyp udaje się do ślepego, starego wróżbity Tyrezjasza. Jest on najdłużej żyjącym człowiekiem, który nigdy się nie myli, a także zna wszelkie tajemnice świata. Wzrok stracił poprzez Atenę, ponieważ kilkaset lat temu podglądał ją podczas kąpieli. Natomiast sam dar jasnowidzenia otrzymał od samego Zeusa.

Edyp na oświeconego czeka dosyć długo. Kiedy w końcu wchodzi, przez jakiś czas zapiera się, że nie wyjawi tego, co wie. Król prowokuje wróżbitę, mówiąc, że zapewne to on był przywódcą zabójców. Tyrezjasz natomiast oznajmił mu, że to on jest winny śmierci Lajosa. Król popada we wściekłość i sądzi, że Kreon spiskuje z wróżbitą, ponieważ chciałby sam zasiąść na tronie Teb. Starzec jednak zaprzecza wszystkiemu, a dodatkowo rzuca kilka zdań na temat tego, że Edyp żyje w hańbie, ponieważ większość ludzi nim gardzi. Król wygnał starca, który stwierdził, że dzień, w którym władca pozna swoją przeszłość, będzie dla niego jednocześnie początkiem i końcem. Dodatkowo przywołuje rodziców Edypa. Niesamowicie zaciekawiło to króla, gdyż od dzieciństwa nie było mu dane dowiedzieć się, kim oni byli. Niestety nie rozumie on praktycznie nic z tego, co mówi wróżbita.

Stasimon I (pieśń chóru)

Chór analizuje słowa wróżbity. Przywołuje fakt, że nadal nie jest znana tożsamość mordercy. Jednocześnie stara się nie przywoływać dokładnych słów przepowiedni, gdyż się ich boi. Zapewnia też, że Edyp jest wybawicielem i nigdy nie zazna pogardy.

Epeisodion II (scena z dialogami bohaterów)

Kreon usłyszał o oskarżeniu, jakie rzucił w jego stronę Edyp podczas rozmowy z Tyrezjaszem i w związku z tym próbuje dowiedzieć się od chóru czegoś na temat rozmowy króla z wróżbitą. Chór jednak nie chce odpowiedzieć, mówi jedynie, że takie słowa padły podczas nagłego napływu gniewu. Nagle wchodzi Edyp. Jest oburzony faktem, że Kreon śmiał do niego przyjść. Rozpoczyna się kłótnia. Król powtarza swoje domysły. Jego szwagier próbuje przekonać o swojej niewinności, jednak jego starania pozostają bezskuteczne. Dochodzi nawet do tego, że Edyp postanawia skazać na śmierć krewnego, który domaga się jakichkolwiek dowodów na swoją rzekomą winę.

Do rozmowy dołącza Jokasta – żona Edypa. Próbuje w jakiś sposób załagodzić spór. Kiedy Kreon przysięga na bogów, że nie uczestniczył w żadnym spisku, kobieta stara się przemówić mężowi do rozsądku. Błaga go o to, aby uwierzył w słowa szwagra. Chór jej wtóruje. Edyp rozkazuje wyjść krewnemu, na co żona prosi go o dokładne wyjaśnienie tego, co się działo. Król robi to, natomiast Jokasta, aby w jakimś stopniu go uspokoić, zaczyna mówić o swoim pierwszym, zmarłym mężu – Lajosie. Zdradza, że kiedyś otrzymał on wróżbę, według której to jego syn miał być sprawcą jego przyszłej śmierci. Mężczyzna był tym faktem tak przerażony, że gdy urodził mu się syn, rozkazał owinąć mu kostki pętami i porzucić go w górach.

Edyp jest przerażony. Dopytuje żonę o więcej informacji na temat nieboszczyka, czyli o dokładny czas i miejsce zbrodni oraz jego wygląd. Okazuje się, że Lajos został zabity w kraju o nazwie Focyda. Jechał wtedy wraz z pięcioma członkami drużyny. Wyglądał staro i nie miał na sobie żadnych królewskich szat, a więc wyglądał jak zwyczajny człowiek. Król upewnia się, iż najprawdopodobniej to on jest mordercą. Mimo to, dla stuprocentowej pewności, postanawia przywołać do siebie jedynego świadka zdarzenia. W międzyczasie król wyjawia zaniepokojonej Jokaście swoją przeszłość. Okazuje się, że był on synem Polybosa z Koryntu i Merope z Dorydy. Przez większość dzieciństwa żył w spokoju i szczęściu, jednak pewnego dnia pewien człowiek powiedział mu, że jest 'podrzutkiem’. Król wystraszył się tych słów, więc zaczął wypytywać o tę sprawę rodziców, jednak oni nie chcieli wyjawić mu prawdy. W związku z tym Edyp udał się do wyroczni. Otrzymał tam straszliwą wróżbę, według której poślubi własną matkę, doprowadzi do nieszczęść dla własnego ludu, a także zabije własnego rodzica. Po wizycie u wyroczni król udał się do Koryntu, aby zapobiec spełnieniu się przepowiedni. Pewnego dnia znalazł się na skrzyżowaniu kilku dróg w Focydzie, gdzie został napadnięty przez kilku ludzi. Kiedy starał się obronić, zabił jedną osobę – starca. Edyp podejrzewa, że mógł być nim właśnie Lajos. Chór stara się pocieszyć króla i podtrzymać go na duchu, nadal wierząc w jego niewinność. Mimo to Edyp trzyma się ostatniej nitki nadziei i czeka na przybycie świadka zdarzenia. Zeznał on, że były król był wtedy sam, a napadła go cała banda złodziei. Jokasta również chce pocieszyć męża. Twierdzi, że to nie mógł być on, gdyż porzucone przed laty dziecko z pewnością zmarło w górach. Mówi też, że nie wierzy w słowa ślepego wróżbity i ma je za zwykłe wymysły. Twierdzi, że nawet gdyby Edyp zabił Lajosa, to słowa przepowiedni nie spełniłyby się, gdyż miał on zginąć z ręki syna.

Stasimon II (pieśń chóru)

Chór krytykuje Jokastę i jej bluźnierczą reakcję na słowa starego wróżbity Tyrezjasza. Daje również ostrzeżenie ludziom niewiernym. Wierzy w prawdziwość i świętość przepowiedni. Staje po stronie boskich praw.

Epeisodion III (scena z dialogami bohaterów)

Do Jokasty powoli dochodzi prawda i zaczyna zdawać sobie z bardzo dużego prawdopodobieństwa popełnienia zbrodni przez jej męża. W międzyczasie do Teb przybywa koryncki posłaniec z wiadomością o śmierci Polybosa – króla Koryntu. Edyp z żoną odczuwają częściową ulgę, że c

Geneza utworu i jego gatunek
Sofokles stworzył „Króla Edypa” pomiędzy
430 a 425 r. p.n.e.
Jest to klasyczna tragedia napisana według wszystkich zasad tragedii antycznej. Tak możemy wymienić jej cechy:
– jedność czasu – akcja nie przekracza jednej doby,

– jedność miejsca – wszystkie wydarzenia dzieją się w jednym miejscu, a o tych, które mają miejsce, gdzie indziej dowiadujemy się od posłańców,

– jedność akcji – wszystkie wydarzenia dotyczą jednego problemu (poznawania przez Edypa makabrycznej prawdy),

– występuje chór męski,

– zgodnie z zasadą decorum tragedia jest napisana podniosłym, uroczystym stylem,

– zgodnie z zasadą jedności estetyki wszystkie sceny są poważne i nie ma w nich momentów komicznych,

– celem tragedii antycznej było to, aby widzowie doznali katharsis, czyli moralnego oczyszczenia poprzez silne emocje litości i trwogi,

– bohaterowie popełniają zbrodnie, ale ich wina jest nieświadoma,

– bohaterowie w sytuacji tragicznej mają możliwość wyboru, ale każda z nich prowadzi do przykrych konsekwencji.

Czas i miejsce akcji
Miejscem akcji jest plac przed pałacem królewskim w Tebach. Trwa ona niespełna dobę.
Problematyka utworu
Zagadnieniem poruszonym w tragedii jest walka człowieka z jego własnym losem. Autor ukazuje, że mimo wszystko jest ona nieskuteczna i prowadzi do określonego z góry końca (w tym przypadku przez wyrocznię). Nie da się uciec przed przeznaczeniem.
Krótkie streszczenie
Prolog
Miasto Teby dotknęły liczne klęski: dżuma, nieurodzaj, a także pożary. Kreon przynosi wiadomość, że bogowie gniewają się na mieszkańców, bo nie pomścili śmierci poprzedniego króla – Lajosa. Edyp przysięga znaleźć zabójcę i zabić go lub wygnać z miasta.
Parodos
W pierwszej pieśni chór śpiewa o tragicznej sytuacji w Tebach i prosi bogów o pomoc.
Epejsodion I
Edyp, by poznać prawdę o zabójcy Lajosa wzywa ślepego wróżbitę Tyrezjasza. Mędrzec nie chce wyjawić prawdy, ale oskarżony o udział w zbrodni mówi, że Edyp jest mordercą Lajosa „którego szukasz ty jesteś mordercą”. Dumny Edyp nie wierzy w oskarżeni

O autorzeSofokles to starożytny dramatopisarz, urodzony nieopodal Aten w 496 roku przed naszą erą. Jako młodzieniec brał aktywny udział w życiu społecznym Aten. Opisywany jest jako mężczyzna energiczny, radosny i pobożny. Napisał około 123 sztuk, z czego do naszych czasów zachowało się 7. Za najdoskonalsze dzieło Sofoklesa uważa się “Antygonę”. Sofokles zmarł w wieku 91 lat.Gatunek, zasada trzech jedności, budowa utworuDramat Sofoklesa pod tytułem „Król Edyp” jest tragedią starożytną, której głównym celem jest oczyszczenie widza z emocji – katharsis. Wyraźnie dostrzegalne jest zachowanie zasady trzech jedności (czasu – akcja ciągła, akcji – podjęcie jednego wątku – kary Edypa, miejsca – pałac w Tebach). Utwór pisany jest wzniosłym stylem (zasada decorum). Wypowiedzi bohaterów nie są potoczne, nawet jeżeli wypowiada się służba. Dzieło wyróżnia się klasycznym, tradycyjnym schematem:* prologos – wprowadzenie do akcji;* parodos – wejście chóru;* epeisodion – jednostka kompozycyjna, odnosi się do dialogu lub monologu; *stasimon – pieśń chóru, podsumowująca wydarzenia poprzedzającej ją sceny;* exodos – wyjście chóru.Utwór wprowadza na scenę trzech aktorów. Dramatyczne sceny są jedynie opisywane przez ich świadków. Akcja utworu zmierza do tragicznego zakończenia – poprzez niesprawdzone przesłanki, aż do uzyskania dowodów. Ważną rolę odgrywa też zasada jedności estetyki – sceny tragiczne nie są przeplatane z elementami komizmu, a w całym utworze zachowano poważny ton.Edyp – główny bohater. TragizmTytułowy bohater jest bohaterem tragicznym. Edyp jako małe dziecko został porzucony przez rodziców, ponieważ obawiali się oni spełnienia przepowiedni, która mówiła, że będzie on zabójcą swojego ojca. Porzucone w lesie dziecko nie zginęło jednak, ale zostało przygarnięte i wychowane przez królewską parę z Koryntu. Jako dorosły mężczyzna Edyp udaje się w podróż i trafia do Teb, gdzie sieje spustoszenie Sfinks. Młodzieńcowi udaje się rozwiązać zagadkę, jaką potwór zadawał ludziom, a na którą nikt nie znał odpowiedzi. Pokonany Sfinks rzuca się w przepaść, natomiast Edyp zostaje królem Teb. Odbywa się również jego ślub z wdową po królu Lajosie – Jokastą. Owocem ich małżeństwa jest czwórka dzieci: synowie Polinejkes i Eteokles oraz córki – Antygona i Ismena.Edyp był rozsądnym władcą, szanowanym i uwielbianym przez poddanych. Po kilku latach jego panowania miasto nawiedzają jednak liczne nieszczęścia. Król starał się za wszelką cenę polepszyć sytuację poddanych i zrozumieć genez�

Charakterystyka bohaterów:

a) król Edyp – główna postać występująca w tej tragedii, bohater tytułowy. Zamieszkiwał Teby i objął tron po swym poprzedniku – Kreonie. Był człowiekiem dobrym i szlachetnym, lecz wisiało nad nim fatum. Chciał ominąć szerokim łukiem te nieszczęśliwe zdarzenia, ale niestety jego droga była mylna. Już od maleńkich lat, żyło mu się nie za dobrze na tej ziemi. Jego rodzice porzucili go w górach, gdy się narodził. Odnalazł go pewien mężczyzna, a zaopiekował się nim Polybos wraz ze swoją małżonką Merope. Traktował i wychowywał go, jak własnego syna. Jego imię nie było mu nadane ot tak. Szła za nim pewna symbolika. Nazwano Edypa tak, z powodu jego opuchniętych nóg, a właściwie kostek. Król, gdy dowiedział się i poznał prawdę o swej tragicznej przeszłości, wydłubał sobie oczy. Dzięki swojemu intelektowi i bystrości, pokonał potwora i ocalił życie Tebańczyków. Autor lektury ukazuje go również jako człowieka, który nie tylko posiada zalety, ale również i wady. Ukazał jego mocny i słaby wizerunek. Zaznaczył, że Edyp często wpadał w gniew, był podejrzliwy. Można powiedzieć, że sam sobie trochę namieszał w tym swoim życiu, gdyż na siłę i z wielkim zapałem oraz uporem szukał tego, kto zabił Lajosa. Z drugiej zaś strony widać tu jego honor i pokorę. Kiedy dowiaduje się o tych wszystkich wydarzeniach, obwinia sam siebie i bierze wszystko na swoją klatę. Chce ponieść i odpokutować własne winy i krzywdy, które wyrządził swym bliźnim. W ten sposób próbuje uchronić swoje potomstwo przed podobnym losem i zdarzeniami. To zachowanie wskazuje na to, iż kocha swoje dzieci nad życie, zrobi dla nich wszystko i chce dla nich, jak najlepiej. Jest wzorem do naśladowania dla współczesnych ojców. Jego losy są po części uwarunkowane przez straszną klęskę rzuconą na ród Labdakidów. Mimo tego, bohater stara się dociec prawdy, choć w niektórych sytuacjach jego hybris (pycha) przekracza możliwości.

b) Jokasta – początkowo miała męża Lajosa, była matką Edypa, a później żyła z nim w kazirodczym związku, o czym jej syn nie miał pojęcia. Miała z nim czwórkę dzieci: Polinejkesa, Eteoklesa, Antygonę oraz Ismenę. Jej bratem był Kreon. Kiedy miała już dowody na to, o co tak naprawdę chodzi w tym wszystkim, całą prawdę chciała zostawić dla siebie, aby nie sprawiać bólu Edypowi. Oznacza to, iż była osobą empatyczną. Wiedziała, że gdyby jej mąż się o tym dowiedział, to mogłoby dojść do jeszcze większego nieszczęścia. Z natury była osobą uczuciową i wrażliwą. Cechowała ją łagodność. Była bohaterką pozytywną i dobrą. Zawsze z chęcią służyła swemu mężowi radą. Była dla niego opo

,,Król Edyp” jest to książka, która została napisana przez Sofoklesa w V wieku p.n.e, a jej treść określana jest jako tragedia antyczna, która cechuje się tragizmem polegającym na postawienie bohaterów w sytuacjach bez wyjścia, oraz nieunikniona katastrofa. W tej jak i innych powieściach z tego gatunku występuje fatum – czyli inaczej ,,przepowiednia”, bądź ,,przeznaczenie”, które spełniają się, bez względu na działania bohaterów. Ten gatunek literacki jest dość przewidywalny i moim zdaniem nudny, ale postanowiłam przeczytać ową tragedię, która jest dość popularna i na maturach, oraz w książkach od języka polskiego.
Autor był uważany jako największy tragik starożytnej Grecji, a zarówno za życia jak i po śmierci był traktowany jako bohater. Jego twórczość odznacza się głównie głębokim patriotyzmem, tradycyjnością, konserwatyzmem, fatalizmem, religijnością oraz pesymizmem. Jego największymi i najbardziej popularnymi tragediami są ,,Król Edyp” oraz jego kontynuacja ,,Antygona”.
Dramat opowiada o tytułowym Edypie, który po rozwiązaniu zagadki sfinksa, sprawuje władzę w Tebach i żeni się z Jokastą – żoną byłego króla. Lecz niestety na miasto spadła klątwa, która została rzucona przez Bogów. Główny bohater wysyła więc swojego krewnego Kreona (który jest bratem Jokasty) do wyroczni delfijskiej, po to aby się dowiedział, dlaczego wszechmocni tak karzą to miasto. Ten zaś po powrocie przynosi wiadomość, obwieszczając, że przyczyną, dla której bogowie gniewają się na Tebańczyków, jest niepomszczona zbrodnia. Otóż kilka lat temu został zabity Lajos – ówczesny władca Teb, a jego zabójca nadal chodzi bezkarnie po ziemiach miasta, przez co bogowie zesłali na nie plagi, a mieszkańcy teraz cierpią. Edyp więc postanawia odnaleźć mordercę na własną rękę mówiąc: ,,Z wami ja wspólnie siły złączonemi, spłacę dług bogu i dług naszej ziemi”, ale każde jego kolejne tropy doprowadzają go do odkrycia bolesnej prawdy, które są bardziej zaskakujące i tragiczne, niż może się ona wydawać.
Tragedia Sofoklesa, jest napisana przejrzystym i zrozumiałym językiem, przez co można dostrzec, o co chodziło autorowi tekstu. Sama fabuła, jak i zamysł według mnie są dość drastyczne, ale to nie zmienia faktu, że nie można było odnieść jakiś pozytywnych wrażeń podczas czytania. Największym plusem tej tragedii jest styl w jakim jest napisana, oraz sam warsztat pisarski, który jak na książkę z czasów antycznych jest bardzo zadowalający. Niestety historia sama w sobie jest zbyt schematyczna, wręcz niczym nieróżniąca się od na prz

Sofokles oparł napisanego między 430 a 425 r. p.n.e. „Króla Edypa” na micie rodu Labdakidów. Na klanie tym ciążyła klątwa, co zainspirowało autora do opisania historii Edypa i jego dzieci, którzy również zostali przeklęci. Dzieło miało także wywołać u ludzi „katharsis”, czyli oczyszczenie z bólu i smutku odebranego podczas przeżywania dzieła.

Gatunkiem utworu jest tragedia, jeden z trzech podstawowych gatunków dramatu. „Król Edyp” nosi miano tragedii antycznej o klasycznej budowie, składającej się na:
– zasadę trzech jedności (jedna akcja, czyli jeden wątek w całym utworze, jedno miejsce wydarzeń i jeden czas rozgrywającej się akcji, najpewniej jeden dzień),
– zasadę decorum (zgodność treści z formą, czyli odpowiednie dobranie stylu, słownictwa i składni gatunku do dzieła),
– podzi

Podstawowe informacje o utworzeGłównym tematem w utworze „Król Edyp” Sofoklesa jest walka człowieka ze swoim losem. Sofokles w swym utworze przekonuje, że jeżeli uciekamy od losu, upadamy coraz niżej, ponieważ swojego przeznaczenia nie możemy zmienić. Próby zmieniania swojego losu kończą się fiaskiem – tak jak u Edypa. Miejsce akcji: Wydarzenia rozgrywają się przed pałacem w Tebach. Przytaczane są również inne miejsca, takie jak Delfy czy Korynt, lecz nadchodzą z nich tylko wieści, nie rozgrywa się tam akcja. Jest tak ze względu na zasadę trzech jedności (miejsca, czasu i akcji) panującą w całym utworze. Akcja jest jednowątkowa.Czas akcji jest jednolity i obejmuje tylko jeden dzień. Nie do końca wiadomo nawet, o jakich porach czy godzinach rozgrywają się wydarzenia, ponieważ tragedia pozbawiona jest takich informacji. Bohaterów również nie jest zbyt wielu – możemy ich naliczyć zaledwie 12 (kilkoro z nich jest wyłącznie wspomnianych). Bohaterowie utworu to: Edyp, Jokasta, Lajos, Antygona, Ismena, Eteokles, Polinejkes, Kreo, Tyrezjasz, Polybos, Merope, Posłaniec z Koryntu, Posłaniec domowy.
Tytuł tragedii od razu wskazuje na głównego bohatera. Zdarzało się to często w tragedii antycznej.Tragedia składa się z 11 części. Te części to: prolog, parodos, epeisodion I, stasimon I, epeisodion II, stasimon II, epeisodion III, stasimon III, epeisodion IV, stasimon IV i exodos. STRESZCZENIE
Prolog Pierwsza część obrazuje mieszkańców Teb, którzy zanoszą modlitwy o to, aby zaraza, która panuje w ich mieście, minęła. W prologu kapłan prosi Edypa o pomoc ze względu na panującą sytuację. „Bo miasto – jak ty sam widzisz – odmęty / Złego zalały i lud bodaj głowę, / Wznosi wśród klęski i krwawej pogoży”.  Edyp odpowiada kapłanowi, że chce pomóc wybawić miasto od złego, a w tym celu posłał Kreona, czyli brata Jokasty, do wyroczni. Wysłał go do Delf, aby tam dowiedział się jaki, jest powód zarazy nadesłanej przez bogów.
Kreon wraca od wyroczni i informuje, że kary bogów, które spadły na Teby, spowodowane są zbrodnią, która nie została pomszczona: “Febus rozkazał stanowczo, abyśmy / Ziemi zakałę, co w kraju się gnieździ / Wyżęli i nie znosili jej dłużej”.  Zbrodnia ta została dokonana na byłym włascy Teb, Lajosie. Jego morderca wciąż stąpał bezkarnie po ziemi. Bogowie przyrzekli, że po pomszczeniu byłego władcy zaraza ustanie i wszystko wróci do normy. Edyp po usłyszeniu wieści od Kreona postanawia odkryć prawdę i pomścić śmierć byłego króla. Mówi: “Spłacę dług bogu i dług naszej ziemi”. Parodos(Parodos – w teatrze greckim pieśń wejściowa chóru).
W parodosie bohaterem głównym i jedynym jest chór. Chór w parodosie (i w części zwanej stasimon) komentuje wszystkie sytuacje i zachowania.
W tej części Chór opowiada o sytuacji panującej w Tebach: “Naród wśród moru upada / I myśli zabrakło już mieczy / Ku obronie i odsieczy”. Napomina również Atenę, Apolla i Artemidę, aby wspomogli oni Teby, wzywa ich, gdyż są oni bóstwami opiekuńczymi.Opowiada również o Aresie, bogu wojny, który występuje także jako bóstwo dżumy, czyli zarazy pustoszącej miasto. Epeisodion I
Bohaterami są Edyp, Chór i Tyrezjasz.Edyp opowiada, że gdy już dojdzie prawdy i znajdzie zabójcę, wyda na niego wyrok, jakim będzie wygnanie z miasta. Nie zamierza odpuścić temu zbrodniarzowi: “Niechajby taki człowiek w naszej ziemi, / Nad którą władzę dzierżę i trony, / Ani nie postał, ni mówił z innymi”; “W żadnym on domu niech nigdy nie spocznie”.  Edyp opowiada również o sobie jako o spadkobiercy Lajosa, czuje odpowiedzialność skłaniającą go do zagłębienia się w tą sprawę: “Rządy te, które on niegdyś sprawował, / Łoże i wspólną z nim dzielę niewiastę”.  Chór przekonuje Edypa, aby zasięgnął rady u Tyrezjasza. Król radzi się u starca, a on napomina, że wie, kto jest mordercą, lecz dla dobra Edypa i innych nie powie, kim on jest. Wspomina mu również o jego tragicznym zbłądzeniu, którego dokonał.
“Tyś wyrzekł; abym ja równie nie zabłądził”.  Po tym, co usłyszał, Edyp posądza o tę zbrodnię i spiskowanie Tyrezjasza, rzuca również na niego klątwę. Starzec, nie mogąc już się dłużej hamować, ujawnia prawdę o Edypie: “Którego szukasz, ty jesteś mordercą”. Po tych wypowiedzianych słowach Edyp niedowierza i grozi Tyrezjaszowi, jednocześnie nie daje po sobie poznać, że dotknęło go to, więc zaczyna wykazywać się pozornie pewnością siebie i wielką pychą.Zarzuca również zdradę Kreonowi, natomiast wróżbita wydaje mu wróżbę o jego przyszłości: “I wyjdzie na jaw, że z dziećmi obcował / Własnymi, jak brat i ojciec, że matki / Synem i mężem był, wreszcie rodzica / Współsiewcą w łożu i razem mordercą”
Stasimon I
Bohaterem jest tu chór, wspomina on o Eryniach, czyli trzech boginiach zemsty. Wygłasza również wszystkie rozterki i niepewności: “Straszną o, straszną wróżbiarz budzi trwogę, / Słowom przywtórzyć ni przeczyć nie mogę. / Błądzę wśród obaw; i błądząc, już nie wiem…”. Na końcu składa hołd królowi Edypowi za jego zasługi w Tebach. Epeisodion II
Bohaterami tej części są Edyp, Kreon, Jokasta i Chór.Kreona dopada żal i smutek. Uczucia te spowodowane są podejrzenia

Cierpienie jest nieodłącznym elementem życia każdego człowieka. Aspekt cierpienia różni się tylko powodem, przyczyną z jakiej występuje . Jednych ludzi dotyka ból ze względu na stracenie bliskiej osoby, innych natomiast napotyka przykrość związana z niepowodzeniem bądź rozczarowaniem w miłość. Każdego wzrusza coś innego, lecz cierpienie to, cierpienie.
Jest to uczucie nie przyjemne, raczej nikt nie chce go doświadczać, lecz jest bardzo potrzebne.
Bo gdybyśmy nie znali cierpienia to czym by dla nas była radość. Nie docenialibyśmy uciechy i nie wiedzielibyśmy, że jest to coś za czym warto się poświęcać.

Każde cierpienie ma inny wymiar, jedni cierpią ze względu na swoje złe, świadome decyzje, a innych dotyka, za coś czego nie byli świadomi, bądź, nie mieli na to żadnego wpływu. Bohaterem cierpiącym, który nie był świadomy, że robił coś złego, był Edyp z utworu Król Edyp Sofoklesa.
Na samym początku był szczęśliwy, miał żonę, był królem Teb, posiadał rodzinę, cierpienie nie towarzyszyło mu w żaden sposób. Wszystko zmieniło się gdy okrutna prawda o nim wyszła na jaw. Okazało się, że jego kochana żona to tak naprawdę, jego matką. Wyszło również na jaw, że zabił swojego ojca i spełnił okrutną przepowiednie. Po tym wszystkim obarczyło go uczucie cierpienia, cierpiał ze względu na swoje nieświadome czyny.
Stracił pozycje, jego matką i zarazem żona popełniła samobójstwo, i dodatkowo został wygnany z miasto, co sam zapowiedział mordercy byłego króla Teb.
Koszmar jaki dostąpił nie był do końca jego całkowitą winą, fatum spowodowało, że jego los był nieszczęśliwy.

Cierpienie nie zawsze jest zależne od nas, lecz czasem sami znajdujemy powód, żeby przeżywać udręki. Często takie cierpienie wywołane jakimiś błahostkami, którymi nie warto się przejmować prowadzą do nieszczęśliwego końca jakim jest śmierć.
Do takiego przypadku możemy zaliczyć Wertera z utworu Cierpienia młodego Wertera. Chłopiec przeżywa ból ze względu na nieodwzajemnioną i nieszczęśliwą miłość. Zakochuje

„Król Edyp” jest wzorcowym przykładem tragedii antycznej. Twórcą tego dzieła jest największy tragik grecki, który napisał około 120 utworów dramatycznych, lecz do dziś zachowało się jedynie siedem z nich (m.in. „Antygona”, „Elektra”, „Edyp w Kolonos”). Główny bohater lektury pt. „Król Edyp” autorstwa Sofoklesa mierzy się ze swoim strasznym przeznaczeniem i ciąży na nim wina tragiczna. Edyp nieświadomie popełnia zbrodnie i każde jego działanie prowadzi do katastrofy. Zabija swojego ojca oraz żeni się z własną matką. Losy postaci są uzależnione od woli wszechmocnych bogów. Bohater tragiczny bezskutecznie próbuje uciec od przeznaczenia. Oprócz Edypa występują m.in. Jokasta, Tejrezjasz i Kreon. W utworze obowiązuje reguła trzech jedności: czasu, miejsca i akcji. Dramat jest zbudowany z prologu, parodosu, exodosu oraz na zmianę występujących epejsodionów i stasimonów. Ważną rolę w dziele Sofoklesa pełni chór będący lirycznym komentatorem wydarzeń oraz zachowania bohaterów. Akcja „Króla Edypa” ma mie

Tragedia „Król Edyp” Sofoklesa jest rozwinięciem mitu przedstawiającego historię rody Labdakidów. Mit rozpoczyna się tragicznym snem Lajosa, który otrzymuje przepowiednię, że zostanie zabity swojego syna, który ożeni się z własną matką. W celu uniknięcia tych wydarzeń Lajos przebija Edypowi stopy i nakazuje porzucić go w górach. Z pomocą wrażliwych pasterzy Edyp trafia do Koryntu. Zostaje przybranym dzieckiem władcy tego miasta – Polybosa. Edyp dorasta i w tym czasie dowiaduje się o swoich przyszłych losach. Uznając Polybosa za własnego ojca postanawia uciec z Koryntu, aby nie spełnić przepowiedni. Podczas drogi na skutek nieporozumienia zabija swego biologicznego ojca – Lajosa. Przybywa do Teb. Odgadując zagadkę Sfinksa zostaje królem miasta, stając się mężem swojej matki Jokasty. Akcja dramatu rozpoczyna się wtedy, gdy Edyp jest już ojcem czworga dzieci, a na miasto zostaje rzucona przez Bogów klątwa, która ma trwać dotąd, dopóki zabójca Lajosa nie zostanie ukarany.
W dramacie powstaje konflikt tragiczny. Polega na tym, że nie istnieje dobre rozwiązanie sytuacji. Niezależnie od wyborów Edypa, będą one prowadzić do jego klęski. Losem kieruje przeznaczenie, którego bohater nie jest w stanie zmienić. Doszukując się prawdy o zabójstwie Lajosa, sam siebie skazał na cierpienie. Gdyby tego nie robił, nadal cierpiałoby całe miasto. Próba zmiany wyroków boskich staje się początkiem tragedii.
Pojawia się także ironia tragiczna polegająca na tym, że Edyp uciekając przed przepowiednią w rzeczywistości ją wypełnia. Iron

,,Król Edyp”-geneza i gatunek utworu.

,,Król Edyp” powstał pomiędzy 430 a 425 rokiem przed naszą erą. Sofokles oparł swoją tragedię na micie o historii rodu Labdakidów. Jak wszystkie tragedie w starożytnym świecie, ta również miała przede wszystkim służyć przeżyciu katharsis czyli wewnętrznemu oczyszczeniu duszy, z którym miał wyjść widz greckiego teatru. Motywem przewodnim książki jest klątwa ciążąca na tebańskim rodzie, która stała się powodem nieszczęść króla Edypa i jego dzieci.

Gatunkiem jest oczywiście tragedia grecka. Sofokles w swojej opowieści zachowuje wszystkie założenie konstrukcji klasycznej tragedii. Ściśle przestrzegana jest zasada trzech jedności:
-Wydarzenia odbywają się w tym samym miejscu w Tebach.
-Cała akcja utwo

Do Edypa, władcy Teb przychodzi kapłan. W imieniu Tebańczyków prosi władcę o pomoc. Miasto nawiedzają klęski i choroby. Ulice zawalone są trupami. Matki tracą dzieci. Poprzez poronienie lub podczas porodu. Na scenę wchodzi Kreon. Wraca ze świątyni w Delfach. Dowiedział się, że bogowie chcą, aby morderca Lajosa, poprzedniego króla Teb, został ukarany. Wygnany z miasta bądź skazany na karę śmierci. Wtedy miasto będzie wolne od chorób i klęsk. Edyp zaklina, że winny śmierci Lajosa zostanie wygnany z miasta.
Na scenie pojawia się Tyrezjasz, ślepy wróżbita. Z początku nie chce mówić o tym, kto zabił Lajosa. Edyp jednak mówi, że jest to winien Tebańczykom. Pod naciskiem władcy, Tyrezjasz wyznaje, że to Edyp jest mordercą. Edyp zarzuca mu spisek i uważa, że Tyrezjasz planował to razem z Kreonem. Edyp twierdzi, że gdyby nie to, że Tyrezjasz jest ślepcem, to równie dobrze on mógł zamordować Lajosa. Edyp każe wyprowadzić wróżbitę z pałacu.
Do pałacu przychodzi Kreon, ponieważ słyszał o tym, że Edyp oskarża go o spisek i zamordowanie Lajosa. Chór probuje bronic władcy. Wtedy pojawia się Edyp. Kłóci się z Kreonem. Ten drugi stara się udowodnić swoja niewinność i to, że król myli się co do niego. Na scenę wchodzi Jokasta. Karci brata i męża za to, że zamiast szukać winowajcy śmierci Lajosa i pomóc podwładnym tak jak obiecali oni zajmują się własnymi zatargami. Kreon odchodzi. Jokasta opowiada Edypowi o przepowiedni, którą Lajos otrzymał od wyroczni delfickiej przed laty. Jego syn miał stać się jego mordercą i miał ożenić się z własną matk

„Król Edyp” Sofoklesa – streszczenie szczegółoweKapłan w imieniu całego ludu zamieszkującego Teby przychodzi prosić Edypa o pomoc. Mówi, że kraj pustoszą choroby i zaraza. Edyp sam nie jest w stanie nic zrobić, ale mówi, że posłał Kreona, brata swej żony (Jokasty) do wyroczni delfickiej. Kreon ma się dowiedzieć, co mieszkańcy Teb mają zrobić, aby uwolnić się od chorób. Wraca Kreon. Pyta Edypa, czy chce porozmawiać w środku, czy na zewnątrz. Edyp nie ma nic przeciwko, aby rozmawiać przy zebranych poddanych. Kreon mówi, że dostał polecenie od bogów, aby wygnać lub śmiercią ukarać mordercę poprzedniego króla Teb, Lajosa. Edyp pyta, jak mają odnaleźć mordercę. Kreon odpowiada, że według bogów zabójca dalej jest w Tebach. Trzeba przeprowadzić śledztwo i odnaleźć mordercę Lajosa, aby lud Teb mógł zaznać spokojnego życia.Mieszkańcy Teb cieszą się, że ich modły zostały wysłuchane i że dostali odpowiedź od bogów. Tebańczycy proszą o pomoc w wykonaniu zadania bogów, którzy opiekowali się Tebami, czyli Palladę (Atenę), Artemidę i Feba (Apolla). Chór wymienia wszystkie klęski, jakie dotknęły miasto. Kobiety tracą dzieci jeszcze podczas trwania ciąży lub umierają podczas porodu, a pola nie dają plonów. Chór skarży się, że całe miasto zawalone jest trupami.Chór zadaje pytanie, kogo wskazała wyrocznia delficka i kto ma na rękach krew Lajosa. Śpiewa jednak, że winny tej zbrodni nie ujdzie karze. Śpiewa o tym, że sami bogowie nakazali ukarać mordercę Lajosa. Chór mówi, że słowa Tyrezjasza są przerażające, a chór nie może ani ich potwierdzić, ani im zaprzeczyć. Chór mówi, że dopóki prawda nie wyjdzie na jaw, nie wzgardzi Edypem ani nie powie na jego temat złego słowa.Kreon mówi przed Chórem, że usłyszał, że Edyp obwinia go o zabójstwo Lajosa. Chór stara się usprawiedliwić Edypa mówiąc, ze zarzuty popłynęły raczej z powodu złości, a nie z powodu przekonania Edypa o winie Kreona. Kreon pyta również, dlaczego Edyp twierdzi, że Tyrezjasz kłamie. Chór nie wie. Pojawia się Edyp. Jest zły, że zastał w pałacu Kreona i wprost oskarża go o zbrodnię. Kreon staje w obronie Tyrezjasza mówiąc, że jest dobrym wróżbita. Edyp pyta, czy Tyrezjasz wspominał o nim w przeszłości. Kreon zaprzecza. Władca pyta więc, czy zostało wszczęte śledztwo. Brat Jokasty odpowiada, że śledztwo zostało podjęte, ale nie przyniosło efektu. Kreon usprawiedliwia się swoją wiernością wobec króla. Mówi, że gdyby Edyp doszukał się zdrady i spisku, niech zabije jego oraz Tyrezjasza. Edyp mówi, że pragnie śmierci Kreona, brata Jokasty. Chór informuje kłócących się mężczyzn o pojawieniu się Jokasty, żony Edypa. Jokasta karci ich, że zamiast pomóc Tebańczykom, oni zajmują się własnymi sporami. Kreon skarży się siostrze odnośnie do zarzutów Edypa. Edyp potwierdza to, ale usprawiedliwia się słowami, że przyłapał mężczyznę na spisku. Kreon zaprzecza. Edyp każe Kreonowi odejść. Jokasta pyta Chór o to, co zaszło przed chwilą. Chór odmawia szczegółowych wyjaśnień. Królowa domaga się więc wyjaśnień od męża. Edyp tłumaczy, że Tyrezjasz nazwał go mordercą Lajosa. Jokasta opowiada Edypowi o wróżbie, jaką Lajos otrzymał od wyroczni przed laty. Mówi, że Lajos miał zginąć z ręki własnego syna, a z tego, co wiadomo, Lajos zginął z ręki podróżnych. Edyp dowiaduje się również od żony o tym, że trzy dni po ty, jak jej i Lajosowi urodziło się dziecko, przebito mu kosteczki, a potem porzucono  go i pozostawiono na śmierć w górach. Edyp przeraził się po tych słowach. Dopytuje więc żony, gdzie zginął Lajos, kiedy to było, w jakim był wieku i jak wyglądał. Ona mówi mu, że było to na złączeniu trzech dróg z Focydy, Delf i z Daulidy, że stało się to na krótko przed tym, jak Edyp zasiadł na tronie, a Lajos był starszym, posiwiałym mężczyzną. Edyp zaczyna domyślać się, że to on stał się mordercą Lajosa, poprzedniego władcy Teb, i że rzucił klątwę na siebie. Dopytuje żonę o to, jak jej były mąż jechał. Ona odpowiada, że Lajos jechał w wozie i było z nim pięciu ludzi. Edyp nakazuje przyprowadzić do siebie jedynego z ocalałych z tamtego dnia sługę Lajosa. Edyp opowiada żonie swoją historię – mówi o ty, że wychował się, uważając za swych rodziców Polybosa i Merope. Podczas jednej z uczt któryś z gości wprost zarzucił mu, że jest podrzutkiem. Edyp więc, nie wspominając o swych zamiarach rodzicom, udał się do wyroczni delfickiej i usłyszał przepowiednię, że stanie się ojcobójcą i spłodzi dzieci z własną matką. Edyp postanowił więc uciec z domu, aby wyrocznia się nie spełniła, bo tak bardzo kochał rodziców. Opowiedział, że idąc tu, napotkał awanturnika, którego zabił podczas walki.Stasimon II
(Chór)
Chór broni świętości wróżb i staje po stronie boskich praw.Jokasta powoli zaczyna rozumieć, jakiej zbrodni w przeszłości dopuścił się jej mąż. Na scenę wchodzi Posłaniec z Koryntu. Szuka Edypa. Chór odpowiada, że mężczyzna jest z żoną i dziećmi. Pojawia się Jokasta i rozmawia z Posłańcem z Koryntu. Posłaniec głosi smutne wieści o śmierci ojca Edypa, Polybosa. Pojawia się Edyp i dowiaduje się o śmierci ojca. Król Teb dopytuje, czy ojciec skonał przez chorobę, czy przez spisek. Posłaniec odpowiada, że ze starości. Dla Edypa jest to o tyle dobra wiadomość, że nie cała p

Sofokles ,,Król Edyp” – bohaterowie
Edyp to główny bohater, małżonek Jokasty oraz ojciec czwórki dzieci, dwóch synów i dwóch córek: Polinejkesa, Eteoklesa, Antygony i Ismeny oraz ówczesny monarcha w Tebach. Był postacią z wyjątkowo skomplikowaną przeszłością. Dzieciństwo i młodość upłynęły mu szczęśliwie i beztrosko. Przez cały czas sądził, że był synem władcy Koryntu o imieniu Polybos oraz jego żony, Merope. Tak naprawdę urodził się jako pierworodny potomek Lajosa i Jokasty. W młodym wieku uciekł z rodzinnego miasta, gdyż chciał uniknąć spełnienia wyroczni delfickiej. Mówiła ona o tym, że zabije własnego ojca i poślubi własną rodzicielkę. Niestety, Edyp nie uniknął swojego przeznaczenia. Podczas wędrówki zabił przypadkowo spotkanego Lajosa, choć nie zdawał sobie sprawy, iż to jego prawdziwy ojciec. Następnie trafił do Teb i uratował miejsce przed groźnym Sfinksem. Stało się tak, iż rozwiązał trudną zagadkę. Potwór rzucił się w przepaść. Natomiast główny bohater jako nagrodę otrzymał za żonę Jokastę, wdowę po Lajosie, a także swoją biologiczną matkę. Stał się także Królem Teb. Podczas panowania nastąpiło wiele chorób, klęsk. Monarcha chciał dowiedzieć się, co stanowiło przyczynę, a następnie odnaleźć zabójcę wcześniejszego władcy, Lajosa. Po odkryciu prawdy, wydłubał sobie oczy.
Jokasta była żoną Lajosa. Po jego śmierci związała się z Edypem, swoim własnym synem. Oprócz niego miała jeszcze czwórkę dzieci wraz z ówczesnym monarchą. Była posłuszną, oddaną i wierną postacią. Gdy dowiedziała

1) Edyp to bohater z wyjątkowo skomplikowaną przeszłością. Jego biologiczni rodzice porzucili go jako maleństwo w górach. Znalazł go pewien mężczyzna i zaniósł do władcy Koryntu o imieniu Polybos. Ten wychował go wraz ze swoją żoną, Merope, niczym własnego potomka. Nadali mu imię Edyp, ze względu na jego opuchnięte kostki. Jego życie było szczęśliwe – do czasu. Gdy dorósł, dowiedział się od kogoś, że został podrzucony, lecz jego rodzice gorliwie temu zaprzeczali. Od wyroczni usłyszał, że poślubi swoją matkę i zabije ojca. Postanowił uciec z Koryntu, by zapobiec spełnieniu się przepowiedni. Zabił Lajosa, staruszka, którego spotkał po drodze. Nie wiedział, że ten był jego prawdziwym ojcem. Następnie przybył do Teb i uratował je przed Sfinksem. Udało mu się rozwiązać zagadkę potwora, a ten rzucił się w przepaść. Dzięki uratowaniu miasta otrzymał rękę wdowy po Lajosie, Jokasty. Miał z nią czwórkę dzieci: Antygonę, Ismenę, Polinejkesa i Eteoklesa. Po odkryciu prawdy o swojej przeszłości i dowiedzeniu się, że to on odpowiadał za klęski w Tebach, wydłubał sobie oczy. Był mądrym i rozsądnym władcą, kochanym przez lud. Cechował się także wytrwałością. Z uporem postanowił ścigać mordercę, nie wiedząc, że wydał wyrok na samego siebie. Był także bohaterem gwałtownym i podejrzliwym. Oskarżył Kreona o spiskowanie z wróżbitą, chciał wydać na szwagra najbardziej surowy wyrok, choć nie miał żadnych dowodów, które potwierdzałyby zdradę brata Jokasty.2) Jokasta była żoną Edypa, a także jego m

1. Wizyta Kapłana u Króla Edypa.
a) Prośba Kapłana przerażonego sytuacją panującą w mieście.
b) Przypomnienie o wcześniejszym uratowaniu Teb przed Sfinksem przez monarchę.
c) Obietnica zakończenia klęski trwającej w Tebach.
d) Poinformowanie o wysłaniu Kreona do wyroczni delfickiej.
e) Zjawienie się Kreona, brata Jokasty.
f) Poinformowanie o przyczynie brutalnego wyroku wyroczni nad miastem i jego mieszkańcami.
2. Zgromadzenie starszyzny miejskiej.
a) Unikanie udzielania jasnej odpowiedzi przez Tejrezjasza.
b) Awantura pomiędzy Wróżbitą a Królem Edypem.
c) Oskarżenie starszego mężczyzny o spiskowanie z Kreonem.
d) Zaprzeczenie Tejrezjasza.
e) Rzucenie na Króla Edypa klątwy niezrozumiałej dla monarchy.
f) Wytrwałość monarchy w odkryciu prawdy.
3. Kłótnia pomiędzy Królem Edypem, a jego szwagrem, Kreonem.
a) Chęć władcy wydania wyroku śmierci na Kreonie.
b) Zarządzenie Kreona o ukazaniu dowodów świadczących na jego niekorzyść.
c) Zapobiegnięcie przed poważną awanturą przez Jokastę i Ch�

,,Król Edyp” to jedna z najbardziej znanych tragedii Sofoklesa. Inspiracją do napisania stanowił mit tebański, w którym przedstawiono tragiczne dzieje rodu Labdakidów. Akcja rozgrywała się w czasach mitycznych, w Tebach. Władzę sprawował tam Edyp. Wydarzenia w utworze trwały jedną dobę, rozgrywały się przed pałacem. Głównym wątkiem był tragiczny los Edypa, nad którym ciążyło fatum. Została zachowana reguła trzech jedności.
Prolog
Bohaterowie: Edyp, Kapłan, Kreon.
Edyp spoglądał na mieszkańców Teb, którzy byli zarażeni różnymi chorobami. Zgromadzeni nad ołtarzami, modlili się do bogów, by zakończyli nękać ich miasto. Edyp udał się do Kapłana, by zapytać go o przyczynę ogromnego skupiska. Ten odpowiedział mu, że lud oczekiwał od niego pomocy. Wierzyli w niego przede wszystkim dlatego, że Edyp w przeszłości już raz uratował Teby przed groźnym Sfinksem. Monarcha obiecał, że odkryje co stanowiło powód klęski. Dodał, że Kreon udał się do wyroczni delfickiej, by dowiedzieć się o przyczynie gniewu bogów. W tym momencie przybył wspomniany mężczyzna czyli brat Jokasty. Rzekł, że przyczyna złości bogów to niepomszczona zbrodnia. Przed latami zabito Lajosa, ówczesnego władcę Teb, jednak nie odkryto kto był jego zabójcą. Zaraza zostanie przerwana tylko, gdy zabójca zostanie wygnany z kraju. Edyp postanowił odnaleźć i ukarać winnego. Lud odszedł
Parados
Bohaterowie: Chór.
Chór przedstawił okropny stan, w jakim znajdowały się Teby przez zarazę. Opowiedział o matkach, śmierci, a także o stosach trupów na ulicach. W pieśni znalazła się również prośba do bóstwa opiekuńczego, czyli do Ateny, Artemidy, a także Apolla.
Epejsodion I
Bohaterowie: Edyp, Chór, Tejrezjasz.
Akcja rozpoczęła się od zgromadzenia starszyzny miejskiej. Na początku wystąpił Edyp. Rzucił on klątwę na winnego okropnej zbrodni, czyli zabójstwa Lajosa. Rozkazał, by każdy kto posiadał jakiekolwiek informacje o morderstwie, ujawnił je. Chór doradził mu zwrócić się do wróżbity Tyrezjasza. Edyp wysłuchał rady i nakazał wróżbicie, by odsłonił przebieg dawnej zbrodni. Ten jednak przeciągał się z udzieleniem jasnej, zrozumiałej odpowiedzi. W końcu oznajmił, że nie wyjawi prawdy i będzie milczał do końca swojego życia. Doszło pomiędzy nimi do kłótni. Monarcha pragnął go sprowokować, dlatego oskarżył go o przywództwo nad zabójcami Lajosa. Starzec powiedział mu, że to on był winien tego czynu. Wściekły monarcha stwierdził, że Tyzjerasz spiskował z Kreonem. Myślał, że szwagier chciał zająć miejsce na tronie. Wróżbita Wróżbita zaprzeczył jego słowom, a następnie rzucił klątwę na Edypa, który jednak nie zrozumiał jej sensu. Król dalej pragnął dowiedzieć się kto był mordercą. Słowa Tejrezjasza jednak ciągle błąkały się w jego głowie.
Stasimon I
Bohaterowie: Chór.
Chór w swojej pieśni przedstawił ogromne rozdarcie i niepewność. Przyczyną była niewiedza na temat mordercy Lajosa. Zakończyli ją podziękowaniami dla monarchy, gdyż ten wykonał wiele dobrego dla Teb.
Epejsodion II
Bohaterowie: Jokasta, Kreon, Chór, Edyp.
Kreon wypytywał Chór o przebieg rozmowy Edypa z Tyrezjaszem. Usłyszał jednak jedynie wymijające odpowiedzi. Kreon posprzeczał się z Edypem, gdyż dowiedział się o zarzutach spiskowania z Tejrezjaszem. Monarcha chciał skazać go na śmierć, ale ten wymagał jakikolwiek dowodów. Twierdził, że nie uczestniczył w żadnej zmowie. Zarówno Jokasta jak i Chór próbowali zapobiec poważnej kłótni. Kobieta była przekonana, że jej mąż miał rację, więc zdradziła mu szczegóły śmierci Lajosa. Edyp słuchał jej z przerażeniem. Jokasta, podczas opowieści, ignorowała głosy głosy proroków. Mówiła, że Lajos usłyszał od słu

Sofokles „Król Edyp”- plan wydarzeń

Utwór możemy podzielić na:
– Prolog
– Parodos
– Epeisodiony przeplatane Stasimonami
– Exodos

Prolog
1. Rozmowa Edypa z Kapłanem.
2. Kapłan opowiada o chorobach nawiedzających Teby.
3. Lud prosi Edypa o pomoc.
4. Kreon wraca od wyroczni Delfickiej.
5. Nakaz od Bogów, aby wygnać lub zabić mordercę Lajosa.

Parados
1. Pieśń chóru na wejście.

Epeisodion I
1. Edyp nakazuje poszukiwania mordercy Lajosa.
2. Edyp rzuca klątwę na zabójcę Lajosa.
3. Pojawia się Tyrezjasz.
4. Tyrezjasz odmawia pomocy.
5. Edyp przytacza argument, że Tyrezjasz jest to winien ludności Teb.
6. Tyrezjasz oskarża Edypa.

Stasimon I
1. Chór śpiewa o klątwie, jaka spoczywa na rodzie Labdakidów.

Epeisodion II
1. Edyp rzuca oskarżenia morderstwa pod adresem Kreona.
2. Rozmowa Edypa z bratem Jokasty- Kreonem.
3. Edyp oskarża Kreona o spisek.
4. Wchodzi Jokasta.
5. Edyp rozmawia z Jokastą.
6. Jokasta opowiada o wróżbie, jaką otrzymał jej zmarły mąż Lajos, poprzednik Edypa.
7. Podejrzenie

Sofokles Król Edyp

Prolog

Edyp (król Teb) widzi mieszkańców Teb gromadzących się przed świątynią. Modlą się i są przestraszeni z powodu chorób i zarazy panującej w ich mieście. Edyp nie wie, jaka jest przyczyna zgromadzenia mieszkańców, więc pyta o to Kapłana. Ten opowiada mu o problemach jego ludu i ujawnia, ze ludzie przybyli prosić o pomoc swojego władcę, który przecież już raz uratował ich od groźnego Sfinksa. Edyp, jako dobry, dbający o swój lud władca obiecuje, że nie spocznie, pułki nie odkryje przyczyny nieszczęść i nie wybawi od nich mieszkańców Teb. Oświadcza, że jakiś czas temu posłał swojego szwagra – Kreona do wyroczni, aby ten dowiedział się, jak wyzwolić Teby. W tym samym momencie wraca Kreon. Ma on głowę przystrojoną wawrzynem, co świadczy o tym, że przynosi odpowiedź na dręczące wszystkich pytanie.
Wyrocznia obwieściła mu, że bogowie odwrócili się od tebańczyków z powodu zbrodni dokonanej przed laty (jeszcze przed przybyciem Edypa) na ówczesnym władcy Teb – Lajosie, który został zabity w tajemniczych, nikomu nie znanych okolicznościach. Aby odpędzić nieszczęścia i plagi należy odnaleźć zabójcę i pomścić śmierć Lajosa. Kreon mówi, że wszyscy zapomnieli o sprawie śmierci władcy z powodu Sfinksa. Edyp obiecuje odnaleźć sprawcę zbrodni.

„Z wami ja wspólnie siły złączonymi
Spłacę, dług bogu i dług naszej ziemi”.

Parodos

Chór w swej pieśni prosi o pomoc trzy wielkie bóstwa: Atenę, Apolla i Artemidę. Następnie przedstawia tragiczny stan, w jakim znalazły się Teby, opisuje stosy trupów leżące na ulicach, ludzi płaczących nad swoimi zmarłymi członkami rodziny, ma to na celu zwrócenie uwagi bóstw.

Epeisodion I

Rozpoczyna się zgromadzenie. Edyp rzuca klątwę na tego, kto zabił Lajosa i ogłasza, że wynagrodzi osobę, która odnajdzie mordercę. Jak mówi fragment utworu:

„I tak złoczyńcy klnę, aby on w życiu,
Czy ma wspólników, czyli sam w ukryciu,
Nędzy, pogardy doświadczył i sromu.
I zaklnę dalej, że gdyby osiadły
Z moją się wiedzą w mym odnalazł domu,
Aby te klątwy na mą głowę spadły”.

Władca Teb wzywa ślepego wróżbitę, Tyrezjasza, aby ten opowiedział wszystko, co wie o tamtej zbrodni, jednak Tyrezjasz upiera się, że nie powie prawdy. Edyp podstępem zmusza go do tego. Oskarża go o spiskowanie i współudział w morderstwie. Wróżbita nie ma wyjścia i wyjawia mu część prawdy. Oświadcza, że to właśnie Edyp jest winny śmierci Lajosa, mimo, że sam o tym nie wie.
Rozzłoszczony władca oskarża Kreona o spisek z Tyrezjaszem w celu przejęcia władzy. Wróżbita zaprzecza wszystkiemu, mówi do Edypa: „Nie twoim jestem sługą, lecz Apolla”, rzuca na niego klątwę i wypowiada słowa, które są nie do końca zrozumiałe dla władcy, wspomina w nich o rodzicach Edypa. Odchodząc, wróżbita przepowiada, że osoba, której szuka Edyp żyje w kazirodczym związku, zabiła swojego ojca i pochodzi z Teb.

Stasimon I

Chór śpiewa o tym, że nadal nie odnaleziono mordercy Lajosa. Pieśń jest przepełniona niepewnością. Pod koniec chór wychwala Edypa za jego sprawiedliwe rządy.

Epeisodion II

Kreon dowiaduje się o oskarżeniach, które rzucił na niego władca Teb. Próbuje dowiedzieć się od chóru, co było tego przyczyną, jednak chór twierdzi, że Edyp wypowiedział je w nerwach. Kiedy Edyp zauważa, że Kreon odważył się do niego przyjść, znowu kieruje ku niemu oskarżenia. Kreon zapewnia, że jest niewinny, jednak król nie słucha jego tłumaczeń. Chce skazać go na śmierć. Nie słucha chóru, który doradza mu przemyślenie swojej decyzji. Jokasta próbuje uspokoić Edypa i opowiada mu, jak zginął jej pierwszy mąż – Lajos. Mówi, że jej były mąż otrzymał niegdyś przepowiednie, że zginie z rąk swojego syna. Lajos przestraszył się i przebił kosteczki syna i kazał porzucić go w górach. Edyp zaczął kojarzyć fakty. Zaczął dopytywać się żony o wygląd Lajosa i czas morderstwa. Edyp uświadamia sobie, że to rzeczywiście on jest zabójcą Lajosa. Karze sprowadzić do siebie ostatniego świadka tego zdarzenia, lecz najpierw opowiada żonie o swojej przeszłoś

Nie sądziłam, że tragedia Sofoklesa tak bardzo przypadnie mi do gustu. Nie była nudna, ale co prawda język patetyczny był nieco utrudnieniem w przekazie.
„Król Edyp” autorstwa Sofoklesa jest oparty na micie o rodzie Labdakidów, którego sam Edyp był częścią, oraz którego znajomość jest niezbędna do zrozumienia samego utworu Sofoklesa. W samym micie chodzi o klątwę, jaką ojciec Edypa, Lajos, ściągnął na swój ród poprzez rozkochanie w sobie i porzucenie syna króla Pelopsa. Po powrocie do Teb Lajos ożenił się z Jokastą, ale nie mieli dzieci. Lajos udał się więc do wyroczni delfickiej po odpowiedź, dlaczego tak jest. Wyrocznia przepowiedziała mu, że jego syn go zabije i ożeni się z własną matką. Lajos więc odmówił żonie współżycia. Jednak gdy ta podstępem go upiła i po dziewięciu miesiącach powiła syna, Lajos kazał przekłuć mu nogi, związać i porzucić w górach, Tam też znalazł go pasterz i zaniósł królewskiej parze z Koryntu. Edyp, co oznacza, opuchłonogi, wyrósł na przystojnego młodzieńca, ale zastanawiał się, dlaczego jest tak różny od rodziców. Udał się więc do wyroczni delfickiej. Ta przepowiedziała mu, że zabije swojego ojca i ożeni się z własną matką. Edyp, chcąc tego uniknąć, uciekł z domu