Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Recenzja książki
Po książkę Kwiatki Świętego Franciszka z Asyżu raczej nigdy nie sięgnęłabym, gdyby nie była moją lekturą szkolną.
Początkowo nastawiłam się na kolejną nudną lekturę, lecz teraz wiem jak bardzo się pomyliłam, jest jedną z tych, które zostają w pamięci i pozostawiają coś po sobie. Książka jest świetna i porusza jak dla mnie ważny temat jakim jest przemiana i dążenie do czegoś nawet jeśli musimy wyrzec się dosłownie wszystkiego z naszego życia.
Co do autora tego utworu jest anonimowy, można jedynie przypuszczać, że została napisana przez brata Ugolino.
Napisana jest dosyć prostym językiem co umożliwia zrozumienie jej w każdym momencie czytania.
Książka zawiera historie tytułowego bohatera jakim jest św. Franciszek, w tle przewija się również kilkoro jego towarzyszy.
Opowiada historię mężczyzny, który szuka drogi dla siebie w życiu i co nie do końca mu wychodzi.
Stara się zadowolić swojego ojca i spełnić jego marzenia, co też mu nie wychodzi.
Popada w pijaństwo i schodzi na złą drogę, nie taką jaką sobie marzył.
Po pewnym czasie rozumie co robi źle i nawraca się, bo nie chce żyć tak jak dotychczas.
Jego postawa do życia i otaczającej go natury zmienia się diametralnie.
Od tamtej pory idzie drogą Bożą co równa się z ubóstwem z jego strony.
Jest niesamowitym człowiek, który zmienia swoje życia o 180 stopni, nawraca się od złego i staje się innym, człowiekiem.
Utwór w dużym stopniu pokazuje nam jak wiara człowieka działa na niego i jego zachowanie. Franciszek jest przykładem godnym naśladowania.
Tekst w dużej mierze nawiązuje do wiary i, do Boga, lecz nie jest to wyznacznik.
Nie musimy wierzyć, żeby postępować godnie i zgodnie ze światem. Zresztą jego religijność również odbiegała od standardowej, przyjętej w jego czasach.
Podchodził do niej zupełnie w inny, swój sposób, co wyszło na jego korzyść.
Postępował zgodnie ze sobą co jak widać było jego dobrym wyborem, można to potwierdzi samym faktem, że przez swoje dokonania otrzymał po śmierci tytuł świętego, co już wiele o nim mówi.
Głównym motywem, który wyciągnęłam po przeczytaniu jest wątek o przemianie.
Dla mnie jest to coś niezwykłego jak w krótkim czasie można zmienić się nie do poznania.
Z tak ubogiego mentalnie człowieka do, tak skromnego i bogatego, lecz nie w pieniądze.
Dodatkowo po zmianie swojego życia pomagał innym również się nawrócić, co przyniosło pozytywne skutki.
Motyw ten jest jednak dosyć popularny w literaturze, możemy ujrzeć go przykładowo w legendzie o świętym Aleksym, który podobnie jak Francis
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
szek zmienia swoje życie, lecz nieco w mniejszym stopniu. Również jak on wybiera drogę w ubóstwie.
Chociaż wydaje mi się, że akurat Aleksy nie do końca jest człowiek godnym naśladowania tak jak św. Franciszek.
Ich cel był podobny, lecz wykonanie go różniło się lekko.
Franciszek żył w ubóstwie pomagając dookoła innym, Aleksy postąpił trochę inaczej.
Łączy ich to też, że po śmierci za ich zasługi zostali nazwani świętymi.
Mimo że przeczytałam ją wiele razy przeczytam ją po raz kolejny i, kolejny. Jest to jedna z moich ulubionych książek i wierzę w to, że po przeczytaniu również wiele ludzi też będzie mogło tak powiedzieć.
Dlatego książka zwróciła tak bardzo moją uwagę, porusza temat z jakim mamy problem w dzisiejszym świecie, który jest coraz bardziej powszechny i spotykany. Ludzie dążą do bogactwa przy czym stają się coraz bardziej chciwi i zapominają co jest najważniejsze. Ich zdaniem posiadanie dóbr materialnych to coś, co jest najważniejsze, a tak nie jest i nigdy nie powinno. Książka pokazuje, że bez żadnych materialnych przedmiotów i bogactw można być szczęśliwym i bogatym, ale nie w pieniądze, a w miłość i harmonię z całym światem.
Coraz częściej brakuje na świecie takich podobnych ludzi, których nie interesowałyby same pieniądze.
Kierując swoim życiem powinniśmy być tak jak św. Franciszek, uczciwi i skromni, z dużym przyjaznym nastawieniem do świata.
Nie do końca musimy być bardzo wierzący jak on, wystarczy brać z niego przykład w postępowaniu, lecz nie tak dosłownym.
Utwór ukazuje też jak ważna dla nas jest natura, która nas otacza i, o której tak często zapominany, i nie potrafimy się z niej cieszyć.
A powinniśmy żyć z nią w zgodzie.
Książka uczy wiele, jak postępować a jak nie, jak być dobrym człowiekiem.
Polecam sięgnąć po nią wszystkim, bo bardzo dużo można z niej wyciągnąć.
Myślę, że każdy powinien ją przeczytać choć raz, jestem pewna, że spodoba się wszystkim.
Zachęcam do przeczytania jej również tym, którzy też nie wiedzą co mają zrobić ze swoim życiem i szukają własnej drogi.
Książka może zainspirować również do przemiany samego siebie, do zmiany własnego życia i postępowania.
Ten tekst zmienił moje postępowanie i postrzeganie rzeczy materialnych, dzięki niemu wiem, że pieniądze i przedmioty jakie, dzięki nimi można kupić nie zawsze będą, a wiara i miłość pozostanie zawsze.
Bycie dobrym człowiekiem, żyjącym w zgodzie ze światem jest dużo lepszym wyborem.
„idź za mną i stawiaj stopę w ślady mojej stopy, a przejdziesz dobrze”.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Rozprawka
Zmiana swojego życia i budowanie go od początku na innych zasadach nie jest prostą sprawą. Przemiana własnej egzystencji również nie należy do najprostszych rzeczy i niewiele ludzi potrafi taką zmianę wprowadzić w swoje życie. Odmiana wewnętrzna spowodowana może być wieloma rzeczami, może to być przemiana, aby osiągnąć swoje nowe cele, bądź, przemiana, aby po prostu zmienić swoje życie, przekształcić swój los. Chęć podjęcia nowej, dobrej, drogi nie odmienia tylko naszego życia, ale także ludzi, którzy mają z nami styczność.
Metamorfoza wewnętrzna, nowe zasady w życiu mogą przynieść dobre skutki dla siebie i dla innych wokół. Czytając „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” przemiana wewnętrzna głównego bohatera rzuca nam się w oczy od razu. Franciszek zmienia swoje życie i wybiera nową drogę, drogę w ascezie. Początkowo, mimo że ma dobre serce nie ma dobrego życia. Gdy dotyka go choroba decyduje się odmienić swój los. W jej obliczu zaczyna uświadamiać sobie, że jego życie nie jest takie jakie można byłoby sobie wymarzyć. Jego dobro nie przemija, przemija tylko jego nieodpowiednie postępowanie. Przemiana robi z niego wzór idealny do naśladowania, inni pragną żyć tak samo jak on. Staję się jeszcze lepszym człowiekiem niżeli był.
Aby być doskonałym, a nawet i jeszcze lepszym należy zmienić zupełnie swoje życie. Przemiana na nieskazitelnie dobrego człowieka wymaga jednak wielu wyrzeczeń. Bohaterem, który przeobraził się w takiego człowieka jest Aleksy z utworu „Legenda o Świętym Aleksym”. Tytułowy bohater zmienia doszczętnie swoje życie, wyrzeka się wszystkich dobroci materialnych. We wcześniejszym życiu nie byłoby to do pomyślenia. Nowa droga życia jaką jest ascezą prowadzi go do śmierci, lecz nie zostaje on zapomniany. Po śmierci został świętym, jego czyny zostały uhonorowane. Przemiana była dla niego przełomowym, najważniejszym elementem w jego życiu.
Przemiana własnego życia może być następstwem błędnego czynu, popełnionego nieświadomie, którego się żałuję. Po popełnieniu ogromnego
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
o błędu w swoim życiu następuje chęć zmiany siebie na kogoś lepszego, innego. Przykładem takiego bohatera jest Raskolnikow w powieści „Zbrodnia i Kara”. Główny bohater popełnia zbrodnie, początkowo nie wydaje się mu ona niczym złym, lecz później zdaje sobie sprawę co zrobił. Żałuję morderstwa, wyraża skruchę i chce, aby jego grzechy zostały odkupione, więc chce zacząć żyć inaczej. Po uświadomieniu sobie tego przechodzi wielką przemianę. Zmienia swoje życie i nie chce więcej postępować jak dotychczas.
Zmiana nie musi być tylko i wyłącznie ze złej drogi życia na dobrą. Postępowanie można zmienić po to, aby tak jak w tym przypadku bohatera podjąć walkę ze złem. Bohaterem, który zmienia się z takiej przyczyny jest Hamlet z utworu „Hamlet”.
Tytułowy bohater zmienia się z normalnego człowieka na obłąkanego. Przyjmuje maskę szaleństwa po to, aby dokonać zemsty, dokonać zbrodni, której jako stary Hamlet nie potrafiłby, dokonać. Jego przeistoczenie jest spowodowane strachem popełnienia morderstwa, zmieniając swoje życie nie czuje już tego, bo jest innym człowiekiem. Będąc innym człowiekiem ma inne zasady i popełnienie zbrodni nie sprawia mu kłopotu.
Każda przemiana jest inna, ma inny wymiar, przyczyny zmian również różnią się co do każdego człowieka. Można przemienić się w nową osobę, zmienić swoje postępowanie, zacząć być dobrym bądź tak jak w przypadku Hamleta przeobrazić się tylko po to, aby wyzbyć się obaw związanymi ze swoimi zasadami życia. Transformacja swojego życia może przynieść nam dobre skutki, nie tylko dla siebie, ale także dla innych, którzy są wokół nas. Nie wszyscy jednak mają tyle samozaparcia w sobie, aby dokonać przeobrażenia, jest to coś tylko dla wytrwałych, którzy rzeczywiście pragną zmiany. Należy jednak pamiętać, aby zmieniać swoje życie raczej na lepsze, przemieniać się na dobrych bądź lepszych ludzi, nie na odwrót. Zmiana na gorsze nie przynosi dobrych skutków, wręcz przeciwnie. Należy zmieniać się tak, aby wprowadzać kolejną dobrą duszę na świat.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie krótkie
„Kwiatki świętego Franciszka” to zbiór krótkich opowiadań o życiu świętego pochodzącego z Asyżu oraz jego dwunastu towarzyszach. Utwory powstały prawdopodobnie w XIII wieku w języku łacińskim. Pierwotny tytuł dzieła to „Actus beati Francisci et sociorum eius”. Za autora większości tekstów uważa się Ugolino Brunforte, a część twórczości pozostała anonimowa.
Święty Franciszek z Asyżu poświęcił swe dobra ubogim i mimo pochodzenia z bogatej rodziny postanowił rozpocząć życie w ubóstwie. Zamieszkał pod schodami pałacu własnego ojca. Całe swoje życie ofiarował Bogu i bliźnim. Ten średniowieczny człowiek żył bardzo skromnie, lecz nie umartwiał swego ciała, ponieważ uważał je za niezwykłe dzieło i dar od Najwyższego Pana. Wszystkie swoje dobra doczesne rozdał potrzebującym, gdyż nie to było dla niego ważne w życiu. Był przedstawicielem radosnego ascety i wzorcem osobowym w epoce średniowiecza. Charakteryzowała go głównie prostota życia oraz niezwykle wielka miłość do wszystkich ludzi i całej natury. Twierdził, że zwierzęta są dla ludzi „braćmi mniejszymi”. Franciszek z Asyżu kochał otaczający go świat, doceniał każdą, nawet najmniejszą rzecz. Cenił planety, żywioły, zwierzęta i rośliny, które uważał za rodzeństwo ludzi. W swoich pismach i modlitwach nauczał pokory wobec Boga, radości z tego, że można żyć w pięknym świecie oraz szacunku do wszystkich przedmiotów. Zachęcał do radości z każdej rzeczy i cieszenia się z tego, że możemy żyć w pięknym świecie. Świętego z Asyżu cechuje postawa określona później jako franciszkanizm. Cieszy
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ył się z najmniejszych rzeczy i za wszystko dziękował Bogu. Był wdzięczny za to, że ogień rozświetla noc, a ziemia żywi nas, chowa i nieustannie owocuje. Pochwalał prostotę życia i miłość do wszystkiego oraz wszystkich. Franciszkanizm przepełniony był ewangeliczną zasadą ubóstwa. Pokazywał, że życie nie musi polegać na umartwianiu swego ciała i smutnym oczekiwaniu na śmierć i zbawienie. Zgodnie z tym ruchem filozoficzno-religijnym sensem życia jest miłość do bliźniego i przyrody oraz wychwalanie Pana i głoszenie słowa bożego. Franciszek z Asyżu wierzył, że aby osiągnąć pełnie szczęścia i życie wieczne należy trwać w miłosierdziu, braterstwie, a także pomagać potrzebującym.
W skład zbioru pt. „Kwiatki świętego Franciszka” wchodzi „Pieśń słoneczna” znana także pod nazwą „Pochwała stworzenia”. Powtarzając zwrot „pochwalony bądź Panie” święty Franciszek z Asyżu wylicza wszystko, co stworzył Bóg. Słońce, księżyc oraz gwiazdy nazywa braćmi. Te ciała niebieskie świecą ludziom, zachwycając swym pięknem i jasnością. Żywioły, wiatr, powietrze, chmury i pogoda dają wszystkim stworzeniom tchnienie do życia. Siostra woda nazwana zostaje pokorną, pożyteczną, cenną i czystą. Brat ogień jest piękny, radosny, mocny i rozświetla swym blaskiem każdą ciemną noc. Ziemia to zarazem nasza matka i siostra, która żywi, chowa, ukwieca i owocuje. Nawet śmierć została uznana za siostrę, ponieważ jest doskonałym dziełem Stworzyciela. Stanowi coś bliskiego każdemu człowiekowi, bo nikt z nas nie jest w stanie uniknąć jej działalności.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Najważniejsze informacje
Kwiatki Św. Franciszka powstały na przełomie XIII i XIV wieku. Jest to dzieło anonimowe- jak zazwyczaj w średniowieczu. Autorem był zapewne zakonnik- franciszkanin. Podejrzewa się, że był to Ugolino z Montegiorgio. Utwór został pierwotnie napisany po łacinie i nosił tytuł „Actus beati Francisci et sociorum eius”, dopiero potem przetłumaczono go na język ludu, na włoski. Utwór w sposób trochę naiwny ukazywał prostotę i piękno czynów Franciszka i jego dwunastu towarzyszy.
Kwiatki Św. Franciszka są przykładem literatury hagiograficznej, czyli przedstawiającej żywoty, biografię świętego (od gr. hagios- święty). Zawierają najciekawsze epizody z życia świętego. Tytułowe określenie „kwiatki” odwołuje się do słowa antologia oznaczającego 'zbieranie kwiatów’, ale także 'wybór fragmentów, wypisy’. Utwór ma bowiem układ fragmentaryczny.
Św. Franciszek z Asyżu (ok. 1181-1226) był synem bogatego kupca włoskiego, jednakże porzucił bogate życie i zaczął uprawiać kaznodziejstwo. Chodził od domu do domu i utrzymywał się z jałmużny. Założył zakony żebracze
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
e: franciszkanów, klarysek (dla kobiet) oraz tzw. trzeci zakon (dla świeckich). „Rycerz Pani Biedy”- jak sam się nazywał, głosił powrót do ideałów ewangelicznego ubóstwa, radość życia, pokorę i cierpliwość. Akceptował również cielesność człowieka. Jego postawę cechuje afirmacja świata- ukochanie świata i drugiego człowieka, zaakceptowanie życia, czerpanie z niego radości.
Franciszkanizm to postawa światopoglądowa wyrażająca się ufnością do Boga, ludzi i świata przyrody (św. Franciszek zwierzęta nazywał „braćmi mniejszymi”, a zakonnikom nie pozwalał ścinać drzew na opał, a jedynie kazał odkłamywać gałązki). Franciszkanizm wierzy też, że człowiek z natury jest dobry, tylko trzeba to dobro wydobyć.
Vita activa- 'życie aktywne’ to model życia zaproponowany przez św. Franciszka, który cechował się otwartością, uwielbieniem świata, aktywnym i radosnym działaniem. Drugim modelem życia jest vita contemplativa- 'życie kontemplacyjne’, preferowane na przykład przez św. Aleksego, który izolował się od społeczeństwa, szukał ucieczki od świata.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza utworu i gatunek
Geneza utworu„Kwiatki świętego Franciszka” to utwór anonimowy. Czas jego powstania ocenia się na przełom XIII i XIV wieku. Przyczyn powstania legendy jest kilka. Po pierwsze, w średniowieczu popularnym gatunkiem była legenda, utwór hagiograficzny, a więc o żywocie świętego. Po drugie, wzorcem osobowym epoki (jednym z trzech) była postać świętego (mógł być to asceta, pustelnik, męczennik). Trzecią przyczyną jest osoba świętego Franciszka, bohatera tytułowego. Był człowiekiem cenionym i uwielbianym. Upraszczając pewne reguły i doktryny, przybliżał religię ludziom prostym. Czerpał z życia Chrystusa, które było dla niego wzorcowe i godne naśladowania. Żył więc skromnie, w ubóstwie, pobożnie i w miłości do bliźniego i Boga, ale też radując się życiem i tym, co Bóg ofiarował ludziom.Gatunek literacki„Kwiatki świętego Franciszka” to legenda. Należy do literatury parenetycznej, tworzącej – między innymi
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
8211; wzorce osobowe średniowiecza, ascetów, pustelników, męczenników. Jest więc to utwór opisujący życie świętych, ich czyny i cuda, które działy się wokół nich i w związku z nimi. Legendę średniowieczną należy rozumieć jako opowiadanie, które łączy historię, zdarzenia, miejsca lub postacie autentyczne z elementami fantastycznymi. Oparta była na źródłach historycznych, ale też podaniach lub baśniach. Tworzyła i rozpowszechniała kult świętego. Legendę rozpoczynał prolog (wypowiedź autora). Potem pokazane były narodziny świętego (często będące efektem modłów, cudu), dzieciństwo (w czasie trwania którego można było dostrzec cudowność przyszłego świętego), młodość (pełna cnót lub grzechów), małżeństwo (często ze ślubowaniem czystości), opuszczenie domu po rozdaniu majątku, życie w ubóstwie, ascetyczne. Na koniec opowiadano o śmierci bohatera, często męczeńskiej, oraz o pośmiertnych cudach.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka bohaterów
„Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” – charakterystyka bohaterówNajważniejsze informacje o utworze:- autor: anonimowy;
– rodzaj literacki: epika;
– gatunek literacki: zbiór opowiadań (legend);
– akcja: urywki z życia św. Franciszka;
– miejsce akcji: Włochy;
– czas opublikowania utworu: połowa XIV wieku.BohaterJedynym bohaterem utworu pt. „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” jest święty Franciszek (jego prawdziwe imię w języku włoskim to: Giovanni di Bernardone).Jest on postacią prawdziwą. W utworze jest opisana część jego życia. Święty Franciszek urodził się w 1181 lub 1182 roku, a zmarł 3 października 1226 roku (żył więc 45 lat). W czasach, w których się urodził, jego ojczyzna (Włochy), była nękana przez biedę, głód, panującą epidemię i zniszczenia spowodowane wieloma wojnami. Schyłek XIII wieku był więc związany z wielkim zepsuciem społecznym. Tym samym wykazywały się tamtejsze klasztory. Święty Franciszek, gdy dorósł, starał się to naprawiać. W swoich wypowiedziach kierował się głównie filozofią wiary, która odnosiła się do moralnej odnowy człowieczeństwa w jego społeczności. Sam – podobnie jak inni – w młodości prowadził dość bujne i rozpustne życie, jednakże miał dobre serce i się nawrócił. Zawsze wspierał ubogich i im pomagał. Był dla wszystkich uprzejmy i życzliwy. Po roku przebywania w niewoli zachorował. Na szczęśc
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
cie po dłuższym leczeniu wyzdrowiał. To wtedy nawrócił się i zerwał z dawnymi nawykami. Zaczął myśleć o innych ludziach i rozwijać się duchowo. O wiele inaczej zaczął patrzeć na świat i ludzi. Chcąc odpokutować za swoje dotychczasowe zachowanie, a zarazem wspomóc biednych, rozdał swój majątek najbardziej potrzebującym, a sam rozpoczął życie biedaka. Wspierał trędowatych, a gdy zabrakło mu pieniędzy, zaczął żebrać. W wolnym czasie chodził po mieście i spacerował po parkach. Wiele rozmyślał i zadawał sobie pytania filozoficzne. Żył w pokorze i w zgodzie ze wszystkimi. Z powodu swoich czynów (oddania majątku i zmiany swojego trybu życia) był postrzegany przez ludzi jako szaleniec – nikt nie mógł zrozumieć jego postępowania i tego, czym się kierował. Franciszek zbierał też uczniów i wspólników, z którymi niedługo później założył zakon franciszkanów. Nazwał się tak on od założyciela zgrupowania – św. Franciszka, który mówił wszystkim członkom zakonu, jak mają żyć – mieli być pokorni i pracowici. Mieli też modlić się i żyć w ubóstwie, całkowicie oddając się Bogu. Dobra materialne natomiast mieli oddawać ubogim lub przekazywać je na cele charytatywne. Postawa Franciszka wszystkich zaskakiwała. Przyciągał wielu do Kościoła. To on pierwszy wychodził do ludzi, głosząc wiarę w Chrystusa. Był odważny, cierpliwy i wytrwały. W ciągu swojego życia odbył wiele wypraw misyjnych do innych krajów.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Czas i miejsce akcji
„Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” – czas i miejsce akcjiNajważniejsze informacje o utworze- Autor: anonimowy (najprawdopodobniej Włoch z Toskanii).
– Rodzaj literacki: epika.
– Gatunek literacki: zbiór opowiadań/legend.
– Data powstania utworu: pomiędzy ok. 1327 a 1340 rokiem.Czas akcjiPoczątkowo nie ma określonego czasu, dopiero w dalszej części utworu dowiadujemy się, że najprawdopodobniej akcja książki rozgrywa się w latach 1209-1226.W 1209 roku bohater zmienił swój tryb życia i stał się ubogim i bezdomnym. Są jednak podejrzenia, że akcja rozpoczyna się w 1181 roku, gdy Franciszek się urodził, jednak jest to kwestia sporna. Okazuje się, że nie ustalono dokładnej daty narodzenia św. Franciszka, więc podaje się 1181 lub 1182 rok. 1226 rok to rok śmierci św. Franciszka. Akcja więc toczy się przez 17 lat. Oczywiście życie Franciszka nie jest dokładnie opisane. Przytoczone są je
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
dynie najważniejsze wydarzenia – odkąd został ubogim i rozdał swój majątek biednym, rozpoczął poszukiwania uczniów i wspólników, z którymi niedługo później założył zakon franciszkanów (nazwa pochodząca od jego imienia). To on go wymyślił, tak samo jak plan działania jego członków – zakładał on, ze muszą być ubodzy, pracowici, wytrwali i pokorni.Miejsce akcjiAkcja utworu rozgrywa się na terytorium dawnych Włoch. Najczęściej są to: tytułowy Asyż, Gubbio i stolica Włoch – Rzym. Większość akcji rozgrywa się jednak w rodzinnym mieście św. Franciszka, gdzie się urodził. Spoglądając na wyprawy św. Franciszka, możemy się dowiedzieć, że podróżował bliżej i dalej, m.in.: po całych Włoszech, a także do Egiptu i Ziemi Świętej – w celach misyjnych. Gdy zmarł, przenosimy się do Francji, a następnie na Bliski Wschód, gdzie także swoje pielgrzymki odbywają bracia, którzy są członkami zakonu.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Charakterystyka
Kwiatki św. Franciszka z Asyżu – charakterystykaInformacje o utworze”Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” to zbiór krótkich opowiadań (legend) opisujących życie tytułowego bohatera i dwunastu jego przyjaciół, którzy zostają zakonnikami. Szacuje się, że zbiór tych opowiadań powstał prawdopodobnie w okolicach XIII wieku (dokładniej w latach 1327–1340). Oryginalny język utworu to język łaciński. Tytuł po łacinie brzmi: „Actus beati Francisci et sociorum eius”. Większość z tych tekstów napisał być może Ugolino z Montegiorgio, jednakże nie jest to potwierdzone, a oficjalnie autor tych opowiadań jest anonimowy. Wiadomo też, że pod koniec XIV wieku powstał anonimowy przekład na język włoski, który jest stosowany do dziś podczas tłumaczenia tekstu na inne języki. Często przy niektórych wersjach tłumaczeń można zauważyć dodatkowe opowieści, które dotyczą życia towarzyszy św. Franciszka, tzn. tego, co robili po jego śmierci i w jaki sposób mu pomagali w założeniu zakonu franciszkanów. Pierwszy polski przekład tego utworu (zbioru), dokonany przez Leopolda Staffa, ukazał się w 1910 roku. Nowszego tłumaczenia dokonała Anna Dudzieńską-Facca. Oba te przekłady miały odpowiednio w większym i mniejszym stopniu wpływ na rozwój młodopolskiego franciszkanizmu (tzn. nawiązywania w literaturze do postawy i zachowania św. Franciszka). Każde z opowiadań oddzielnie kreuje postać św. Franciszka, jednakże z uwagi na to, że pisał je jeden autor, to nie różnią się zbytnio. Teksty te mają charakter dydaktyczny (tzn. pełnią funkcję wychowawczą, czyli dają życiowe nauki, przedstawiają wzór dobrego człowieka) i mają za zadanie zachęcić czytelnika do tego, by zaczął naśladować świętego. Poprzez opis bohatera głównego utwór (tj. zbiór opowiadań) kreuje wzór osobowy, pokazujący, że bycie ascetą (bycie człowiekiem, który rzuca wszystko, by iść własną drogą, czy też – jak w przypadku św. Franciszka – rozdaje majątek biednym) też może dawać radość w życiu, tak samo jak wiara w Boga i codzienne życie z uwzględnieniem przestrzegania praw opisanych w Biblii.Informacje o utworze, które mogą się przydać:- autor: anonimowy (pochodzenia włoskiego);
– rok powstania utworu: ok. 1327–1340 r.;
– rodzaj literacki: epika;
– gatunek literacki: legendy/zbiór opowiadań;
– czas akcji: lata życia św. Franciszka (tj. ok. 1181 – 1226 r.; większość opowiadań spisywana jest dopiero od 1209 roku, czyli wtedy, gdy bohater został żebrakiem i pozbył się majątku);
– miejsce akcji: Włochy, głównie Asyż i Rzym;
– główny bohater: ś
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
w. Franciszek z Asyżu.Charakterystyka postaciŚwięty Franciszek z Asyżu nie zawsze był „święty”. Żeby nim zostać, trzeba żyć w zgodzie z biblijnymi nakazami. W przypadku św. Franciszka nie zawsze tak było. Kiedyś prowadził życie rozpustne i lekkomyślne. Często zwracał uwagę tylko na siebie, a nie zauważał innych. Od początku wierzył w Boga, jednak nie wyrażał tego aż tak bardzo, dopóki nie zaczęła się wojna między Asyżem a Perugią. W 1202 roku został wzięty do niewoli, gdzie z powodu złych i nieodpowiednich warunków dopadła go okropna choroba. Dopiero rok później udało mu się ją pokonać. Wtedy Franciszek się nawrócił i całkowicie zmienił swoje nastawienie do ludzi i świata. Przeprosił wszystkich, których skrzywdził, wynagrodził im to, a potem rozdał swój majątek biednym. W 1209 roku został ascetą i wspomagał ubogich. Odprawiał pokutę i często w swoich modlitwach przepraszał Boga za popełnione grzechy. Prowadził życie bez dostatków i dóbr materialnych. Żebrał jak i przesiadywał na progu kościoła. Oprócz tego spędzał czas na spacerach po mieście i po parku. Lubił przesiadywać w samotności, dużo rozmyślać i zadawać sobie pytania filozoficzne. Po dłuższym namyśle zaczął nawracać przedstawicieli zepsutego, samolubnego i chciwego społeczeństwa. Wielu ludzi uważało go za nienormalnego, ponieważ oddał swój majątek za darmo – nie wiedzieli oni jednak, w jakim celu to zrobił. Pomogło mu to całkowicie odciąć się od dóbr materialnych i skupić się na głoszeniu Ewangelii. Na początku jego mowy nie przyciągały tłumów, jednak z czasem coraz więcej ludzi zaczynało interesować, co ma do powiedzenia. Liczba ludzi przychodzących na jego kazania była tak duża, że wraz ze swoimi przyjaciółmi postanowił założyć zakon. Został on nazwany zakonem franciszkanów. Każdy, kto do niego należał, miał wykazywać się pokorą, dobrocią, wytrwałością i żyć w ubóstwie. Żadnego z członków zakonu franciszkanów nie interesowały dobra materialne. Wręcz przeciwnie, większość dóbr oddawali ubogim. Oprócz tego często wyjeżdżali na misje zagraniczne, by nauczać innych ludzi o dobroci Boga i jego cudach. Takimi miejscami były na przykład: Francja, Egipt, Ziemia Święta, Bliski Wschód i większość Włoch. Dzięki ich działaniom udało się przemienić wielu ludzi. Święty Franciszek zmarł w 1226 roku. Jest wzorem do naśladowania dla wielu osób. Wykazywał się wytrwałością, pokorą i mądrością. Zawsze otwierał się na ludzi, mimo że ci często go odrzucali. Niewątpliwie był posłannikiem Boga, dzięki któremu udało się nawrócić wielu ludzi i pokazać im, kim tak naprawdę Bóg jest.
Sprawdź pozostałe wypracowania:
Język polski:
Geografia:
Lektury dla klas 1 - 3
Lektury dla klas 4 - 6
Lektury dla klas 7 - 8
Wykryto AdBlocka
Wykryto oprogramowanie od blokowania reklam. Aby korzystać z serwisu, prosimy o wyłączenie go.