Kwiatki św. Franciszka z Asyżu

Po książkę Kwiatki Świętego Franciszka z Asyżu raczej nigdy nie sięgnęłabym, gdyby nie była moją lekturą szkolną.
Początkowo nastawiłam się na kolejną nudną lekturę, lecz teraz wiem jak bardzo się pomyliłam, jest jedną z tych, które zostają w pamięci i pozostawiają coś po sobie. Książka jest świetna i porusza jak dla mnie ważny temat jakim jest przemiana i dążenie do czegoś nawet jeśli musimy wyrzec się dosłownie wszystkiego z naszego życia.
Co do autora tego utworu jest anonimowy, można jedynie przypuszczać, że została napisana przez brata Ugolino.
Napisana jest dosyć prostym językiem co umożliwia zrozumienie jej w każdym momencie czytania.
Książka zawiera historie tytułowego bohatera jakim jest św. Franciszek, w tle przewija się również kilkoro jego towarzyszy.
Opowiada historię mężczyzny, który szuka drogi dla siebie w życiu i co nie do końca mu wychodzi.
Stara się zadowolić swojego ojca i spełnić jego marzenia, co też mu nie wychodzi.
Popada w pijaństwo i schodzi na złą drogę, nie taką jaką sobie marzył.
Po pewnym czasie rozumie co robi źle i nawraca się, bo nie chce żyć tak jak dotychczas.
Jego postawa do życia i otaczającej go natury zmienia się diametralnie.
Od tamtej pory idzie drogą Bożą co równa się z ubóstwem z jego strony.
Jest niesamowitym człowiek, który zmienia swoje życia o 180 stopni, nawraca się od złego i staje się innym, człowiekiem.
Utwór w dużym stopniu pokazuje nam jak wiara człowieka działa na niego i jego zachowanie. Franciszek jest przykładem godnym naśladowania.
Tekst w dużej mierze nawiązuje do wiary i, do Boga, lecz nie jest to wyznacznik.
Nie musimy wierzyć, żeby postępować godnie i zgodnie ze światem. Zresztą jego religijność również odbiegała od standardowej, przyjętej w jego czasach.
Podchodził do niej zupełnie w inny, swój sposób, co wyszło na jego korzyść.
Postępował zgodnie ze sobą co jak widać było jego dobrym wyborem, można to potwierdzi samym faktem, że przez swoje dokonania otrzymał po śmierci tytuł świętego, co już wiele o nim mówi.
Głównym motywem, który wyciągnęłam po przeczytaniu jest wątek o przemianie.
Dla mnie jest to coś niezwykłego jak w krótkim czasie można zmienić się nie do poznania.
Z tak ubogiego mentalnie człowieka do, tak skromnego i bogatego, lecz nie w pieniądze.
Dodatkowo po zmianie swojego życia pomagał innym również się nawrócić, co przyniosło pozytywne skutki.
Motyw ten jest jednak dosyć popularny w literaturze, możemy ujrzeć go przykładowo w legendzie o świętym Aleksym, który podobnie jak Francis

Zmiana swojego życia i budowanie go od początku na innych zasadach nie jest prostą sprawą. Przemiana własnej egzystencji również nie należy do najprostszych rzeczy i niewiele ludzi potrafi taką zmianę wprowadzić w swoje życie. Odmiana wewnętrzna spowodowana może być wieloma rzeczami, może to być przemiana, aby osiągnąć swoje nowe cele, bądź, przemiana, aby po prostu zmienić swoje życie, przekształcić swój los. Chęć podjęcia nowej, dobrej, drogi nie odmienia tylko naszego życia, ale także ludzi, którzy mają z nami styczność.

Metamorfoza wewnętrzna, nowe zasady w życiu mogą przynieść dobre skutki dla siebie i dla innych wokół. Czytając „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” przemiana wewnętrzna głównego bohatera rzuca nam się w oczy od razu. Franciszek zmienia swoje życie i wybiera nową drogę, drogę w ascezie. Początkowo, mimo że ma dobre serce nie ma dobrego życia. Gdy dotyka go choroba decyduje się odmienić swój los. W jej obliczu zaczyna uświadamiać sobie, że jego życie nie jest takie jakie można byłoby sobie wymarzyć. Jego dobro nie przemija, przemija tylko jego nieodpowiednie postępowanie. Przemiana robi z niego wzór idealny do naśladowania, inni pragną żyć tak samo jak on. Staję się jeszcze lepszym człowiekiem niżeli był.

Aby być doskonałym, a nawet i jeszcze lepszym należy zmienić zupełnie swoje życie. Przemiana na nieskazitelnie dobrego człowieka wymaga jednak wielu wyrzeczeń. Bohaterem, który przeobraził się w takiego człowieka jest Aleksy z utworu „Legenda o Świętym Aleksym”. Tytułowy bohater zmienia doszczętnie swoje życie, wyrzeka się wszystkich dobroci materialnych. We wcześniejszym życiu nie byłoby to do pomyślenia. Nowa droga życia jaką jest ascezą prowadzi go do śmierci, lecz nie zostaje on zapomniany. Po śmierci został świętym, jego czyny zostały uhonorowane. Przemiana była dla niego przełomowym, najważniejszym elementem w jego życiu.

Przemiana własnego życia może być następstwem błędnego czynu, popełnionego nieświadomie, którego się żałuję. Po popełnieniu ogromnego

„Kwiatki świętego Franciszka” to zbiór krótkich opowiadań o życiu świętego pochodzącego z Asyżu oraz jego dwunastu towarzyszach. Utwory powstały prawdopodobnie w XIII wieku w języku łacińskim. Pierwotny tytuł dzieła to „Actus beati Francisci et sociorum eius”. Za autora większości tekstów uważa się Ugolino Brunforte, a część twórczości pozostała anonimowa.
Święty Franciszek z Asyżu poświęcił swe dobra ubogim i mimo pochodzenia z bogatej rodziny postanowił rozpocząć życie w ubóstwie. Zamieszkał pod schodami pałacu własnego ojca. Całe swoje życie ofiarował Bogu i bliźnim. Ten średniowieczny człowiek żył bardzo skromnie, lecz nie umartwiał swego ciała, ponieważ uważał je za niezwykłe dzieło i dar od Najwyższego Pana. Wszystkie swoje dobra doczesne rozdał potrzebującym, gdyż nie to było dla niego ważne w życiu. Był przedstawicielem radosnego ascety i wzorcem osobowym w epoce średniowiecza. Charakteryzowała go głównie prostota życia oraz niezwykle wielka miłość do wszystkich ludzi i całej natury. Twierdził, że zwierzęta są dla ludzi „braćmi mniejszymi”. Franciszek z Asyżu kochał otaczający go świat, doceniał każdą, nawet najmniejszą rzecz. Cenił planety, żywioły, zwierzęta i rośliny, które uważał za rodzeństwo ludzi. W swoich pismach i modlitwach nauczał pokory wobec Boga, radości z tego, że można żyć w pięknym świecie oraz szacunku do wszystkich przedmiotów. Zachęcał do radości z każdej rzeczy i cieszenia się z tego, że możemy żyć w pięknym świecie. Świętego z Asyżu cechuje postawa określona później jako franciszkanizm. Cieszy

Kwiatki Św. Franciszka powstały na przełomie XIII i XIV wieku. Jest to dzieło anonimowe- jak zazwyczaj w średniowieczu. Autorem był zapewne zakonnik- franciszkanin. Podejrzewa się, że był to Ugolino z Montegiorgio. Utwór został pierwotnie napisany po łacinie i nosił tytuł „Actus beati Francisci et sociorum eius”, dopiero potem przetłumaczono go na język ludu, na włoski. Utwór w sposób trochę naiwny ukazywał prostotę i piękno czynów Franciszka i jego dwunastu towarzyszy.
Kwiatki Św. Franciszka są przykładem literatury hagiograficznej, czyli przedstawiającej żywoty, biografię świętego (od gr. hagios- święty). Zawierają najciekawsze epizody z życia świętego. Tytułowe określenie „kwiatki” odwołuje się do słowa antologia oznaczającego 'zbieranie kwiatów’, ale także 'wybór fragmentów, wypisy’. Utwór ma bowiem układ fragmentaryczny.
Św. Franciszek z Asyżu (ok. 1181-1226) był synem bogatego kupca włoskiego, jednakże porzucił bogate życie i zaczął uprawiać kaznodziejstwo. Chodził od domu do domu i utrzymywał się z jałmużny. Założył zakony żebracze

Geneza utworu„Kwiatki świętego Franciszka” to utwór anonimowy. Czas jego powstania ocenia się na przełom XIII i XIV wieku. Przyczyn powstania legendy jest kilka. Po pierwsze, w średniowieczu popularnym gatunkiem była legenda, utwór hagiograficzny, a więc o żywocie świętego. Po drugie, wzorcem osobowym epoki (jednym z trzech) była postać świętego (mógł być to asceta, pustelnik, męczennik). Trzecią przyczyną jest osoba świętego Franciszka, bohatera tytułowego. Był człowiekiem cenionym i uwielbianym. Upraszczając pewne reguły i doktryny, przybliżał religię ludziom prostym. Czerpał z życia Chrystusa, które było dla niego wzorcowe i godne naśladowania. Żył więc skromnie, w ubóstwie, pobożnie i w miłości do bliźniego i Boga, ale też radując się życiem i tym, co Bóg ofiarował ludziom.Gatunek literacki„Kwiatki świętego Franciszka” to legenda. Należy do literatury parenetycznej, tworzącej – między innymi &#

„Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” – charakterystyka bohaterówNajważniejsze informacje o utworze:- autor: anonimowy;
– rodzaj literacki: epika;
– gatunek literacki: zbiór opowiadań (legend);
– akcja: urywki z życia św. Franciszka;
– miejsce akcji: Włochy;
– czas opublikowania utworu: połowa XIV wieku.BohaterJedynym bohaterem utworu pt. „Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” jest święty Franciszek (jego prawdziwe imię w języku włoskim to: Giovanni di Bernardone).Jest on postacią prawdziwą. W utworze jest opisana część jego życia. Święty Franciszek urodził się w 1181 lub 1182 roku, a zmarł 3 października 1226 roku (żył więc 45 lat). W czasach, w których się urodził, jego ojczyzna (Włochy), była nękana przez biedę, głód, panującą epidemię i zniszczenia spowodowane wieloma wojnami. Schyłek XIII wieku był więc związany z wielkim zepsuciem społecznym. Tym samym wykazywały się tamtejsze klasztory. Święty Franciszek, gdy dorósł, starał się to naprawiać. W swoich wypowiedziach kierował się głównie filozofią wiary, która odnosiła się do moralnej odnowy człowieczeństwa w jego społeczności. Sam – podobnie jak inni – w młodości prowadził dość bujne i rozpustne życie, jednakże miał dobre serce i się nawrócił. Zawsze wspierał ubogich i im pomagał. Był dla wszystkich uprzejmy i życzliwy. Po roku przebywania w niewoli zachorował. Na szczęśc

„Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” – czas i miejsce akcjiNajważniejsze informacje o utworze- Autor: anonimowy (najprawdopodobniej Włoch z Toskanii).
– Rodzaj literacki: epika.
– Gatunek literacki: zbiór opowiadań/legend.
– Data powstania utworu: pomiędzy ok. 1327 a 1340 rokiem.Czas akcjiPoczątkowo nie ma określonego czasu, dopiero w dalszej części utworu dowiadujemy się, że najprawdopodobniej akcja książki rozgrywa się w latach 1209-1226.W 1209 roku bohater zmienił swój tryb życia i stał się ubogim i bezdomnym. Są jednak podejrzenia, że akcja rozpoczyna się w 1181 roku, gdy Franciszek się urodził, jednak jest to kwestia sporna. Okazuje się, że nie ustalono dokładnej daty narodzenia św. Franciszka, więc podaje się 1181 lub 1182 rok. 1226 rok to rok śmierci św. Franciszka.  Akcja więc toczy się przez 17 lat. Oczywiście życie Franciszka nie jest dokładnie opisane. Przytoczone są je

Kwiatki św. Franciszka z Asyżu – charakterystykaInformacje o utworze”Kwiatki św. Franciszka z Asyżu” to zbiór krótkich opowiadań (legend) opisujących życie tytułowego bohatera i dwunastu jego przyjaciół, którzy zostają zakonnikami. Szacuje się, że zbiór tych opowiadań powstał prawdopodobnie w okolicach XIII wieku (dokładniej w latach 1327–1340). Oryginalny język utworu to język łaciński. Tytuł po łacinie brzmi: „Actus beati Francisci et sociorum eius”. Większość z tych tekstów napisał być może Ugolino z Montegiorgio, jednakże nie jest to potwierdzone, a oficjalnie autor tych opowiadań jest anonimowy. Wiadomo też, że pod koniec XIV wieku powstał anonimowy przekład na język włoski, który jest stosowany do dziś podczas tłumaczenia tekstu na inne języki. Często przy niektórych wersjach tłumaczeń można zauważyć dodatkowe opowieści, które dotyczą życia towarzyszy św. Franciszka, tzn. tego, co robili po jego śmierci i w jaki sposób mu pomagali w założeniu zakonu franciszkanów. Pierwszy polski przekład tego utworu (zbioru), dokonany przez Leopolda Staffa, ukazał się w 1910 roku. Nowszego tłumaczenia dokonała Anna Dudzieńską-Facca. Oba te przekłady miały odpowiednio w większym i mniejszym stopniu wpływ na rozwój młodopolskiego franciszkanizmu (tzn. nawiązywania w literaturze do postawy i zachowania św. Franciszka). Każde z opowiadań oddzielnie kreuje postać św. Franciszka, jednakże z uwagi na to, że pisał je jeden autor, to nie różnią się zbytnio. Teksty te mają charakter dydaktyczny (tzn. pełnią funkcję wychowawczą, czyli dają życiowe nauki, przedstawiają wzór dobrego człowieka) i mają za zadanie zachęcić czytelnika do tego, by zaczął naśladować świętego. Poprzez opis bohatera głównego utwór (tj. zbiór opowiadań) kreuje wzór osobowy, pokazujący, że bycie ascetą (bycie człowiekiem, który rzuca wszystko, by iść własną drogą, czy też – jak w przypadku św. Franciszka – rozdaje majątek biednym) też może dawać radość w życiu, tak samo jak wiara w Boga i codzienne życie z uwzględnieniem przestrzegania praw opisanych w Biblii.Informacje o utworze, które mogą się przydać:- autor: anonimowy (pochodzenia włoskiego);
– rok powstania utworu: ok. 1327–1340 r.;
– rodzaj literacki: epika;
– gatunek literacki: legendy/zbiór opowiadań;
– czas akcji: lata życia św. Franciszka (tj. ok. 1181 – 1226 r.; większość opowiadań spisywana jest dopiero od 1209 roku, czyli wtedy, gdy bohater został żebrakiem i pozbył się majątku);
– miejsce akcji: Włochy, głównie Asyż i Rzym;
– główny bohater: ś