Tango

Opis czasu akcji w „Tangu” jest niejednoznaczny, co jest celowym zabiegiem autora. Mrożek nie podaje konkretnego okresu historycznego, w którym rozgrywa się akcja, co sprawia, że czas staje się uniwersalny. Można jednak dostrzec pewne nawiązania do współczesnych Mrożkowi realiów, co sugeruje, że akcja może być osadzona w XX wieku. Brak jednoznacznego określenia czasu pozwala na interpretację utworu jako ponadczasowego komentarza na temat kondycji społeczeństwa i jednostki. Czas w „Tangu” ma znaczenie symboliczne i alegoryczne, odzwierciedlając chaos i brak porządku w świecie przedstawionym.

Akcja nie rozgrywa się na przestrzeni lat, lecz w jednym, nieokreślonym okresie, co podkreśla statyczność i stagnację sytuacji, w której znajdują się bohaterowie. Mrożek celowo unika wskazania konkretnego czasu, aby skupić się na uniwersalnych problemach i konfliktach międzyludzkich, które nie są ograniczone do jednej epoki.

Miejsce akcji w „Tangu” również jest niejednoznaczne i symboliczne. Akcja rozgrywa się w zamkniętej przestrzeni mieszkania, co podkreśla izolację i zamknięcie bohaterów w ich własnym świecie. Mieszkanie staje się metaforą społeczeństwa, w którym panuje chaos i brak porządku. Jest to miejsce fikcyjne, choć jego elementy mogą przypominać realne wnętrza z czasów współczesnych autorowi.

Przestrzeń mieszkania jest jedynym miejscem akcji, co potęguje wrażenie klaustrofobii i braku możliwości ucieczki od problemów, z którymi borykają się bohaterowie. Zamknięta przestrzeń mieszkania symbolizuje również ograniczenia narzucane przez społeczeństwo i tradycję, z którymi bohaterowie muszą się zmierzyć.

Znaczenie czasu

Krótkie streszczenie lektury „Tango”

„Tango” to dramat autorstwa Sławomira Mrożka, napisany w 1964 roku. Akcja rozgrywa się w mieszkaniu rodziny Stomilów, które jest symbolem chaosu i anarchii. Głównymi bohaterami są Artur, jego rodzice – Stomil i Eleonora, babcia Eugenia, wujek Eugeniusz oraz Edek, przyjaciel rodziny.

Artur, młody idealista, jest zaniepokojony brakiem zasad i porządku w domu. Jego rodzice, Stomil i Eleonora, reprezentują pokolenie, które odrzuciło tradycyjne wartości na rzecz wolności i eksperymentów. Artur postanawia przywrócić porządek i tradycję, co prowadzi do konfliktu z rodzicami. W tym celu planuje ślub z Alą, kuzynką, aby wprowadzić elementy tradycyjnej ceremonii do życia rodziny.

Konflikt narasta, gdy Artur odkrywa, że jego matka ma romans z Edkiem, prostym i

Plan wydarzeń lektury Tango

1. Artur i Ala rozmawiają o chaosie panującym w domu Stomila i Eleonory.
2. Artur wyraża swoje pragnienie przywrócenia porządku i tradycyjnych wartości.
3. Stomil, ojciec Artura, prowadzi eksperymenty artystyczne, ignorując rodzinne obowiązki.
4. Eleonora, matka Artura, żyje w swobodnym związku z Edkiem, co irytuje Artura.
5. Artur planuje ślub z Alą jako symbol powrotu do tradycji.
6. Dochodzi do konfrontacji Artura z Edkiem, który nie respektuje zasad domu.
7. Artur organizuje ślub z Alą, chcąc wprowadzić porządek i dyscyplinę.
8. Podczas ceremonii ślubnej dochodzi do nieoczekiwanych komplikacji.
9. Artur próbuje przejąć kontrolę nad domem, ustanawiając nowe zasady.
10. Konflikt między Arturem a Edkiem narasta, prowadząc do napięć w rodzinie.
11. Artur zostaje zdradzony przez Alę, co podważa jego plany i ideały.
12. Dochodzi do dramatycznej konfrontacji między Arturem a Edkiem.
13. Artur traci kontrolę nad sytuacją, a Edek przejmuje władzę w domu.
14. Rodzina poddaje się nowemu porządkowi narzuconemu przez Edka.
15. Artu

Dlaczego sięgnąłem po „Tango” Sławomira Mrożka?

„Tango” to jedna z tych książek, które często pojawiają się na liście lektur szkolnych, a ja postanowiłem sięgnąć po nią, by zrozumieć, dlaczego jest tak ceniona. Sławomir Mrożek, autor tej sztuki, jest znanym polskim dramaturgiem, który zasłynął z umiejętności łączenia absurdu z głęboką refleksją nad rzeczywistością. Książka powstała w 1964 roku, w czasach, gdy Polska była pod silnym wpływem komunizmu, co miało duży wpływ na twórczość Mrożka. Moje oczekiwania były wysokie, liczyłem na inteligentną, ale i zabawną analizę społeczeństwa.

Co czyni „Tango” wyjątkowym?

„Tango” to sztuka, która w sposób niezwykle oryginalny podejmuje temat konfliktu pokoleń oraz kryzysu wartości. Głównym motywem jest bunt młodego pokolenia przeciwko starym porządkom, co jest przedstawione w sposób pełen ironii i absurdu. Mrożek zadaje pytania o sens tradycji, autorytetu i wolności, co sprawia, że książka jest nie tylko ciekawa, ale i bardzo aktualna. Historia rodziny Stomilów, w której każdy z członków reprezentuje inne podejście do życia, jest pełna napięcia i zaskakujących zwrotów akcji.

Mocne strony „Tango”

Jedną z największych zalet „Tango” jest jego język. Mrożek posługuje się prostym, ale jednocześnie bardzo sugestywnym stylem, który potrafi wciągnąć czytelnika od pierwszych stron. Dialogi są pełne humoru, a jednocześnie skłaniają do refleksji. Bohaterowie, choć czasem wydają się przerysowani, są doskonale skonstruowani i każdy z nich wnosi coś unikalnego do fabuły. Szczególnie postać Artura, młodego buntownika, jest niezwykle interesująca, ponieważ jego dążenie do przywrócenia porządku w rodzinie jest pełne sprzeczności i wewnętrz

Krótki wstęp

Kim był autor?
Sławomir Mrożek, autor „Tanga”, to jeden z najważniejszych polskich dramaturgów XX wieku. Urodził się w 1930 roku, a jego twórczość charakteryzuje się ironią, absurdem i głęboką refleksją nad kondycją człowieka. Mrożek jest znany z tego, że potrafił wnikliwie obserwować rzeczywistość i przedstawiać ją w sposób, który zmusza do myślenia.

Kiedy powstała książka?
„Tango” zostało napisane w 1964 roku. To czas, kiedy w Polsce i na świecie zachodziły dynamiczne zmiany społeczne i polityczne, co miało wpływ na tematykę i formę utworu.

Dlaczego ta książka jest ważna?
„Tango” jest ważne, ponieważ porusza uniwersalne tematy dotyczące konfliktu pokoleń, wolności i porządku społecznego. Jest to dzieło, które w sposób symboliczny przedstawia zmagania jednostki z systemem i tradycją, co czyni je aktualnym do dziś.

Geneza utworu i gatunek

– Okoliczności powstania
„Tango” powstało w okresie PRL-u, kiedy to w Polsce panował reżim komunistyczny. Mrożek, poprzez swoją twórczość, często komentował rzeczywistość polityczną i społeczną, w której przyszło mu żyć. „Tango” jest odpowiedzią na chaos i brak wartości, które autor dostrzegał w otaczającym go świecie.

– Rodzaj i gatunek literacki
„Tango” to dramat, a dokładniej dramat absurdu. Jest to gatunek, który charakteryzuje się wykorzystaniem elementów groteski, absurdu i ironii do przedstawienia rzeczywistości w sposób niekonwencjonalny.

– Cechy gatunku widoczne w lekturze
W „Tangu” widoczne są cechy dramatu absurdu, takie jak: brak logicznej fabuły, groteskowe postacie i sytuacje, które wydają się być oderwane od rzeczywistości, a jednocześnie głęboko ją komentują. Mrożek używa tych środków, aby ukazać absurdalność życia i relacji międzyludzkich.

Czas i miejsce akcji

– Czy są realne czy fikcyjne?
Akcja „Tanga” rozgrywa się w nieokreślonym czasie i miejscu, co nadaje utworowi uniwersalny charakter. Mimo że nie jest to rzeczywistość dosłownie odwzorowana, to jednak odzwierciedla ona problemy i napięcia obecne w społeczeństwie.

– Jaką pełnią rolę w utworze?
Czas i miejsce akcji w „Tangu” pełnią rolę symboliczną. Brak konkretności pozwala skupić się na uniwersalnych problemach, takich jak konflikt pokoleń czy walka o władzę i porządek. Dzięki temu dramat zyskuje wymiar ponadczasowy.

Bohaterowie

– Główny bohater: cechy, przemiana, rola
Głównym bohaterem „Tanga” jest Artur, młody człowiek, który pragnie przywrócić porządek i tradycję w swojej rodzinie. Jest ambitny, zdeterminowany i pełen ideałów, ale jego działania prowadzą do nieoczekiwanych konsekwencji. Artur symbolizuje młode pokolenie, które pragnie zmiany, ale nie zawsze wie, jak ją osiągnąć.

– Postacie drugoplanowe: 2–3 najważniejsze osoby
1. Stomil – ojciec Artura, reprezentuje pokolenie, które odrzuciło tradycję na rzecz wolności i eksperymentów. Jest artystą, który nie potrafi zrozumieć potrzeb swojego syna.
2. Eleonora – matka Artura, która również odrzuciła tradycyjne wartości. Jest osobą, która stara się zrozumieć zarówno męża, jak i syna, ale często

Najważniejsze informacje o lekturze

Autor i rok wydania

• Autor: Sławomir Mrożek
• Rok wydania: 1964

Gatunek i rodzaj literacki

• Gatunek: dramat
• Rodzaj literacki: dramat współczesny

Czas i miejsce akcji

• Miejsce akcji: dom rodzinny Stomila
• Czas akcji: czas nieokreślony, współczesny

Główni bohaterowie

• Artur: ambitny młodzieniec, pragnie przywrócić porządek
• Ala: narzeczona Artura, symbol buntu i niezależności
• Stomil: ojciec Artura, artysta, reprezentuje chaos i anarchię
• Eugenia: babcia, tradycjonalistka, symbol przeszłości
• Edek: prosty człowiek, siła fizyczna, brak zasad

Problematyka i główne motywy

• Motyw władzy: konflikt między porządkiem a chaosem
• Motyw rodziny: dysfunkcjonalne relacje międzypokoleniowe
• Motyw buntu: młodzieńczy sprzeciw wob

Pierwszym argumentem przemawiającym za słusznością buntu Artura jest jego pragnienie przywrócenia tradycyjnych wartości w rodzinie. W świecie przedstawionym przez Mrożka, rodzina Artura żyje w stanie anarchii, gdzie normy społeczne i rodzinne zostały całkowicie zlekceważone. Artur, jako młody człowiek, czuje się zagubiony w tej rzeczywistości i pragnie przywrócić porządek. Jego bunt jest wyrazem sprzeciwu wobec bezładnej egzystencji, którą prowadzą jego bliscy. W jednej ze scen Artur mówi: „Chcę, żeby wszystko było na swoim miejscu”. Ten cytat doskonale oddaje jego pragnienie uporządkowania świata, w którym przyszło mu żyć.

Kolejnym argumentem jest fakt, że Artur dostrzega pustkę i bezcelowość życia swoich rodziców oraz ich pokolenia. Rodzina Artura, reprezentująca pokolenie, które odrzuciło tradycyjne wartości, nie potrafi znaleźć sensu w nowoczesnym świecie. Ich życie jest pełne absurdów i pozbawione głębszego sensu. Artur, widząc to, postanawia działać, aby nadać swojemu życiu i życiu bliskich większe znaczenie. Jego bunt jest próbą znalezienia odpowiedzi na pytanie o sens istnienia w świecie, który wydaje się go pozbawiony.

Warto również zauważyć, że bunt Artura jest wyrazem jego potrzeby samookreślenia i poszukiwania własnej tożsamości. W świecie, w którym dorastał, nie miał wzorców do naśladowania. Jego rodzice, zamiast być autorytetami, stali się symbolem upadku tradycyjnych wartości. Artur, buntując się, próbuje odnaleźć siebie i zdefiniować swoją rolę w świecie. Jego działania są próbą zbudowania własnej tożsamości w opozycji do tego, co reprezentują jego rodzice.

Kolejnym argumentem jest to, że Artur, mimo swojego buntu, nie jest postacią jednoznaczną. Jego działania są pełne sprzeczności, co czyni go bohaterem złożonym i wielowymiarowym. Artur zdaje sobie sprawę z tego, że jego bunt może prowadzić do destrukcji, jednak jest gotów podjąć to ryzyko, aby osiągnąć swoje cele. Jego postawa jest pełna determinacji, ale także wątpliwości, co czyni go postacią autentyczną i bliską czytelnikowi.

Jednym z kontrargumentów, które można by przytoczyć, jest fakt, że bunt Artura prowadzi do konfliktów i napięć w rodzinie. Jego działania wywołują sprzeciw i niezrozumienie ze strony bliskich, co prowadzi do jeszcze większego chaosu. Jednak warto zauważyć, że Artur jest świadomy tego ryzyka i mimo to decyduje się na bunt, ponieważ wierzy, że jest to jedyna droga do osiągnięcia celu. Jego determinacja i gotowość do poświęceń świadczą o głębokim przekonaniu o słuszności swoich działań.

Innym kontrargumentem jest to, że Artur, buntując się, sam staje się tyranem, próbując narzucić swoją wizję świata innym. Jego działania mogą być postrzegane jako autorytarne i despotyczne. Jednak warto zauważyć, że Artur działa w przekonaniu, że jego wizja jest słuszna i konieczna dla przywrócenia porządku. Jego intencje są szlachetne, a działania motywowane troską o dobro rodziny i społeczeństwa.

Podsumowując, Artur, główny bohater „Tanga”, postąpił słusznie, buntując się przeciwko swojej rodzinie. Jego działania były próbą przywrócenia porządku i wartości w świecie, który uległ chaosowi. Artur pragnął przywrócić tradycyjne wartości, odnaleźć sens istnienia, uchronić rodzinę przed upadkiem moralnym oraz zdefiniować swoją tożsamość. Jego bunt, choć pełen sprzeczności, był wyrazem troski o przyszłość i próbą naprawy świata. Mimo że jego działania wywołały konflikty i napięcia, Artur pozostał wierny swoim przekonaniom i gotów był podjąć ryzyko, aby osiągnąć swoje cele. Jego postawa jest przykładem determinacji i odwagi w dążeniu do naprawy rzeczywistości, która wydaje się być na skraju upadku. Warto więc docenić jego wysiłki i zrozumieć motywacje, które nim kierowały.

Rodzina Stomilów i ich nietypowe życie

Akcja dramatu „Tango” Sławomira Mrożka rozpoczyna się w domu rodziny Stomilów, gdzie panuje chaos i brak tradycyjnych wartości. Głównym bohaterem jest Artur, młody mężczyzna, który pragnie przywrócić porządek i tradycję w swoim domu. Jego rodzice, Stomil i Eleonora, są artystami żyjącymi w swobodny sposób, nieprzejmującymi się konwencjami społecznymi. W domu mieszka również babcia Eugenia oraz wujek Eugeniusz, którzy także przyczyniają się do panującego bałaganu.

Artur jest sfrustrowany brakiem zasad i postanawia wprowadzić zmiany. Jego narzeczona, Ala, wspiera go w tych dążeniach, choć sama jest częścią tego niekonwencjonalnego środowiska. Artur planuje zorganizować ślub, który ma być symbolem powrotu do tradycji i porządku.

Plan Artura i jego realizacja

Artur postanawia przejąć kontrolę nad domem i wprowadzić rygorystyczne zasady. Jego pierwszym krokiem jest zorganizowanie ceremonii ślubnej z Alą, która ma być manifestacją jego nowych wartości. W tym celu Artur zmusza rodzinę do przestrzegania jego reguł, co prowadzi do licznych konfliktów i napięć.

Podczas przygotowań do ślubu Artur odkrywa, że jego narzeczona Ala zdradza go z Edkiem, prostym i prymitywnym mężczyzną, który jest częstym gościem w domu Stomilów. To odkrycie wstrząsa Arturem, ale nie rezygnuje on ze swoich planów. Postanawia wykorzystać sytuację, aby jeszcze bardziej podkreślić potrzebę powrotu do tradycyjnych wartości.

Konflikt i jego eskalacja

Artur, zdeterminowany, aby zrealizować swoje plany, organizuje ślub, który ma być kulminacją jego dążeń do przywrócenia porządku. Jedn

Wprowadzenie do świata „Tanga”

Akcja dramatu „Tango” Sławomira Mrożka rozgrywa się w mieszkaniu rodziny Stomilów, które jest miejscem pełnym chaosu i anarchii. Mieszkanie to symbolizuje upadek tradycyjnych wartości i norm społecznych. W tej przestrzeni poznajemy głównych bohaterów: Artura, jego rodziców – Stomila i Eleonorę, babcię Eugenię oraz Edka, który jest kochankiem Eleonory.

Artur – buntownik w poszukiwaniu porządku

Artur, młody student medycyny, jest zdeterminowany, by przywrócić porządek w rodzinie. Jest sfrustrowany anarchią panującą w domu i brakiem jakichkolwiek zasad. Jego rodzice, Stomil i Eleonora, są przedstawicielami pokolenia, które odrzuciło tradycyjne wartości, co doprowadziło do chaosu. Artur postanawia wprowadzić nowe zasady i przywrócić dawny ład, co staje się jego głównym celem.

Plan Artura – przywrócenie tradycji

Artur opracowuje plan, który ma na celu przywrócenie tradycyjnych wartości w rodzinie. Jego pomysł polega na zorganizowaniu ślubu z Alą, kuzynką, która mieszka z nimi w domu. Ślub ma być symbolem powrotu do tradycji i porządku. Artur wierzy, że poprzez ten akt uda mu się zapanować nad chaosem i anarchią, które zdominowały jego rodzinę.

Konflikt z Edkiem – symbol anarchii

Edek, kochanek Eleonory, jest uosobieniem anarchii i braku zasad. Jego obecność w domu jest dla Artura nie do zniesienia. Artur postrzega Edka jako zagrożenie dla swojego planu przywrócenia porządku. Dochodzi do konfliktu między nimi, który jest jednym z głównych wątków dramatu. Artur stara się usunąć Edka z domu, widząc w nim przeszkodę w realizacji swojego celu.

Punkt kulminacyjny – ślub i jego konsekwencje

Ślub Artura i Ali staje się punktem kulminacyjnym dramatu. Mimo że ceremonia odbywa się zgodnie z planem, nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Zamiast przywrócenia porządku, sytuacja w domu staje się

Głównym bohaterem „Tanga” jest Artur, młody mężczyzna, który stara się przywrócić porządek w chaotycznym świecie swojej rodziny. Artur jest postacią dynamiczną, co oznacza, że zmienia się w trakcie utworu. Na początku przedstawiony jest jako idealista, który pragnie przywrócić tradycyjne wartości i zasady. Jego celem jest uporządkowanie życia rodzinnego, które uważa za zbyt anarchiczne i pozbawione sensu. Artur jest ambitny i zdeterminowany, co widać w jego działaniach i decyzjach. Przykładem może być jego plan zorganizowania ślubu z Alą, który ma być symbolem powrotu do tradycji.

Jednak w miarę rozwoju fabuły, Artur zaczyna dostrzegać, że jego idealistyczne podejście nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Staje się coraz bardziej sfrustrowany i zdesperowany, co prowadzi go do radykalnych działań. Jego przemiana jest kluczowa dla zrozumienia jego postaci – z idealisty staje się kimś, kto jest gotów użyć siły, aby osiągnąć swoje cele. Artur pełni w utworze funkcję postaci tragicznej, ponieważ jego dążenia do porządku kończą się katastrofą. Jego upadek jest wynikiem wewnętrznego konfliktu między pragnieniem kontroli a rzeczywistością, która jest nieprzewidywalna i chaotyczna.

Ważną postacią drugoplanową jest Ala, narzeczona Artura. Ala jest młodą, nowoczesną kobietą, która początkowo wydaje się wspierać Artura w jego dążeniach. Jest inteligentna i niezależna, co czyni ją interesującą partnerką dla głównego bohatera. Jednak w miarę rozwoju akcji, Ala zaczyna kwestionować plany Artura i jego metody. Jej relacja z Arturem jest skomplikowana – z jednej strony jest jego sojuszniczką, z drugiej zaś, jej wątpliwości i niezależność stają się przeszkodą dla jego planów. Ala symbolizuje młode pokolenie, które nie jest gotowe na całkowite podporządkowanie się tradycji, co czyni ją postacią kluczową dla zrozumienia konfliktu pokoleniowego w utworze.

Kolejną istotną postacią jest Stomil, ojciec Artura. Stomil to artysta i intelektualista, który reprezentuje pokolenie rewolucjonistów, pragnących zburzyć stare porządki. Jest postacią statyczną, co oznacza, że nie zmienia się znacząco w trakcie utworu. Jego postawa

Najważniejsze problemy poruszane w książce „Tango”

Jednym z głównych problemów poruszanych w „Tangu” Sławomira Mrożka jest konflikt pokoleń. W utworze obserwujemy starcie między młodym Arturem a jego rodzicami, którzy reprezentują starsze pokolenie. Artur pragnie przywrócić tradycyjne wartości, które jego rodzice odrzucili na rzecz anarchii i swobody. Konflikt ten ukazuje trudności w porozumieniu się między generacjami oraz różnice w postrzeganiu świata.

Kolejnym istotnym problemem jest kryzys wartości. W świecie przedstawionym w „Tangu” tradycyjne normy i zasady zostały odrzucone, co prowadzi do chaosu i braku sensu. Artur, próbując przywrócić porządek, staje przed wyzwaniem zdefiniowania, co jest naprawdę ważne. Kryzys wartości ukazuje, jak trudne jest odnalezienie się w świecie, gdzie nic nie jest pewne.

Problem władzy i autorytetu również odgrywa kluczową rolę. W utworze widzimy, jak postacie walczą o kontrolę i wpływy. Artur, mimo że pragnie wprowadzić porządek, sam staje się tyranem. Mrożek ukazuje, jak łatwo władza może prowadzić do nadużyć i jak trudno jest znaleźć równowagę między wolnością a kontrolą.

Ostatnim z głównych problemów jest samotność i alienacja jednostki. Bohaterowie „Tanga” często czują się niezrozumiani i osamotnieni w swoich dążeniach. Artur, mimo że otoczony rodziną, nie potrafi znaleźć z nimi wspólnego języka. Samotność ta jest symbolem szerszego problemu braku komunikacji i zrozumienia we współczesnym świecie.

Motywy literackie obecne w utworze „Tango”

Motyw tańca, a konkretnie tanga, jest jednym z najważniejszych w utworze. Tango symbolizuje zarówno harmonię, jak i konflikt. W scenie finałowej taniec staje się wyrazem ostatecznego starcia między postaciami, ukazując, jak blisko są związane destrukcja i piękno. Motyw ten podkreśla również cykliczność wydarzeń i nieuchronność pewnych procesów.

Motyw rodziny jest centralnym elementem „Tanga”. Rodzina Artura jest nietypowa, pełna sprzeczności i konfliktów. Mrożek ukazuje, jak skomplikowane mogą być relacje rodzinne, gdzie miłość miesza się z nienawiścią, a bliskość z dystansem. Motyw ten pozwala zrozumieć, jak ważne, ale i trudne, jest budowanie więzi międzyludzkich.

Motyw buntu jest obecny w działaniach Artura, k

„Tango” to dramat autorstwa Sławomira Mrożka, który powstał w 1964 roku. Okres ten był czasem intensywnych przemian społecznych i politycznych w Polsce oraz na świecie. W Polsce, po odwilży październikowej 1956 roku, nastąpił okres względnej liberalizacji, ale jednocześnie narastały napięcia związane z ograniczeniami wolności słowa i represjami politycznymi. Mrożek, jako pisarz i dramaturg, był wrażliwy na te zmiany i często komentował je w swoich utworach. „Tango” powstało jako odpowiedź na te zawirowania, będąc swoistym komentarzem społecznym na temat kondycji współczesnego społeczeństwa, jego wartości i kierunku, w jakim zmierza.

Mrożek napisał „Tango” z potrzeby wyrażenia swojego niepokoju wobec chaosu i dekadencji, które dostrzegał w otaczającym go świecie. Utwór ten nie powstał na zamówienie, lecz jako osobista refleksja autora nad rzeczywistością. Mrożek chciał zwrócić uwagę na problem zaniku tradycyjnych wartości i autorytetów, co w jego ocenie prowadziło do anarchii i moralnego upadku. „Tango” jest zatem dramatem, który ma na celu skłonić widza do refleksji nad kondycją społeczeństwa i jego przyszłością.

Rodzaj literacki, do którego należy „Tango”, to dramat. Dramat jest jednym z trzech głównych rodzajów literackich, obok epiki i liryki. Charakteryzuje się dialogową formą wypowiedzi, przeznaczoną do wystawienia na scenie. W dramacie akcja rozwija się poprzez dialogi i działania bohaterów, a nie przez narrację, jak w przypadku epiki.

„Tango” można zaklasyfikować jako dramat groteskowy. Groteska to gatunek literacki, który łączy w sobie elementy tragiczne i komiczne, często w sposób absurdalny, co prowadzi