Opowieści z Narnii – Siostrzeniec czarodzieja - Streszczenie

Bohaterami „Siostrzeńca czarodzieja” są: Pola Plummer i Digory Kirke. Digory płakał, ponieważ prędzej mieszkał na wsi, miał kucyka i ogród nad rzeką, a teraz musiał przenieść się do Londynu. Okazuje się, że ojciec chłopca wyjechał do Indii, a on sam musiał zamieszkać z ciotą i wujkiem, którzy według Digory’ego byli stuknięci. Matka chłopca jest bardzo chora, wymaga stałej opieki i może niedługi umrzeć. Wakacje były wyjątkowo ulewne, dlatego też dzieci spędzały większość czasu na zabawach w domach, przeszukując znalezione zakamarki. Okazuje się, że szereg domów, znajdujących się obok siebie był połączony długim tunelem. Dzieci chciały przedostać się do opuszczonego budynku zaraz za domem Digory’ego. Niestety pomyliły liczbę krokwi i znalazły się w biurze wuja Andrzeja, do którego nie wolno było młodemu Kirke wchodzić. W pomieszczeniu znajdował się wuj Andrzej Katterley. Był on bardzo wysoki i chudy. Miał ogoloną twarz z ostro zakończonym nosem i jasnymi oczami. Włosy miał niesforne i siwe. Mężczyzna podszedł do drzwi i zamknął je na klucz. Wuj był zadowolony, że w końcu będzie mógł przekazać Digory’emu ważną wiadomość. Do tej pory zawsze przeszkadzała mu w tym jego siostra – ciotka chłopca. Wuj Andrzej pozwolił Poli wybrać sobie jeden z żółtych pierścieni, leżących na tacy. Dziewczyna ochoczo sięgnęła po obrączkę, lecz kiedy jej dotknęła zniknęła. Digory i pan Katterley zostali sami w biurze. Pola znalazła się w Innym Świecie. Młody Kirke może ja sprowadzić z powrotem, dzięki zielonym pierścieniom. Okazało się, że wuj już wcześniej w taki sposób przenosił do Innego Świata różne zwierzęta np. świnkę morską. Informacja ta poirytowała młodego Kirke. Digory zabrał ze sobą dwie zielone obrączki i przeniósł się z pomocą żółtego pierścienia do Lasu Między Światami.
Tam pod jednym z drzew znalazł dziewczynkę, leżącą na plecach. Digory wydawał się dziewczynce dziwnie znajomy. Chłopcu nowo poznaną osóbkę również wydawała się znajoma. Obaj ujrzeli świnkę morską z przewieszoną żółtą obrączką. Dzieci wszystko sobie przypomniały. Nowo poznaną dziewczynką była Pola Plummer, która chwilkę przed Digorym przeniosła się do Lasu Między Światami. Dzieci założyły na palce żółte pierścionki i wskoczyły do sadzawki, z której wyszły do Lasu. Wpłynęły, będąc wciąż w Lesie. Ponowiły próbę w innej sadzawce. Rezultat był ten sam. Spróbowali ponownie w innym zbiorniku wodnym z zielonymi pierścieniami. Udało się.
Dzieci przeniosły się na kamienny plac, którego kamienie wyglądały jak czerwone, prawdopodobnie z powodu dziwnego oświetlenia, które nie przypominało ani światła słonecznego, ani eklektycznego. Dzieci przechodziły przez jadalnię ze stołami przy których zasiadały setki nieruchomych figur, przypominających ludzi. Na środku sali znajdował się złoty dzwon, w który zadzwonił Digory po kłótni z Polą. Od stołu wstała wysoka kobieta z koroną na głowie. Cała trójka szybko musiała uciekać, ponieważ komnata miała się wkrótce zawalić. Na zewnątrz królowa przedstawiła się. Nazywała się Jadis i był ostatnią królową, Królową Śniegu. Królowa opowiedziała o mieście Charn, którym panowała. Okazało się, że była egoistyczna, nie interesował ją los jej obywateli. Uważała, że jedynym obowiązkiem mieszkańców miasta było służenie jej, ponieważ po to istnieli. Królowa chciała wrócić z dziećmi do ich świata. Pola i Digory nie chcieli zabrać jej do Anglii. Królowała uważała, że wuj Andrzej z powodu bycia czarodziejem musi być również Wielkim Królem, który wysłał dzieci, aby te zabrały ją do niego, ponieważ mag chce prosić ją o rękę. Według Poli było to absurdalne i bzdurne. Dzieci dotknęły pierścieni i przeniosły się do Lasu Między Światami. Niestety Królowa razem z nimi wynurzyła się z sadzawki. Jadis chwyciła za włosy Polę i nie chciała puścić. Dziewczynka się wyswobodziła i chciała jak najszybciej wrócić do biura wuja Andrzeja. Digory jednak się ociągał, ponieważ żal mu było kobiety. Pole chwyciła go i zaciągnęła z pierścieniami do sadzawki, prowadzącej do rzeczywistego świata. Myśleli, że uciekli Królowej Śniegu, lecz ta trzymając młodego Kirke za ucho przeniosła się razem z nimi do biura wuja.
Czarownica Jadis mianuje Andrzeja swoim służącym i nakazuje mu przyprowadzić dorożkę. Wuj wychodzi, po chwili wychodzi na jego poszukiwania Królowa Śniegu. Pole wraca do domu, ale obiecuje wrócić jak tylko będzie mogła. Andrzej spotkał się z ciotka Digory’ego – Letycją, którą poprosił o pieniądze, lecz ta odmówiła. Kobieta odmówiła. Pojawiła się również Czarownica i za zniewagę wymierzoną w jej stronę przez Letycję chciała rzucić czar na starszą kobietę. Okazało się, że w rzeczywistym świecie nie potrafiła zamieniać ludzi w pył. Czarownica złapała staruszkę za kolana i szyję i cisnęła nią na materac. Andrzej i Jadis wyszli, ponieważ przybyła dorożka. Digory’emu i Poli chcieli przenieść Czarownicę do Lasu Między Światami. Niestety pojawili się w nieznanym świecie. Trafił tam również wuj Andrzej, dorożkarz i koń. Andrzej odciągnął chłopca od reszty i wyszeptał mu do ucha, że powinni jak najszybciej uciekać. Czarownica jednak miała bardzo dobry słuch. Ciemną krainę zaczęło spowijać słońce, pojawiły się góry na południu, wzgórza na północy, pojawiła się ziemia, woda, bystra rzeka. Zaczęła ziemię porastać trawa, przybrała soczystych barw. Wszyscy dostrzegli olbrzymiego lwa z nastroszoną grzywą. Zwierze śpiewało. Czarownica zaczęła iść w stronę lwa. Cisnęła w jego głowę żelazną sztabę. Uderzyła ona miedzy oczy zwierzęcia, lecz odbiła się i upadla na ziemię. Lew stanowczo kroczył ku Czarownicy, która zaczęła uciekać. Wuj Andrzej również chciał uciec, lecz potknął się o upadł. Lew przeszedł obok dzieci i ruszył na wschód.
Wuj okazał się być taki sam jak Czarownica. Chciał pozostać w krainie, aby żyć jak najdłużej, nie interesowała go umierająca matka Digory’ego. Młody Kirke udał się za lwem. Widział jak tworzy nowe zwierzęta. Patrzył na króliki i krety, które po chwili powiększały się. Zwierzęta mówiły podobnie jak lew. Koń dorożkarza od teraz nazywa się Truskawek. Aslan przywołuje żonę dorożkarza, która decyduje się pozostać w Narnii razem z mężem. Zostają oni pierwszymi władcami magicznej krainy. Aslan prosi Digory’ego, aby przyniósł mu owoc z zaczarowanej jabłoni. Co więcej, zamienia Truskawka w pegaza. Chłopiec wyrusza z pomocą konia i Poli w podróż. Czarownicy próbuje zwieść Digory’ego, oferując mu liczne bogactwa, lecz chłopiec pozostaje wierny Aslanowi. Razem, z przyjaciółmi dociera do jabłoni, z której zrywają jeden owoc i na pegazie wracają do lwa. Nasionko owocu zostaje zasiane, a w jego miejsce wyrasta drzewo, które ma chronić Narnię. Aslan z drzewa zrywa owoc i podaruje go Digory’emu, mówiąc, że wyleczy on jego chorą matkę. Po powrocie do domu chłopiec jabłko dał mamie, a ogryzek zakopał za domem. Wyrosło z niego piękne drzewo, które dawało najsmaczniejsze owoce. Pewnego dnia nadeszła nurza, która uderzyła w piękne drzewo. Z jego drewna wykonano szafę, która po latach pozwoliła rodzeństwu Pavensie przenieść się do Narnii.

„Siostrzeniec czarodzieja” jest pierwszym tomem serii jeśli weźmiemy pod uwagę tylko ciąg chronologiczny wydarzeń, mających miejsce w serii, a nie datę wydania poszczególnych utworów. W książce dowiadujemy się w jaki sposób powstała Narnia i dlaczego rodzeństwo Pevensie mogło przenieść się do magicznej krainy poprzez szafę w pierwszy napisanym i wydanym tomie przez Lewisa – „Lew, czarownica i stara szafa”.