Ziemia planeta ludzi - Recenzja książki

Antoine de Saint-Exupéry „Ziemia planeta ludzi” – recenzja książki„Ziemia, planeta ludzi” napisana przez Antoine de Saint-Exupéry to książka nie tylko dla pasjonatów lotnictwa, ale dla wszystkich tych, którzy lubią ciekawe podróże, poznawanie obcych kultur a zwłaszcza ludzi i ich emocji. Utwór ten został wydany po raz pierwszy w 1939 roku, jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej i został oparty na własnych przeżyciach autora, który latając jako francuski pilot, przeżył liczne przygody. Antoine de Saint-Exupéry zadedykował tę książkę swojemu koledze, pilotowi Henrykowi Guillaumet, który razem z nim pracował w Towarzystwie Latecoere.„Ziemia, planeta ludzi” składa się z ośmiu części, stanowiących osobne opowiadania. Jest to dzieło, które trudno zaliczyć do jednego gatunku. Pojawiają się w nim elementy powieści, eseju, dziennika podróży czy prywatnego pamiętnika z elementami filozoficznego morału. Autor pisze w pierwszej osobie, językiem ciekawym i poetyckim. Utwór ten cechuje ponadczasowy i uniwersalny charakter, przez co jest atrakcyjny także dla współczesnego czytelnika.O czym pisze Saint-Exupery? Pisze o samolotach, ale głównie o człowieku, jego życiu i śmierci, odwadze i strachu. Jest tam sporo prywatnych przemyśleń, powstałych przy okazji wykonywania zawodu pilota i związanych z tym historii. Pojawiają się liczne uczucia związane z lataniem, takie jak samotność w trakcie podróży i obawa przed niebezpieczeństwem. Jest także przyjaźń i braterstwo z innymi pilotami. Każdy lot to zmaganie się z naturą i umiejętność czytania znaków, jakie przyroda wysyła pilotowi. Świat widziany z góry, wygląda bowiem inaczej. Gdy człowiek pozostaje w przestrzeni wypełnionej ciszą, gwiazdami i chmurami, może spojrzeć na ludzi i wszystko to co go otacza z innej perspektywy. Życie pilota to jednak nie tylko pełna spokoju i wewnętrznego wyciszenia noc w kabinie samolotu, ale także ciągłe zmaganie się z pogodą, niebezpieczeństwem i śmiercią, która może nadejść w najmniej oczekiwanym momencie. Sam autor także wiele lat później zginął za sterami samolotu w wypadku w 1944 r. Pisarz zwraca uwagę jak ważne są umiejętności, sumienność i doświadczenie w tym zawodzie. Pilot odpowiada nie tylko za swoje życie, ale i innych ludzi. Saint-Exupéry pisze o trudnych chwilach, jakie spędził ze swoim przyjacielem na Saharze po wypadku lotniczym. Dowiadujemy się co dzieje się, kiedy zaczyna mu brakować wody do picia, jak wyobraźnia płata mu figle, kiedy jest już strudzony wędrówką. Wówczas kolejne miasta, jeziora, oazy okazują się tylko „mirażami”. Autor mówi nam tu też, że o przeżycie walczył nie tylko dla siebie, ale również dla bliskich, którzy na niego czekali.„Ziemia, planeta ludzi” to także cykl opowiadań zawierających pasjonujące przygody z dalekich zakątków świata. Mamy tu sceny z życia Arabów i poznajemy ich kulturowe zwyczaje. Są one obce i czasem niezrozumiałe dla Europejczyków, ale także można dopatrzeć się w nich człowieczeństwa. Pasja pilota do latania i opis samolotów, wskazuje na postęp naszej cywilizacji. Samolot z jednej strony, daje człowiekowi wolność podróżowania po świecie, ale z drugiej strony powinien być przestrogą przed bezmyślnym poddaniu się nowoczesności. Maszyna jednak nie zastąpi rozumu i doświadczenia ludzkiego.„Ziemia, planeta ludzi” to także skarbnica życiowych mądrości i ciekawych przemyśleń. Autor wskazuje, że takie wartości jak: więzy rodzinne, koleżeńskie, zawodowe, przyjacielskie, traktowanie wykonywanej pracy z szacunkiem i satysfakcją, są konieczne do tego, aby człowiek wiódł szczęśliwe życie, w zgodzie ze sobą, otoczeniem i całą planetą. Przez to już sam tytuł utworu zawiera bardzo ważną wskazówkę, że to ludzie są częścią planety, ale muszą być też za nią odpowiedzialni.Czy książka ma jakieś minusy? Osobiście stwierdzam, że były w niej momenty, które mnie trochę nudziły. Nie wiem też, czy wszystko o czym napisał autor wydarzyło się naprawdę. Uważam, że jej lektura może być cenną nauką, zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy gubią się we współczesnej codzienności i szukają życiowej drogi. Przykład bohaterskiej postawy pilotów pokazuje nam, że warto wykonywać ten zawód z pasją i takim zaangażowaniem. Główne przesłanie, które zapamiętałam z tego utworu to takie, aby szanować innych ludzi i być szczęśliwym. Trzeba także mieć jasno określony cel w życiu i pielęgnować swoje pasje. Bez względu na okoliczności, należy z uporem walczyć o tego „Mozarta” czyli wewnętrzne piękno, które każdy z nas ma w sobie.