Dziewczynka z zapałkami - Najważniejsze informacje

Akcja baśni Hansa Christiana Andersena pt. ,,Dziewczynka z zapałkami” toczy się w okresie zimy, w ostatnim dniu roku kalendarzowego, czyli 31 grudnia. Autor baśń tę skomponował do istniejącej ilustracji przygotowanej do jakiegoś kalendarza. Andersen w swoich baśniach często opowiadał o sobie, o swoich własnych przeżyciach. W tej baśni opisuje nędzę i strach dziecka.
Mała, biedna dziewczynka, wyszła z domu bez czapki, w zbyt dużych trzewikach. Było zimno, zaczynało się ściemniać. Buty zaraz zgubiła i szła dalej po śniegu boso. Dziewczynka chciała sprzedać zapałki. W domu był też chłód. Wiatr hulał po izbie. Rodzina mieszkała na strychu. Mała bała się wrócić bez pieniędzy do domu. Marzła, ale nikt tego nie zauważył. Nikt jej nie dał ani jednego grosika. Wszyscy byli zajęci przygotowaniami do powitania Nowego Roku. Gdy ręce zsiniały z zimna, zaczęła zapalać zapałki jedna po drugiej. Gdy zapalała zapałki przed jej oczami przewijały się różne obrazy. Zapałki szybko gasły, a wraz z nimi gasła radość i życie biednego dziecka. Zdawało jej się, że widzi ciepły , mosiężny piec, przy którym może ogrzać swoje zziębnięte nóżki. Ujrzała wnętrze pokoju i stół przykryty białym obrusem, z bogatą zastawą i smaczną, pieczoną gęsią. Widziała najpiękniejszą choinkę, z tysiącem płonących świeczek. Spotkała się w swych marzeniach ze starą, kochaną babunią, która chwyciła ją w ramiona i w blasku radości uniosły się ku niebu, gdzie nie było ani chłodu, ani głodu i strachu.
Gdy nastał zimny poranek znaleziono ją martwą przy domu, z paczką wypalonych zapałek, z uśmiechem na twarzy.