Chatka Puchatka - Problematyka

Książka pod tytułem „Chatka Puchatka” jest kontynuacją części pierwszej („Kubuś Puchatek”), której autorem jest Alan Aleksander Milne. Została wydana w 1928 roku. W Polsce czekaliśmy aż dziesięć lat od dnia premiery oryginału, zanim ukazała się w roku 1938. Opowiadania szturmem zdobyły ogromne uznanie czytelników, a poczciwy Kubuś Puchatek skradł serca rzeszy fanów. Do dnia dzisiejszego jego postać oraz inni bohaterowie są uwielbiani przez dzieci, a i dorośli spoglądają z sentymentem na Misia o Bardzo Małym Rozumku. Książka pełna ciepła, pozytywnego przekazu, piosenek i wierszyków, pozbawiona przemocy i dosadności, jest świetną pozycją, która powinna się znaleźć w biblioteczce każdego malucha.
Problematyka, jaką porusza książka „Chatka Puchatka” to przyjaźń i tolerancja. Zwierzęta ze Stumilowego Lasu ponownie udowadniają, że przyjaźń jest wielką siłą oraz motorem napędowym całej tej historii. Bohaterowie bez namysłu ruszają sobie na pomoc, często przełamując lęki i ograniczenia. W jednym z opowiadań Kubuś Puchatek, Prosiaczek i Sowa zostają uwięzieni w powalonym przez wiatr drzewie, w którym znajduje się dom ptaka. Prosiaczek czuje lęk, mimo wszystko za sprawą przyjaciół, którzy dodają mu otuchy, wydostaje się przez otwór w skrzynce na listy i sprowadza pomoc. W innym rozdziale Tygrysek nieco bezmyślnie wchodzi wraz z Maleństwem na wysoką sosnę, z której nie potrafi zejść. Zjawia się Krzyś wraz z innymi przyjaciółmi. Nie oceniają oni pochopnego zachowania Tygryska, ale od razu przystępują do akcji ratunkowej. Z kolei kiedy Sowa została bez przysłowiowego dachu nad głową, zamieszkanie u siebie oferuje jej Prosiaczek, który ze wzruszeniem stwierdza, że w potrzebie sam zwróciłby się do Kubusia Puchatka. Przyjaciele mają dla siebie wiele cierpliwości i wyrozumiałości. Zawsze znajdą czas, aby wysłuchać, zrozumieć i pomóc komuś w potrzebie.
Książka uczy również tolerancji. Każdy z bohaterów jest odmienny, ma swoje wady i nawyki. Zwierzęta uczą, że należy zawsze akceptować się nawzajem i wspierać. Kiedy pojawia się nowy mieszkaniec Stumilowego Lasu – Tygrysek – który delikatnie mówiąc jest zbyt „rozbrykany”, często irytuje on swym zachowaniem pozostałych, zwłaszcza Królika. Bohaterowie nie żyją w idyllicznej koegzystencji, również wybuchają pomiędzy nimi drobne sprzeczki, nieporozumienia i niesnaski. Zawsze dążą jednak do uzyskania zgody. Szkoda im czasu na spory, lepiej przeznaczyć go na zabawę. Czasem robią sobie psikusy i padają uszczypliwe komentarze, wszystko jednak jest okraszone humorem.
W ostatnim opowiadaniu Krzyś jest zmuszony pożegnać się z Kubusiem Puchatkiem i pozostałymi przyjaciółmi. Jego dzieciństwo poniekąd się kończy, jest zmuszony zająć się nauką i nie będzie mieć już czasu na „nic-nierobienie”. Mimo iż chłopiec ma dopiero siedem lat, pewien etap w jego życiu się zamyka, a otwiera się następny. Opowiadanie to ukazuje nieubłaganie pędzący czas i porusza problem odsunięcia tego, co ważne, na boczny tor.
„Chatka Puchatka” to książka skierowana głównie dla dzieci, ale również dorośli wyciągną z niej pewną lekcję. Odsuwanie uprzedzeń na bok, cierpliwość i akceptacja dla odmienności, serdeczność dla przyjaciół – to główne przesłania opowiadań.