Chatka Puchatka - Recenzja książki

„Chatka Puchatka” jest kontynuacją przygód z książki pod tytułem „Kubuś Puchatek”, której autorem jest Alan Aleksander Milne. Została wydana w 1928 roku, a więc zaledwie dwa lata od części pierwszej. W Polsce natomiast czekaliśmy aż dziesięć lat od dnia premiery, zanim ukazała się w naszym kraju w roku 1938. Część pierwsza szturmem zdobyła ogromne uznanie czytelników, a poczciwy Miś o Bardzo Małym Rozumku zaskarbił sobie serca rzeszy fanów. Warto jeszcze wspomnieć o klimatycznych rysunkach, których autorem jest Ernest Howard Shepard. Podobnie jak w poprzedniej części, ta pełna ciepła i uroku książka dla dzieci opowiada przede wszystkim o przyjaźni. Kubuś kolejny raz udowadnia, iż przyjaciele są największym skarbem w naszym życiu.
Nową postacią, jaką poznajemy w „Chatce Puchatka”, jest Tygrysek, który narobił nie lada zamieszania swym niespodziewanym zjawieniem się w Stumilowym Lesie. Prążkowany, niezwykle energiczny, rozbrykany i głośny kolega często zaczyna irytować naszych – dotychczas bardzo cierpliwych i stoickich – bohaterów. W jednym z opowiadań Królik postanawia nawet pozbyć się Tygryska w gęstej mgle, ostatecznie nie kończy się to dla niego dobrze, a Tygrysek pomaga mu dotrzeć do domu. Książka uczy tolerancji. Tygrysek jest specyficzny, podobnie jak Kłapouchy i często ich usposobienie prowadzi do niewielkich konfliktów, jednak ostatecznie zwierzątka zawsze dochodzą do porozumienia i pokazują potęgę przyjaźni.
Dziesięć opowiadań zawiera w sobie piosenki, wierszyki i wiele zabawnych sytuacji, które z pewnością przypadną do gustu dzieciom. Końcowa scena natomiast, w której Krzyś żegna się z przyjaciółmi i ukochanym Kubusiem Puchatkiem, mnie osobiście bardzo poruszyła. Koniec dzieciństwa, beztroskich zabaw, rozstanie się ze swym ulubionym misiem-zabawką, to sytuacje, przez które przebrnął każdy dorosły. Nadszedł dzień, kiedy odłożyliśmy nasze zabawki; zburzyliśmy zbudowane domki z klocków, zamki z piasku, pochowaliśmy ukochane autka, pociągi, lalki i kolorowanki do pudeł, latami pokrywanych przez kurz. Książka ukazuje owo rozstanie, podczas którego Krzyś prosi Kubusia o to, aby przysiągł, że nigdy go nie zapomni.
„Chatka Puchatka” to lektura równie rozczulająca, pouczająca i zabawna, jak jej poprzedniczka. Polecam ją małym i dużym. Warto sięgać po tę klasykę literatury dziecięcej, która jest jedyna w swoim rodzaju.