Dziewczynka z zapałkami - Problematyka

Baśń Hansa Christiana Andersena pt.„Dziewczynka z zapałkami” to wzruszająca opowieść o samotności i wielkiej niesprawiedliwości. Jednocześnie jest to w pewien sposób opowieść o nadziei. Porusza także problem obojętności dorosłych względem cierpiących dzieci. Biedna mała dziewczynka spaceruje boso ulicami miasta. Nikt nie zwraca uwagi na dziecko spacerujące samotnie o tak późnej porze. Nikt nie przejmuje się jej losem i nie próbuje jej pomóc. Ludzie nie zwracają na nią uwagi, gdyż bardziej liczy się dla nich ich własne szczęście. Baśń wzrusza nas i zmusza do myślenia. Współczujemy dziewczynce, która jest samotna, głodna, bita i wypędzana z domu, by sprzedawać zapałki przechodniom. Przede wszystkim jest jednak niekochana. Jedyną osobą, która dawała jej miłość i ciepło, była jej zmarła babcia.
W tej historii to biedne dziecko nie ma szans na normalne, szczęśliwe życie i pełen miłości dom. Dlatego też w ostatnią noc roku, dziewczynka marzy o bardzo przyziemnych rzeczach. Obraz tych pragnień ukazuje się nam za każdym razem, gdy dziewczynka zapali zapałkę. Marzy o cieple, o jedzeniu i świątecznej atmosferze w rodzinnym gronie. Niestety są to dla niej tylko marzenia. Najsmutniejsze w tej baśni jest to, że śmierć zdaje się ukojeniem i przepustką do lepszego i szczęśliwszego życia w innym świecie. Do lepszego świata dziewczynkę zabiera jej ukochana babcia. Tylko w jej ramionach dziecko jest bezpieczne i spokojne.
Baśń jest również swoistym oskarżeniem skierowanym wobec dorosłych. To właśnie dorośli są odpowiedzialni za dzieci i nie powinni ich zostawiać samym sobie, ponieważ dla dziecka nie ma nic ważniejszego niż miłość rodziców. Nie tylko rodzice są tu problemem, ale wszyscy ludzie, którzy są obojętni na cierpienie innych, a w szczególności na cierpienie dzieci.
Dopiero po znalezieniu zamarzniętego ciała dziecka, ludzie z litością na nią patrzą i żałują, że nie mogli jej wcześniej pomóc. Warto więc wcześniej zwracać uwagę na cierpienie innych, by móc zareagować w porę.