Grób Agamemnona - Geneza utworu i gatunek

Geneza utworu„Grób Agamemnona” Juliusza Słowackiego powstał w 1939 roku po upadku powstania listopadowego. Wydany został rok później – w 1840 roku. Jest częścią utworu „Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu”. Poeta podróżował, szukając inspiracji. Utwór powstał po zwiedzeniu miasta Argos w Grecji. 18 września 1839 roku poeta odwiedził grobowiec Agamemnona (skarbiec Atreusza) w Mykenach. Juliusz Słowacki prawdopodobnie nie był zadowolony z ówczesnej sytuacji narodu polskiego, a jego smutek pogłębiły nieudane wystąpienia zbrojne i powstania. Poeta, szukając inspiracji w tym miejscu, przywołał wiele faktów historycznych ze starożytnej Grecji i postaci znanych z mitologii, porównując je do sytuacji swego narodu i krytykując wady Polaków, przez które odnoszą oni porażki. Poprzez idealizację antyku chciał uświadomić rodaków o przeszkodach na drodze ku wolności – przeszkodach, które leżą w nich samych.GatunekUtwór jest wierszem, który można zaliczyć do nurtu poezji tyrtejskiej, czyli patriotycznej, nawołującej i rozgrzewającej do walki. Składa się z 21 sześciowersowych strof. Występują tu rymy (ababcc). Jest jedenastozgłoskowcem, czyli każdy wers ma jedenaście sylab. W wierszu można zauważyć liczne środki stylistyczne podkreślające emocje, jak np. epitet („złotego pasa”), apostrofę („O Polsko!”), porównanie („lecz ciebie przepędzi ma dusza, / Jak Eumenida przez wężowe rózgi”), metaforę („Pawiem narodów byłaś i papugą”), wykrzyknienie („Póty nie będzie twój miecz zemsty strasznym!”), personifikację („Gdzie wiatr przychodzi po szczelinach wzdychać”). Oprócz tego występują też liczne powtórzenia na początku kolejnych wersów („Z kraju”), na początku kolejnych strof („Na Termopilach”) oraz na końcu kolejnych strof („jak mi smutno!”).