Grób Agamemnona - Plan wydarzeń

1.Wstąpienie do grobu Agamemnona przez podmiot liryczny.
2.Przywiedzenie myśli o świetle słonecznym w grobowcu przez bohatera.
3.Przyrównanie odgłosu wiatru przechodzącego przez szczeliny grobowca do głosu Elektry – córki Agamemnona.
4.Zrywanie nici pająka przez wiatr, przyrównane do postaci z mitologii – Arachne.
5.Wzniesienie przez wiatr puchu i nasion kwiatków, przypominających duchy latające po grobowcu.
6.Śpiew świerszczy polnych schowanych między kamieniami przed słońcem, przywodzący na myśl pieśń dla wielkiego wojownika, jakim był Agamemnon.
7.Zachowanie ciszy i pokory przez zwiedzającego grób Agamemnona.
8.Wyjście z grobowca i zauważenie dębu rosnącego nad nim w kamieniach ułożonych na kształt trójkąta, który nie wpuszcza światła dziennego do środka grobu.
9.Zerwanie liścia z drzewa przez podmiot liryczny, co spowodowało utworzenie się małej szczeliny.
10.Wpadnięcie promyka światła na ziemię.
11.Porównanie promyka światła do struny z harfy Homera.
12.Wyciągnięcie ręki przez bohatera, by poruszyć strunę, aby zagrała coś.
13.Pęknięcie struny bez żadnego dźwięku.
14.Uświadamianie sobie swojego losu przez podmiot liryczny: samotność, smutek, marzenia, które się nie spełnią.
15.Przeniesienie się myślami do starożytnej Grecji, która jest idealna, bohaterska dla bohatera utworu.
16.Podróż na koniu przez tereny antycznego państwa.
17.Wyznaczenie celu podróży do Cheronei, zamiast do Termopil.
18.Oświadczenie, że podmiot liryczny pochodzi z kraju, gdzie nadzieja umarła.
19.Oświadczenie bohatera o strachu przed mogiłą termopilską, spowodowanego swoim pochodzeniem i obecną sytuacją na terenach ojczyzny.
20.Niechęć postoju na Termopilach – poczucie wstydu na samą myśl o postawieniu swojej nogi na tych terenach, lepiej umrzeć, niż pójść tam jako niewolnik.
21.Strach przed już dawno zamarłymi żołnierzami Sparty, poległymi tam, uczucie wstydu za porażki swojego narodu.
22.Przedstawienie trupa Leonidasa, leżącego na Termopilach, którego opłakuje lud.
23.Zwrócenie się bezpośrednio do ojczyzny (Polski), próbując uświadomić ją o przyczynach jej klęski, upadku – odwaga, gotowość do poświęceń ukryte głęboko w duszy polskiej szlachty, prowadzącej swobodne, żartobliwe życie.
24.Nawołanie do zrzucenia swoich wad przez Polskę, swój naród i powstania jako potężny, budzący strach i nieśmiertelny kraj.
25.Zarysowanie kolejnych przyczyn utraty niepodległości swojej ojczyzny – uleganie przekupstwu, porzucenie dawnej świetności państwa, Polska jako służebnica swoich zaborców.
26.Wyrzuty sumienia podmiotu lirycznego z powodu swoich przekonań, oczerniających rodaków, silne emocje.
27.Zgłoszenie się jako sumienie swojego narodu, gdyby go przeklął.
28.Przyrównanie narodu polskiego do syna Prometeusza, któremu sęp wyjada mózg, zamiast serca.
29.Uświadomienie Polaków, że nie są zdolni do przeklęcia go, gdyż naród niewolniczy nie posiada takiej władzy.