Opowieści z Narnii – Ostatnia bitwa - Opracowanie

Autor: Clive Staples Lewis (C.S Lewis).
Tytuł: „Ostatnia bitwa”.
Nazwa cyklu: „Opowieści z Narnii”.
Numer cyklu: 7/7.
Data publikacji oryginału: 1956 rok.
Data pierwszego polskiego wydania: 1989 rok.
Rodzaj i gatunek: epika – powieść; literatura dziecięca i młodzieżowa.

Czas i miejsce akcji: jest to najodleglejsza w czasie przygoda, gdyż rozgrywa się podczas końca świata w Narnii. Panuje ostatni król – Tirian. Główne wydarzenia dzieją się na Latarnianym Pustkowiu, a następnie w tajemniczej Stajni. Kiedy Stara Narnia kończy się, rodzi się Nowa Narnia – będąca odbiciem poprzedniej, ale o wiele lepszą.

Bohaterowie:
– Tirian – młodzieniec, główny bohater i ostatni król Narnii. Próbuje zaprowadzić ład w swym kraju i obalić rządy szympansa. Pomagają mu przyjaciele, jednorożec Klejnot i dzieci z innego świata. Mężczyzna bierze udział w tytułowej ostatniej bitwie, w której jest zmuszony odpierać ataki swych własnych poddanych. Cechuje go odwaga i dobroduszność.
– Szympans Krętacz – bardzo sprytna i samolubna małpa. Przebiera swego przyjaciela w lwią skórę i nakazuje udawać Aslana. Pragnie zniewolić narnijskie stworzenia i uzyskać jak najwięcej korzyści dla siebie. Jest bardzo przekonujący w swych kłamstwach.
– Osioł Łamigłówek – mimowolna ofiara matactw małpy. Uważa się za niezbyt mądrego, dlatego pokornie wykonuje jej polecenia, stając się marionetką. Kiedy zrozumiał swój błąd, przyłączył się do Tirianai. Po końcu świata stanął przed obliczem Aslana.
– Eustachy Klarencjusz Scrubb i Julia Pole – chłopak i dziewczyna, znani z poprzednich tomów, którzy zostają wezwani i pomagają w ucieczce skrępowanemu linami Tirianowi. Eustachy jest wrażliwy i mało odważny, mimo to staje u boku króla i broni wiary w Aslana. Julia z kolei jest dobrą łuczniczką, skutecznie powalającą wrogów. Jest to ostatnia walka dzieci, gdyż po końcu trafiają do Nowej Narnii.
– Jednorożec Klejnot – najlepszy przyjaciel króla Tiriana, który bez względu na niebezpieczeństwa, wyrusza z nim w podróż.
– Tasz – bóstwo czczone przez Kalormeńczyków. Okropna kreatura i symbol zła.
– Taszlan – chimeryczne, nieistniejące bóstwo, które wymyślił szympans, aby zdezorientować i zniewolić Narnijczyków. Owo połączenie Tasza i Aslana jest obrazą dla wiary i zdradą.
– Aslan – w tej części Wielki Lew inicjuje koniec świata i jest sędzią ostatecznym. Stwarza też Nową Narnię, odpowiednik raju, do którego trafiają dobrzy i szlachetni bohaterowie po swej śmierci.
– Riszda Tarkaan – przywódca Kalormeńczyków, człowiek pełen okrucieństwa. Korzysta z chaosu, jaki wywołał Krętacz i zamierza podbić Narnię.
– Kot Imbir – narnijski mówiący kot, który bierze udział w oszustwach małpy i wodza. Kiedy spotyka w Stajni Tasza, ze strachu traci swój dar mowy i zostaje zwykłym kotem.
– Karły – król Tirian ratuję grupę karłów przed niewolnictwem. Te jednak nie są wdzięczne, a wręcz dopuszczają się zdrady i atakują obydwie strony konfliktu. Pragną władzy pozbawionej królów i chcą Narnię mięć wyłącznie dla siebie. Tylko jeden z nich, karzeł o imieniu Pogin, wyłamał się z owego towarzystwa i przyłączył do Tiriana.
– WSZYSCY – kiedy Narnia się kończy, zjawiają się wszyscy ludzie, magiczne istoty, zwierzęta oraz bohaterowie z naszego świata, którzy wcześniej pojawiali się w powieściach. Część z nich trafia do Nowej Narnii, raju w którym śmierć i ból nie istnieją. Pośród mrowia postaci nie ma jednak Zuzanny, gdyż przestała wierzyć w krainę i została w swoim świecie.

Krótkie streszczenie fabuły:
Książka rozpoczyna się od przedstawienia dwójki sąsiadów. Szympansa o imieniu Krętacz i osła Łamigłówka. Podczas spaceru znajdują lwią skórę. Małpa wymyśla nikczemny plan, szyje niby zimowy płaszcz i ubiera w niego swego kompana. Łamigłówek ma udawać Aslana. Szympans chce pozyskać jak najwięcej korzyści z tej maskarady, gdyż jest samolubny i rządny władzy. Tymczasem w innej części Narnii młody król Tirian debatuje ze swymi przyjaciółmi (jednorożcem Klejnotem i centaurem Ruwidnem) o pogłoskach na temat ponownego zjawienia się Aslana. Ich rozmowę przerywa śmierć leśnej driady, która zdołała wyjaśnić, że puszcza wokół Latarnianego Pustkowia jest wyrąbywana. Król i jego wierny kompan wyruszają w podróż. Na miejscu odkrywają, że istotnie las jest niszczony, narnijskie zwierzęta zostały zniewolone, a to wszystko z rzekomego rozkazu samego Aslana. Tirian dobrowolnie oddaje się w ręce Kalormeńczyków i staje przed obliczem okrutnej małpy. Szympans zaskarbił sobie przychylność wodza – Riszdy Tarkaana – a także wierzących w Wielkiego Lwa Narnijczyków. Jego władza jest ogromna, król więc zostaje zdetronizowany i związany. Eustachy Scrubb i Julia Pole nagle zjawiają się tuż obok skrępowanego Tiriana. Uwalniają go i wspólnie uciekają. Król opowiada dzieciom o ubiegłych wydarzeniach, a one mu o dziwnym wypadku kolejowym, który wydarzył się, zanim trafili do Narnii. Kiedy kłamstwo Krętacza wychodzi na jaw, wymyśla on fałszywe bóstwo o imieniu Taszlan, które miałoby być połączeniem Aslana i Tasza. Narnijczycy są zdezorientowani i atakują własnego króla. Wywiązuje się bitwa, która pochłania wiele żyć. Król przegrywa i zostaje uwieziony w Stajni. Kiedy wydaje się, że nastąpiła klęska bohaterów, zjawia się Aslan i rozpoczyna koniec świata. Jest swoistym sędzią, określającym czy dana istota jest godna szansy na drugie, lepsze życie. Stara Narnia umiera, a rodzi się Nowa Narnia, symbol raju. Pojawiają się bohaterowie znani z tomów poprzednich, zarówno ci żywi, jak i dawno zmarli. Rodzeństwo Pevensie (oprócz Zuzanny) odkrywa, że zginęli w wypadku kolejowym i już na zawsze zostaną w Nowej Narnii – krainie pozbawionej bólu i trosk, pełen szczęścia i wieczności. Oto koniec a zarazem początek przygód.