Opowieści z Narnii – Ostatnia bitwa - Streszczenie krótkie

„Opowieści z Narnii. Ostatnia Bitwa” jest siódmym tomem serii. Została napisana przez Clive’a Staplesa Lewisa i wydana po raz pierwszy w 1956 roku. Książka składa się z szesnastu niedługich rozdziałów.
Pewnego dnia Eustachy Scrubb oraz Julia Pole ponownie zostali wezwani do Narnii. Mają pomóc królowi Tirianowi zaprowadzić pokój w całym królestwie. W Narnii zaczęła panować pewna małpa, zwana Krętaczem, która przebiera osła Łamigłówka w strój wykonany ze skóry lwa, tak, aby wyglądał jak Aslan i aby wszyscy myśleli, że nim jest. Jest to potwornie podstępny pomysł i jawne oszustwo mieszkańców Narnii. Krętacz sprowadza do królestwa narnijskiego okrutnych Kalormeńczyków, którzy sprzedają mieszkańców Narnii w niewolę i wycinają wielkie pałacie mówiących drzew. Co więcej, Krętacz manipuluje mieszkańcami królestwa narnijksiego i wmawia im, iż bóstwo kalormeńskie – Tasz i władca Narnii – Aslan są jedną i tą samą osobą. (W ramach wyjaśnienia: Tasz jest demonem, który jest czczony przez Kalormeńczyków. Często przedstawiany jest jako człowiek o czterech rękach z głową ptaka. Postać Aslana i Tasza można uznawać za alegorie Boga i Szatana, gdyż w Narnii uważano, iż dobre czyny są wykonywane dla Aslana, a złe dla czci Tasza.) Prawda wychodzi jednak na jaw. Julia i Eustachy postanowili walczyć z kłamliwym Krętaczem i Kalormeńczykami. Podczas walki główni bohaterowie wpadają jednak w pułapkę. Julia i Eustachy zostają wrzuceni do stajni, którą planowo Kalormeńczycy mieli podpalić ku czci boga Tasza. Na miejscu spotykają swoich nieżywych przyjaciół: Piotra, Łucję i Edmunda Pevensie, oraz profesora Digory’ego i ciotkę Polę. (w ramach przypomnienia: Zuzanna jako jedyna przeżyła wypadek kolejowy, ponieważ przebywała gdzie indziej niż rodzeństwo. Z tego też powodu tutaj się nie pojawiła.). Spotykają również swoich rodziców. Wszyscy są świadkami końca Narnii. Prawdziwy Aslan zwołuje do siebie wszystkie zwierzęta. Każde z nich musi spojrzeć w oczy lwu. Te, które patrzą na niego z nienawiścią i przerażeniem tracą głos i przestają być mówiącymi zwierzętami, gdyż zwątpiły w niego i odwróciły się od niego, dlatego stały się zwykłymi zwierzętami. Te, które spoglądały na Aslana z miłością, ale może i lekkim strachem nie straciły mowy. Otrzymały schronienie w stajni, która była wejściem do krainy Aslana. Godne zwierzęta i wszyscy przyjaciele trafiają do krainy Aslana. Okazuje się ona być odbiciem Narnii, a raczej jej doskonalszym odbiciem. Jest bardziej prawdziwa. Narnia, w której do tej pory odbywały się przygody w serii „Opowieści z Narnii” wygląda raczej jak cień krainy Aslana. Można by powiedzieć, że kraina Aslana ma stanowić dla mieszkańców Narnii niejako raj z chrześcijańskiej religii. Lew opowiada również o tym, że istnieje doskonalsze odzwierciedlenie każdego miejsca na Ziemi. W krainie Aslana spotykają się m.in.: Łucja, Edmund i Piotr, którym Aslan tłumaczy to, iż zdarzył się pewien wypadek kolejowy, w którym zginęli i dlatego tutaj przybyli. Mogą pozostać tam na zawsze i nie wracać do Anglii.