Zaczarowana zagroda - Problematyka

Alina i Czesław Centkiewiczowie w utworze pt. „Zaczarowana zagroda” w zabawny sposób usiłują zobrazować czytelnikowi nieudolne próby porozumienia się ludzi ze zwierzętami oraz poznania wszystkich ich zwyczajów. W utworze próby te podejmuje grupa badaczy ze stacji badawczej im. Dobrowolskiego, która prowadzi obserwacje zachowań pingwinów Adeli. Centkiewiczowie pokazują nam, że pingwiny są sprytniejsze od ludzi. Poza tym są inteligentne i bystre, dlatego dobrze radzą sobie z warunkami życia na Antarktydzie. Człowiek natomiast nie jest w stanie przewidzieć ich zachowań, ponieważ te niesforne stworzenia same dobrze wiedzą co mają robić i nie lubią być do niczego zmuszane. Dlatego profesorowi i polarnikom z wielkim trudem i wysiłkiem przychodzą próby zaobrączkowania pingwinów. W utworze poruszona zostaje również kwestia relacji panujących między światem zwierząt, a ludzi. Dla pingwinów Adeli człowiek jest jedynie osobą niezwykłą, której mimo to nie chcą ulegać i podporządkować się. Dlatego pingwiny nie dają się ujarzmić i zachęcić do współpracy. Badacze natomiast są zafascynowani tymi zwierzętami. Wpadają więc na pomysł zbudowania lodowej zagrody, do której zagonią pingwiny, by je oznakować. Pingwiny są jednak sprytniejsze i przechytrzają polarników wydostając się z zagrody. Pokazuje nam to, że fakt, iż pingwiny są zwierzętami, wcale nie kwestionuje ich sprytu i zaradności, ponieważ zmuszone do życia w surowych warunkach doskonale wykształciły zdolności przystosowawcze. W trasy wyruszają stadami i w licznych sytuacjach działają wspólnie. Potrafią być także solidarni wobec siebie i chętnie okazują sobie pomoc. Obrazuje nam to Elegancik, dzięki któremu pingwinom udaje się za każdym razem uciec z zagrody. Pingwiny wykazują się przy tym niezwykłą pomysłowością i kreatywnością. Ludzie natomiast są niezwykle zdeterminowani i nie zrażają się porażkami. Motywuje ich do tego chęć zgłębienia swej wiedzy i czysta ludzka ciekawość. Okazuje się jednak, że polarnicy mają nikłą wiedzę o tych zwierzętach, co stanowi dla nich zagadkę, którą pragną zbadać. W utworze autorzy zawarli pełno ciekawostek, dzięki czemu wiedza na temat życia w odległym świecie wiecznych lodów podana jest czytelnikowi w najbardziej przystępny sposób. Na koniec warto dodać, że Centkiewiczowie pokazują, iż przetrwanie na Antarktydzie jest nie lada wyczynem zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, które ją opuszczają, by wrócić na wiosnę do swych gniazd.