Ten obcy - Charakterystyka bohaterów

Zenek Wójcik to bohater powieści Ireny Jurgielewiczowej pt.,,Ten obcy”. Chłopiec jest niepełnoletni i mieszka we Wrocławiu. Jego matka zmarła, kiedy był mały, a ojciec zmaga się z nałogiem – alkoholizmem. Z powodu agresywnego rodzica Zenek uciekł z domu, wyruszając w daleką podróż do wuja.

Chłopak jest wysoki i szczupły. Ma chude policzki i ładne brwi. Jego włosy są krótkie i ciemne, podobnie jak oczy. Zazwyczaj ubiera się w starą, zniszczoną wiatrówkę i drelichowe spodnie. Kiedy przybył na wyspę, był rozpalony gorączką, a jego skóra miała szarawy odcień. Owinięta brudnym gałganem chora stopa wyglądała strasznie.

Zenek był wytrzymały na ból, ponieważ nie panikował podczas zabiegu oczyszczania rany na nodze w doktora Zalewskiego. Chłopiec wykazał się nadzwyczajną odwagą, kiedy uratował małe dziecko zatrzymując pędzący wóz. Jedna z jego cech to prawdomówność, gdyż szczerze wyznał miłość Uli. Zenek był małomówny i zamknięty w sobie. Nie lubił rozmawiać o swoich problemach i trudnościach. Wykazał się swoim honorem i uczciwością, gdy powrócił na wyspę, aby oddać ukochanej pieniądze. Jednak posunął się on również do kradzieży pieniędzy. Przyczyną tego haniebnego czynu był głód oraz duma, nie chciał on bowiem zniżać się do proszenia innych o jedzenie. Inną z jego zalet jest wrażliwość i troska o zwierzęta – stanął w obronie bitego psa. Zenek był zdeterminowany i silny, ponieważ podróżował samotnie z domu rodzinnego do wuja, nie zważając na odległość. Chłopiec zachowywał się nieufnie wobec dorosłych, co było zapewne zasługą ojca, który się nad nim znęcał. Był skryty, gdyż za wszelką cenę starał się ukryć przed przyjaciółmi swoją tożsamość i przykrą historię. W przyszłości chciał zostać marynarzem i podróżować po świecie, jest to jego marzeniem. Nie potrafił przyznać się do błędu, kiedy został przyłapany na kradzieży, nie zawstydził się, lecz namawiał przyjaciół do grzechu.

Zenek Wójcik to dla mnie postać jak najbardziej pozytywna, pomimo jego wad. Jego postawa uczy mnie, aby nigdy nie poddawać się w dążeniu do obranego celu.