Hrabia Monte Christo - Charakterystyka

Hrabia Monte Christo – Aleksander Dumas – Charakterystyka
Informacje o książce
Książka pt. „Hrabia Monte Christo” (tytuł w oryginalnym języku francuskim to: „Le Comte de Monte-Cristo”) to powieść historyczno-przygodowa napisana przez francuskiego pisarza i dramaturga – Aleksandra Dumasa (1802-1870, napisał także m.in. „Trzech muszkieterów”). Swoje pierwsze wydanie książka miała w 1844 roku, w oryginalnym języku francuskim, we Francji. Tekst był publikowany w kilku odcinkach, w dwóch wydaniach dziennika Journal des débats. W Polsce natomiast utwór ten ukazał się dwa lata później – w 1846 roku. Książka ta opowiada o spisku przeciwko głównemu bohaterowi, który zostaje skazany i wydalony do więzienia, z którego udaje mu się uciec. Niedługo później planuje zemstę na tych, którzy odebrali mu połowę życia, którą spędził w zamknięciu i zimnych lochach.
Obecnie książka „Hrabia Monte Christo” jest uznawana za najwybitniejsze dzieło w całym dorobku pisarskim Aleksandra Dumasa. Ciekawostką jest, że autor tej książki, pisał ją we współpracy z pisarzem i historykiem – August’em Maquetem.
Krótkie streszczenie
Edmund Dantes to uczciwy i szlachetny człowiek. Pewnego razu niesłusznie zostaje oskarżony i skazany na dożywotnie więzienie za bonapartyzm. Jak się okazuje, został wrobiony przez okrutnych, chciwych i samolubnych ludzi, którzy zrobią wszystko, by dostać to, czego chcą. W więzieniu spotyka księdza Abbé Farię, który ma ogromny wpływ na jego przemianę. Uczy go cierpliwości, sprytu oraz daje mu wiele mądrych rad. Przed śmiercią daje mu mapę, która wskazuje ukryty skarb na wyspie Monte Christo. Gdy niedługo później starzec umiera, Dantes wskakuje do worka na zwłoki, przeznaczonego dla księdza i niezauważony opuszcza po czternastu latach więzienie. Powraca do swoich dawnych stron, gdzie poznaje Jacopa – włoskiego przemytnika, któremu oferuje wyprawę. Wraz z nim wyrusza po skarb, który jest kluczem do sukcesu. Jak się okazuje, skarb naprawdę istniał i tej dwójce mężczyzn udało się go odnaleźć. Niedługo później Dantes wprowadza swój plan w życie. Zmienia swoje imię na hrabiego Monte Christo (od nazwy wyspy, na której był ukryty skarb). Dowiaduje się, przez kogo został niewinnie skazany i wyjawia wszystkie skandale swoich wrogów. Większość z nich umiera albo trafia do więzienia na dożywocie. Dla żadnego z nich nie ma litości, tak samo, jak oni nie mieli jej dla niego. Na koniec zabija Fernarda de Morcerf, który ożenił się z jego dawną miłością – Mercedes Herrerą. Po długim i wyczerpującym starciu, wraz ze swoim przyjacielem Jacopem wracają do swoich dawnych stron.
Charakterystyka bohaterów
– Edmund Dantes – główny bohater powieści, pod wpływem czasu i jego przemian charakteru, zmienia się w hrabiego Monte Christo. Zostaje nieuczciwie oskarżony i skazany za bonapartyzm oraz rzekome sprzeciwianie się władzy. Jak się okazuje, został wrobiony przez zazdrosnych i chciwych ludzi, którzy tylko czekali, by zająć jego miejsce, które miało dość duży wpływ w polityce i handlu. Spędzony czas w więzieniu, młodzieniec wykorzystuje na ćwiczenie swojego umysłu oraz planowanie zemsty na ludziach, którzy go tu zamknęli. Poznaje tam księdza Abbé Farię, który ma ogromny wpływ na jego zmianę. To właśnie dzięki niemu udaje mu się uciec po czternastu latach z więzienia, odnaleźć skarb na wyspie Monte Christo i zemścić się na swoich wrogach. Edmund Dantes jest człowiekiem uczciwym, odważnym i cierpliwym. Mimo wielu trudności dąży do swojego celu.

– Ksiądz Abbé Faria – ksiądz, który został uwięziony przez Napoleona, za dążenie do połączenia krajów włoskich. Pewnego razu spotyka Edmunda i daje mu wiele nauk, m.in. uczy go wytrwałości, cierpliwości i podejmowania dobrych decyzji. Z powodu swojego starego wieku, a także nagłej apopleksji, starzec umiera. Jednakże przed śmiercią wyjawia Dantesowi historię o skarbie i jego właścicielu, który już nie żyje. Mężczyzna korzystając z tego, że strażnicy na chwilę zostawiają zmarłego księdza zamkniętego w worze, chowa ciało starca i sam zamyka się w środku. Dzięki temu strażnicy wynoszą go na zewnątrz, skąd z łatwością udaje mu się uciec. Ksiądz Abbé Faria jest dobrym, pogodnym, cierpliwym i mądrym człowiekiem. Całą swoją życiową wiedzę przekazał Edmundowi.

– Mercedes Herrera (później hrabina de Morcerf) – córka dość biednego rybaka. Chwilę po poznaniu Dantesa, zostaje jego narzeczoną. Gdy narzeczony nie pokazuje się od półtora roku, kobieta wpada w rozpacz, a niedługo później, by nie być samotną, wychodzi za mąż, za swojego bogatego kuzyna – Fernanda Mondego, który niedługo później zostaje hrabią de Morcerf. Kilka lat później rodzi im się syn, któremu nadają imię Albert. Gdy syn dorasta, na weselu pojawia się Dantes, który od razu zostaje rozpoznany przez swoją dawną narzeczoną. Po wielu rozmowach przeprowadzonych z Fernandem, Mercedes dowiaduje się o tym, że to właśnie jej mąż stał za zniknięciem niedoszłego kochanka, co też powoduje rozwiedzenie się jej z mężczyzną. Niedługo później, dzięki wsparciu finansowemu Dantesa, wyjeżdża do Marsylii. Mercedes jest bardzo trudną do zrozumienia kobietą, ciągle zmienia się jej charakter i postawa. Cechuje ją dobroć, szlachetność, troskliwość i fałszywość (przez większość życia okłamuje Fernanda, że go kocha).

– Fernand Mondego (później hrabia de Morcerf) – jeden z głównych wrogów Edmunda Dantesa. Na początku dość biedny, bogaci się na spisku przeciwko popularnemu Dantesowi. Aby się go pozbyć, wysyła zakłamany list o jego zdradzie. Fernand od zawsze podkochiwał się w Mercedes, która była zaręczona z Dantesem. Wziął z nią ślub, gdy jego rywal został aresztowany. Od zawsze jest człowiekiem nieuczciwym i niegodnym zaufania. Robi wszystko, by wspiąć się na szczyt jak najszybciej i najłatwiej się da. Jest zdrajcą i łotrem, który ginie podczas walki z hrabią Monte Christo.

– Albert de Morcerf – jedyny syn i dziecko państwa de Morcerf. Gdy jest już dość młodym mężczyzną, spotyka w Rzymie hrabiego Monte Christo i zaprasza go na salony paryskie. Gdy dowiaduje się o zdradzie ojca, nie chcąc w to wierzyć, postanawia walczyć z hrabią. Odpuszcza jednak ten pomysł, gdy całą prawdę ujawnia mu jego matka. Z wielkim zawodem na ojcu, wyjeżdża z kraju i wstępuje do oddziału wojskowego – spahisów – jednocześnie wyjeżdżając do Algierii i przyjmując nazwisko po matce – Herrera. Albert cechował się lekkomyślnością, odwagą, honorem i dobrocią. Zawsze był bliżej matki niż ojca, z którą też częściej rozmawiał.

– Danglars – chciwy marynarz statku „Faraon”, który wręcz marzy, by zostać jego kapitanem. W tym celu, by pozbyć się swojego przeciwnika – Edmunda Dantesa, wysyła fałszywy list, który oskarża jego rywala o poglądy bonapartystyczne i działania antyrządowe. Danglars dzięki otwartej drodze, zaczął tworzyć swoją karierę i coraz bardziej się wzbogacać. Wyszedł nawet za mąż, za Herminę de Nargonne, z którą miał córkę o imieniu Eugenia. Mimo wielu sukcesów, jego życie rodzinne legało w gruzach, zajmował się tylko swoimi pieniędzmi i nie zważał na zachowanie swojej żony. Gdy został dopadnięty przez hrabiego Monte Christo, uciekł z ostatnimi pieniędzmi do Włoch, gdzie i tak został złapany przez przyjaciela hrabiego Christo – Luigiego Vampy. Chciał go zagłodzić na śmierć i kazał mu płacić ogromne sumy za każdy posiłek, by zmarł jak jego ojciec, jednak Christo się nad nim ulitował i po krótkim czasie puścił go wolno. Danglarsa cechuje chciwość, samolubstwo, tchórzliwość i pycha.

– Gerard de Villefort – prokurator królewski i wróg hrabiego Monte Christo. Pod chęcią własnego zarobku, a także większego prestiżu, skazuje Edmunda Dantesa na dożywocie, za poglądy bonapartystyczne. Sam jednak Gerard jest synem bonapartysty – Noirtiera. Skazanie Dantesa, pozwala mu na oczyszczenie się z tych zarzutów i całkowite odcięcie się od swojego ojca. Zostaje mężem Renaty de Saint-Meran, z którą ma córkę o imieniu Walentyna oraz Heloizy, z którą wychowuje syna Edwarda. Po wielu skandalach związanych przede wszystkim z jego żonami i najbliższą rodziną, oraz oskarżeniu go o morderstwo, traci swoją rodzinę, której członkowie albo nie żyją, albo zostają skazani na dożywotnie więzienie. Po tym Gerard de Villefort przeszedł wielką zmianę i przejrzał na oczy. Zmienił się, choć tego, co się stało, nie mógł odwrócić. Był człowiekiem tchórzliwym, chciwym, żałosnym i samolubnym. Zawsze obchodziła go tylko sława i pieniądze.

– Jacopo – przemytnik włoski, a zarazem najwierniejszy i najuczciwszy przyjaciel Dantesa. Nigdy go nie okłamał i nie oszukał, nawet gdy miał okazję zabrać mu skarb i uciec. Hrabia Monte Christo zawsze mógł na nim polegać. Gotowy jest oddać nawet swoje życie za Dantesa. Jacopo cechuje uczciwość, wierność, szlachetność i przyjacielskość. Jest gotów pomóc hrabiemu w zemście na jego dawnych wrogach.

Ekranizacja
„Hrabia Monte Christo” Aleksandra Dumasa miał wiele adaptacji. Najbardziej znaną z nich jest wydana w 2002 roku ekranizacja tej książki. Film powstał we współpracy trzech krajów: Irlandii, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Po raz pierwszy ukazał się na ekranach 23 stycznia 2002 roku, w Wielkiej Brytanii. Reżyserem został Kevin Reynolds, a scenarzystą był Jay Wolpert. Główne role obsadzili: Jim Caviezel (jako Edmund Dantes), Guy Pearce (jako Fernand Mondego), Dagmara Dominczyk (jako Mercedes), Luis Guzmán (jako Jacopo / Maggot) i Richard Harris (jako Ksiądz Abbé Faria).
Cała ekranizacja opiera się na książce francuskiego pisarza. Do dziś jest to chętnie oglądany film. Pokazują to także statystyki, które według badaniach na oglądających, oceniają ten film na 7.5 gwiazdek z 10, co jest dość dobrą oceną.
Główne role obsadzili: Jim Caviezel (jako Edmund Dantes), Guy Pearce (jako Fernand Mondego), Dagmara Dominczyk (jako Mercedes), Luis Guzmán (jako Jacopo / Maggot) i Richard Harris (jako Ksiądz Abbé Faria).