Faraon - Opracowanie

AUTOR:
Bolesław Prus – Aleksander Głowacki (1847-1912). Polski twórca prozy, licznych nowel, opowiadań; publicysta, kronikarz, myśliciel i działacz społeczny. Uważany za najwybitniejszego pisarza w Polsce. Wiele jego dzieł jest zaliczanych do kanonu klasyki literatury.

TYTUŁ:
„Faraon”

RODZAJ I GATUNEK LITERACKI:
Epka →powieść historyczna

DATA PUBLIKACJI:
Powieść pod tytułem „Faraon” po raz pierwszy była opublikowana w latach 1895-1896 w „Tygodniku Ilustrowanym”. Owo czasopismo podzieliło utwór na odcinki. W formie książkowej powieść ukazała się w 1897 roku.

CZAS I MIEJSCE AKCJI:
Akcja utworu rozgrywa się w Starożytnym Egipcie – państwie faraonów – położonym w północno-wschodniej części Afryki. Większość wydarzeń rozgrywa się w Memfis (było to ówcześnie jedno z najważniejszych miast, będące centrum politycznym, handlowym i administracyjnym). W powieści przedstawione są też inne miasta, na przykład Teb, do których podróżuje tytułowy faraon. Czas akcji jest wyraźnie nakreślony. Wydarzenia rozgrywają się w czasach panowania dwudziestej dynastii faraonów i obejmują ostatnie chwile rządów Ramzesa XII i rządy Ramzesa XIII, czyli jest to XI wiek przed naszą erą. Czas powieści rozciąga się na dwa lata, ale autor wraca również do poprzednich wydarzeń dotyczących Egiptu.

PROBLEMATYKA:
„Faraon” porusza problematykę władzy i walki o jej utrzymanie. Ukazuje wszelkie meandry polityki, związane z nią spiski, zagrożenia, pułapki oraz przywileje. Główny bohater musi stawić czoła trudnym wyborom i ponieść konsekwencje odpowiedzialności związanej z władzą. Powieść porusza również motyw buntu młodości, porywczości i kontrastuje to z wieloletnim doświadczeniem.

BOHATEROWIE:
▪ Ramzes XIII – główny bohater powieści, następca tronu. Syn Ramzesa XII i królowej Niktoris. Młody (dwudziestodwuletni) i niedoświadczony mężczyzna o wielkich i płonnych nadziejach. Prowadzi walkę z despotyzmem kapłanów, próbuje pozbawić ich wpływów, pragnie przywrócić faktyczną władzę faraonom.
▪ Ramzes XII – ojciec Ramzesa XIII, faraon.
▪ Herhor – arcykapłan świątyni Amona i minister wojny. Przyboczny i doradca Ramzesa XII, który wielokrotnie podejmował kluczowe decyzje. Po śmierci Ramzesa XIII sam został faraonem.
▪ Pentuer, Mefres, Menes – kapłani i arcykapłani.
▪ Sara – kobieta żydowskiego pochodzenia, kochanka Ramzesa i jego syna Izaaka.
▪ Kama – bardzo młoda dziewczyna, kochanka Ramzesa, która zachorowała na trąd.

KRÓTKIE STRESZCZENIE FABUŁY:
W starożytnym Egipcie państwem zarządza Ramzes XII, jednak jest on całkowicie uzależniony od władzy kapłanów. Kraj pogrążony jest w kryzysie, zmniejsza się zaludnienie i powiększa się dług zaciągnięty u Fenicjan. Ramzes XIII, kiedy dowiaduje się, że po śmierci ojca zostanie następcą tronu, wyrusza w podróż po kraju, aby poznać przyczyny problemów. Po śmierci ojca zostaje faraonem i snuje plany na temat reform i zmian, które wprowadzi, aby zapoczątkować nowy ład. Pragnie umniejszyć władzę kapłanów i przywrócić sprawowanie rzeczywistej władzy faraonom. Młody człowiek przegrywa jednak swą karkołomną walkę. Brak funduszy, liczne intrygi kapłanów, manipulacje oraz ciąg zdarzeń doprowadzają do śmierci młodego władcy. Na tronie zasiada arcykapłan Herhor, który rozpoczyna rządy nowej dynastii.