Faraon - Recenzja książki

Książka pod tytułem “Faraon’ jest dziełem Bolesława Prusa i została ukończona w 1895 roku, a opublikowana w “Tygodniku Ilustrowanym” od października 1895 roku. Bolesław Prus na prawdziwe imię miał Aleksander Głowacki. Był autorem noweli powieści i opowiadań. Urodzony 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie, zmarł 19 maja 1912 roku. Niedługo po publikacji “Emancypantek” ”Kurier Codzienny” opublikował informację, według której Prus przymierza się do napisania powieści zatytułowanej Faraon. Faraon należy do Epiki i jest powieścią. Napotkałem na tę książkę w bibliotece. Spodobała mi się, więc ją wypożyczyłem. Po dwóch miesiącach ją przeczytałem. Bardzo spodobało mi się w tej książce to, że jest umieszczona w czasach Starożytnego Egiptu i jej główny bohater to młody Faraon Ramzes trzynasty. W utworze występują ciekawi bohaterowie, tacy jak Ramzes Trzynasty, Herhor, Pentuer, Mefres,Sara i Kama. Ramzes trzynasty to młody faraon, był synem egipskiego faraona Ramzesa dwunastego i królowej Nikotris. Dobrze operował wojskiem i był zwolennikiem reformy państwa egipskiego. Był inteligentny, zdolny i wrażliwy. Czasami popełnia błędy w kierowaniu państwem. Herhor był kapłanem Świątyni Amona w Tebach, był doradcą Ramzesa i ministrem wojny po śmierci Ramzesa trzynastego. Był małomówny, ogolony i dobrze zbudowany. Tak naprawdę to on sprawował rządy w państwie, był mądry, ambitny. Był jednocześnie przebiegły i potrafił wykorzystać zjawiska przyrodnicze do obalenia młodego faraona. Na końcu to on został faraonem i rządzi w państwie. Pentuer był drugim kapłanem świątyni w Tebach. Doradzał Herhorowi, a później Ramzesowi. Pochodzi z chłopskiej rodziny, dlatego namawiał Ramzesa do ulżenia doli chłopów. Był mądry i przenikliwy. Ramzes mu ufał słuchał jego wskazówek i rad. Po śmierci faraona Pentuer prowadzi ubogie życie i nie chce pomagać nowemu władcy. Mefres był arcykapłanem świątyni Ptah w Memfis. Był starszym człowiekiem żądnym władzy, wrogiem Ramzesa, za wszelką cenę próbował usunąć młodego faraona z tronu. Próbuje zaszkodzić młodemu władcy. Krytykuje jego każdą decyzję. Był bardzo pobożny ubierał się na biało i miał białe włosy. Współpracuje z Lykonem. Menes był kapłanem i naukowcem. Posiada dużą wiedzę. To on obliczył kiedy będzie zaćmienie słońca i jego dokładną datę. Bardzo żałuje tego, że Ramzes nie posłuchał się go w sprawie zaćmienia. W rezultacie tego, że Ramzes nie posłuchał się Menesa ponosi klęskę. Sara była żydówką i kochanką Ramzesa, matką ich syna Izaaka. ”Było to istotnie piękne dziewczę z greckimi rysami twarzy i cerą słoniowej kości. Spod welonu na głowie wyglądały ogromne czarne włosy , skręcone w węzeł. Była miła i rozsądna kochała szczerze Ramzesa i jego syna . Jest nieszczęśliwa gdy Ramzes kara ją za nadanie żydowskiego imienia ich synowi. Odtrąca ją i robi z niej służącą dla nowej kochanki czyli Kamy . Jeszcze bardziej cierpi gdy Lykon na zlecenie Kamy zabija jej syna Izaaka. Wówczas z rozpaczy umiera. Kama była kapłanka Astoreth, Fenicjanką, miała 16 lat, była kochanką Ramzesa. Tak naprawdę została podsunięta Ramzesowi przez Felicjan. Jest złośliwa i kapryśna więc postanawia ją zniszczyć. Z jej rozkazu Lykon zabija synka Sary i Ramzesa, nie zna litości. Choruje na trąd, podejrzewa, że to kara za świętokradztwo, zostając kochanką Ramzesa zostaje wydalona na pustynię do kolonii chorujących na nieuleczalną wtedy chorobę trąd. Książki umiejscowiona jest w czasach starożytnego Egiptu u kresu dwudziestej dynastii. Książka posiada wstęp zarysowujący akcję i zakończenie. W książce Bolesława Prusa nie podobało mi się to, jak młody faraon próbuje podjąć walkę o niezależność władzy faraona od kasty kapłańskiej oraz zachowanie Lykona. Podsumowując to co napisałem można wywnioskować, że książka Bolesława Prusa jest ciekawa i można się w nią wciągnąć na dobre i stracić rachubę czasu podczas czytania. Jest bardzo ciekawa i dobrze umila czas. Według mnie warto przeczytać tę książkę, bo potrafi zmienić kąt widzenia na świat i umilić czas.