Opowieści z Narnii – Srebrne krzesło - Charakterystyka bohaterów

Srebrne krzesło to kolejna część cyklu fantastycznego “Opowieści z Narnii” autorstwa brytyjskiego pisarza C. S. Lewisa. Seria opowiada o dzieciach za pomocą magii przenoszących się do krainy zamieszkanej przez mówiące zwierzęta i inne stworzenia, pełnej zarówno niebezpiecznych jak i ciekawych przygód. Jedną z cech charakterystycznych serii jest kreacja niezwykłych bohaterów. Zarówno postaci dzieci jak i istoty zamieszkujące Narnię biorą udział w najważniejszych dla tamtego świata wydarzeniach ‒ bitwach, wędrówkach turniejach rycerskich oraz odkryciach. Nie inaczej jest w przypadku “Srebrnego krzesła”, w którym występuje cała gama ciekawych postaci.
Jednym z głównych bohaterów książki jest Eustachy Klarencjusz Scrubb, znany już czytelnikom z poprzedniej części. W “Podróży Wędrowca do Świtu” poznajemy go jako samolubnego i złośliwego chłopaka, często uprzykrzającego życie innym. W trakcie wędrówki Eustachy zmienia się jednak nie do poznania. Uczy się odwagi, waleczności, współczucia i odpowiedzialności za przyjaciół. Kolejna część serii ukazuje, że przemiana jego charakteru nie była tymczasowa ‒ wiele miesięcy po powrocie do swojego świata Eustachy wciąż stara się żyć zgodnie z wartościami, których nauczyła go podróż na pokładzie statku. Kiedy los kieruje go na tor kolejnej przygody w świecie Narnii, Eustachy wie już, że to dla niego szansa, by się czegoś nauczyć i stać się lepszym człowiekiem. W wykonaniu powierzonej mu misji pomagają mu odwaga i zdecydowanie, które są owocem jego poprzedniej wizyty w magicznej krainie. Chłopak wykazuje, że potrafi być także rozsądny, a przede wszystkim odpowiedzialny ‒ traktuje bardzo poważnie losy Narnii, która zdążyła stać się bliska jego sercu, robi wszystko by jak najlepiej wykonać powierzoną mu przez Aslana misję. Pomimo bycia odważniejszym niż przed odwiedzeniem Narnii, nadal ma swoje lęki, jak na przykład lęk wysokości. Wadami, których nie zdołał się jeszcze pozbyć są także przemądrzałość i wyniosłość, które dawniej odpychała od niego ludzi, jednak Eustachy stara się z tymi przywarami walczyć.
Julia Pole jest szkolną koleżanką Eustachego. Niestety, dziewczyna nie ma wielu bliskich przyjaciół, a ponadto często bywa ofiarą szkolnego gangu, co sprawia, że bywa przygnębiona i źle czuje się w szkole. Nieprzyjemne doświadczenia z rówieśnikami, sprawiają, że Julia jest bardzo nieufna i trudno jej uwierzyć w czyjeś dobre intencje, na przykład kiedy Eustachy próbuje ją pocieszyć. Jej złe samopoczucie często objawia się opryskliwością i złośliwością, jednak nie są to skutki złej woli, a jedynie cierpienia i samotności. Zawsze też przyznaje się do błędu, kiedy w emocjach zdarzy jej się powiedzieć coś niemiłego. Dziewczynie nie brakuje odwagi, co udowadnia spokojem podczas rozmowy z Aslanem, jednak jej dzielność zbyt często jest tylko na pokaz, jak wtedy, gdy podchodzi niebezpiecznie blisko krawędzi urwiska by pokazać, że się nie boi. W trakcie podróży przez Narnię i inne krainy, uczy się jednak, że o prawdziwej odwadze świadczy pokonywanie własnych lęków, a nie lekkomyślne wpadanie w tarapaty. Na początku wędrówki Julia jest również nieodpowiedzialna, nie traktuje poważnie instrukcji Aslana. Swoje pojawienie się w Narnii traktuje początkowo jak fascynująca, choć czasem nieprzyjemną przygodę. Dopiero w trakcie wędrówki uczy się, że jej działania mają wpływ na innych mieszkańców krainy, a jej brak rozsądku może być dla nich zgubny. Uświadamia też sobie jak ważne jest czasem wzięcie odpowiedzialności za słabszych, kiedy ma się możliwość pomocy im, nawet jeśli wiąże się to z osobistymi wyrzeczeniami i niedogodnościami.
Błotosmętek to kolejny z głównych bohaterów powieści. Należy do nieznanej w realnym świecie rasy błotowijów ‒ istot o szarozielonej skórze i przewyższających zwykłych ludzi wzrostem, zamieszkujących bagniste tereny na północ od znanej dzieciom Narnii. Już przy pierwszym spotkaniu z dziećmi Błotosmętek okazuje się pesymistą, doszukującym się negatywów w każdej sytuacji, co w pewnych okolicznościach może sprawiać komiczne wrażenie. Jednak pomimo takiego nastawienia, błotowij jest doskonałym przewodnikiem dla dzieci. Dobrze zna się na wędrówkach i życiu w trudnych warunkach, czego uczy także Eustachego i Julię. Cechą charakterystyczną Błotosmętka, a zarazem wszystkich wijów jest nadmierne zamartwianie się o przyszłość i wyolbrzymianie nawet niewielkich kłopotów. Jak sam o sobie mówi, podchodzi do życia bardzo poważnie. Sprawia to, że pomimo bycia irytującym, jest przydatnym towarzyszem podróży, często ratującym całą trójkę z tarapatów. Chociaż Błotosmętek osobowość Błotosmętka na pierwszy rzut oka może wydawać się odpychająca, w trakcie podróży udowadnia on, że jest nie tylko wprawnym wędrowcem, ale także dobrym i lojalnym przyjacielem, troszczacym się o dzieci.
Równie ciekawym bohaterem jest królewicz Rilian, syn króla Kaspiana Żeglarza, bohatera poprzednich części. Jako dziecko Rilian został porwany przez pragnącą zaszkodzić królestwu Narnii czarownicę, przez co Kaspian zmuszony był wysłać Eustachego i Julię na poszukiwania syna. Kiedy bohaterowie go poznają, królewicz jest zaczarowany i omamiony magią czarownicy, jednak po złamaniu zaklęcia okazuje się, że to odważny i honorowy rycerz. Jak nakazuje mu kodeks rycerski, przysięga zemścić się na wężu który zabił jego matkę. Śmiałość i męstwo czynią go idealnym kandydatem na króla.
Wymienieni bohaterowie są najbardziej kluczowi dla fabuły powieści, nie są jednak jedynymi ciekawymi postaciami “Srebrnego krzesła”. Równie ciekawi okazują się bohaterowie drugo i trzecioplanowi ‒ Aslan, król Kaspian, czarownica, olbrzymy i inne magiczne stworzenia zamieszkujące Narnię. Ta obfitość interesujących kreacji postaci jest jednym z głównych powodów dla których twórczość C. S. Lewisa wciąż cieszy się popularnością wśród młodszych i starszych czytelników.