Opowieści z Narnii – Srebrne krzesło - Geneza utworu i gatunek

Muszę na wstępie przyznać, że o ile uwielbiam całą serię „Opowieści z Narnii”, której autorem jest wielki, brytyjski pisarz C.S.Lewis, to czwartego tomu, czyli
„Srebrnego Krzesła” wprost nie trawię. Wydaje mi się najmniej logiczne i najbardziej bazujące na emocjach. Jednak spróbuje bez swoich uprzedzeń wyjaśnić genezę tego utworu, a także opowiedzieć co nieco o jego gatunku. Zapraszam.

„Srebrne Krzesło” zostało napisane w po „Koniu i jego chłopcu”, ale wydane przed nim. Podobnie jak miało to miejsce w przypadku pozostałych książek, miało to miejsce w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Książka jest powieścią z gatunku fantastyki. Warto wspomnieć, że to jedyna część, gdzie osoba z Narnii trafia do Naszego Świata. Nigdy wcześniej i nigdy potem to się nie zdarzyło. Główna fabuła książki opiera się na uratowaniu księcia Riliana spod złego czaru – więzi go Zielona Pani, która go otumania. Druga oś książki pokazuje zmieniającą się relację pomiędzy głównymi bohaterami – Julią i Eustachym. Ich początkowa neutralność, a może nawet niechęć względem siebie rozkwita powoli w piękną, wieloletnią przyjaźń. Zarówno chłopiec, jak i dziewczynka, w Naszym Świecie chodzą do Eksperymentalnej Szkoły, która jest odbiciem placówki, do której uczęszczał autor książki. Całą książkę wiążę klamra, oparta właśnie o tę szkołę.

Podobnie jak w przypadku innych książek z serii, w „Srebrnym krześle” możemy znaleźć wiele odniesień do chrześcijaństwa i wierzeń wcześniejszych. Wydaje mi się jednak, że jest ich mniej, niż w innych częściach.