Oskar i pani Róża - Opracowanie

„Oskar i pani Róża”
Autor:
Eric-Emmanuel Schmitt (ur. 28 marca 1960)–francuski i belgijski dramaturg, scenarzysta i powieściopisarz. Jego sztuki były wystawiane w ponad pięćdziesięciu krajach na całym świecie. Z wykształcenia jest filozofem. „Oskar i pani Róża” to jedna z jego najpiękniejszych powieści.
Geneza:
Autor utworu, kiedy był mały, często przebywał w szpitalu. Jego tata był kinezyterapeutą. W szpitalu słyszał, jak chore dzieci wołają na siebie śmiesznymi przezwiskami. Autor sam chorował, tak jak Oskar, ale w przeciwieństwie do niego został wyleczony.
Gatunek:
Książka to powieść epistolarna, czyli skonstruowana w formie listów.
Streszczenie:
Oskar choruje na białaczkę. Lekarze nie dają mu szans na przeżycie. Na jego drodze staje pani Róża, z którą odnajduje wspólny język. Poleca mu pisać listy do Boga. Jednocześnie opowiada legendę o dwunastu proroczych dniach. Jeden dzień to dziesięć lat. W każdym z listów, chłopiec opisuje swoje problemy.
Pewnego dnia Oskar podsłuchuje rozmowę swoich rodziców z doktorem Dussledorfem. Okazuje się, że Oskar prawdopodobnie umrze. W pośpiechu zatrzaskuje się w komórce na miotły i nie może stamtąd wyjść. W szpitalu wybucha panika. Gdy chłopiec wychodzi, chce rozmawiać z ciocią Różą. Kobieta często opowiada mu o swoich walkach, ponieważ kiedyś była zapaśniczką.
Za namową pani Róży Oskar idzie do Peggy Blue, dziewczyny, która od dawna się mu podoba. Wkrótce spędza z nią noc.
Pani Róża zaprowadza chłopca do kaplicy.
Następnego dnia, Peggy Blue jest operowana. Na szczęście operacja udaje się.
W kolejnym liście, Oskar opisuje swoje kłopoty. Chinka, z którą się wcześniej całował, wyjawiła prawdę Peggy Blue. Dziewczyna była na niego wściekła.
„Jajogłowy” pogodził się z Peggy.
Było Boże Narodzenie. Oskar ukradkiem wdarł się do samochodu pani Róży. Podczas podróży słyszy jej jedyną wadę – przeklinanie.
Święta u kobiety chłopiec spędza bardzo przyjemnie. W końcu godzi się z rodzicami.
Oskar na Boże Narodzenie dostał roślinę, która żyje jeden dzień. Zajął się nią. Przeprowadza także rozmowę z doktorem Dussledorfem, który zmienił się pod wpływem tego dialogu.
Peggy Blue opuszcza szpital.
Oskar jest smutny z tego powodu.
Następnego poranka wstał i zobaczył świat na nowo. Zaczął się nim zachwycać. Chciał, by jego rodzice też to zrozumieli.
Oskar ma już sto lat.
W następnym liście pisze, że chyba już umiera.
Oskar umarł. Ostatni list napisała pani Róża. Historie z walkami były zmyślone, ale sprawiały przyjemność Oskarowi. Kobieta tęskni za chłopcem.
Bohaterowie:
Oskar – choruje na białaczkę, ma dziesięć lat, ale wygląda na osiem, nosi przezwisko „Jajogłowy”, jest dojrzały na swój wiek, wkrótce umiera,

pani Róża – miła, starsza kobieta, wolontariuszka w szpitalu, przyjaciółka Oskara,

Peggy Blue – miłość Oskara, choruje na niebieską chorobę,

Pop Corn – cierpi na otyłość,

Bekon- ma silne poparzenia,

Einstein – kolega Oskara, ma dwa razy większą głowę od przeciętnego człowieka,

rodzice Oskara – mieszkają daleko od szpitala,

doktor Dussledorf – po rozmowie z chłopcem zmienia swoje nastawienie,

Sandrine (Chinka) – choruje na białaczkę, ale leczenie przynosi efekty,

Brigitte – dziewczyna chora na downa.