Oto jest Kasia - Charakterystyka

Kasia to główna bohaterka utworu już znanej nam wszystkim autorki Miry Jaworczakowej. Ma osiem lat i jest uczennicą drugiej klasy szkoły podstawowej.
Dziewczynka ma dwójkę rodzeństwa – starszego brata Jurka, chodzącego do piątej już klasy i młodszą od niej siostrzyczkę Agnieszkę. Jest bardzo ładna, ma okrągłą, rumianą buzię, proste włosy, odrobinę zadarty nos i ciemne oczy. Do pewnego momentu była rozpieszczona, zarozumiała, zazdrosna i samolubna – często się nadąsała i obrażała na innych. Bardzo lubi być w centrum uwagi, nawet kosztem krzywdzenia innych naśmiewając się z nich. Dobrze się uczy i nauka nie sprawia jej większego problemu. Pewnego dnia Kasia dowiedziała się, że w domu pojawi się nowy członek rodziny. Ta wieść była nie do zniesienia dla niej, przez to zaczyna się słabiej uczyć, nie dostaje już samych piątek i szóstek, a z koleżankami nie dogaduje się najlepiej. Po narodzinach jej młodszej siostrzyczki Agi, od tej pory to najmłodszej rodzice – mama zaczynają poświęcać cały swój czas, uwagę i troskliwość. Bohaterka uważa, że rodzice więcej czasu poświęcają małej niż jej. Pewnego dnia, gdy mama Kasi musiała pilnie wyjść z domu, nakazała Kasi pilnować młodszej siostry, gdyż ta może czegoś potrzebować. Dziewczynka z lekceważeniem posłuchała mamy i, zamiast zaopiekować się Agnieszką, gdy ta płakała, bawiła się lalkami. W tym czasie w pokoju gdzie leży siostra uchyla się okno i robi się przeciąg. Dziewczynka marznie i rozchorowuje się. Gdy Kasia dowiaduje się o tym, że Aga ma zapalenie płuc, bardzo się martwi i żałuje, że nie zaopiekowała się siostrą na czas, gdy mamy nie było w domu. Dziewczynka po tym wstrząsającym dla niej wydarzeniu staje się dobra, zauważa potrzeby innych – koleżanek, – Marysi, Anatolki, Madzi i Ewki, czy właśnie swojej siostry. Kontakty z koleżankami ze szkoły robią się coraz lepsze, zaczyna się z nimi dogadywać.
Uważam, że dla Kasi ta sytuacja była nauczką i zmieniła jej życie na lepsze. To dobrze, że dziewczynka wreszcie zauważa, że nie zawsze można być w centrum uwagi, mimo tego, jak bardzo byśmy to chcieli.