Słowik - Najważniejsze informacje

Słowik – Hans Christian Andersen – Najważniejsze informacje
Autorem baśni „Słowik” jest Hans Christian Andersen. Książka została napisana w języku duńskim. Pierwsze jej wydanie miało miejsce w 1843 roku.
Tytuł oryginału: Nattergalen.
Na język polski przetłumaczył Franciszek Mirandola.
Rok pierwszego wydania polskiego:1924.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Polskie.
Miejsce wydania: Poznań.
Kategoria: literatura piękna.
Gatunek: dziecięca, młodzieżowa.
Forma: baśń.
Miejsca akcji: Chiny, piękny las za ogrodem cesarskim, gdzie na jednej z gałęzi wysokiego drzewa mieszka słowik, pałac cesarski.
Czas akcji: działo się przed wielu laty.
Głównym bohaterem książki jest słowik, który potrafi przepięknie śpiewać.
Pozostali bohaterowie to cesarz Chin, dwór cesarski, dziewczynka i jej matka, stary rybak, sztuczny słowik, słowik, śmierć.

Bajka opowiada o słowiku, który mieszkał w lesie za ogrodem cesarskim, na jednej z gałęzi wysokiego drzewa. Ptak potrafił pięknie śpiewać. O jego śpiewie powstawały książki i pewnego dnia w ręce cesarza dostała się jedna z tych książek. Władca nakazał szambelanowi znaleźć słowika i przyprowadzić go do niego. Gdy ptaszek zaczął śpiewać wszyscy mieszkańcy zamku byli wzruszeni. Po jakimś czasie cesarz otrzymał paczkę z napisem „Słowik”. W paczce znajdował się mały sztuczny ptak, który po nakręceniu pięknie śpiewał. W dodatku wyglądał niesamowicie kolorowo. Monarcha postanowił, aby ptaki zaśpiewały razem. Niestety nie wyszło to tak, jak cesarz oczekiwał. Kolorowy ptak ćwierkał równo, jak maszyna, a słowik swoje naturalne tryle ćwierkał prosto z duszy. Po nieudanym występie wszyscy mieszkający w pałacu z władcą na czele postanowili zostawić mechanicznego ptaka, a żywego wypuścić. Po roku sztuczny ptak się zepsuł. Pięć lat później cesarz zachorował. Do króla zbliżała się już śmierć. Nagle władca usłyszał głos jego starego słowika. Dzięki jego śpiewie monarcha wyzdrowiał. Słowik obiecał cesarzowi, że będzie przylatywał do niego i że będzie mu śpiewał. Gdy ptak odleciał w pokoju cesarza pojawili się urzędnicy, którzy chcieli się z nim pożegnać. Myśleli, że monarcha umarł. Byli bardzo zdziwieni gdy ujrzeli, iż władca wygląda wspaniale i wita ich zupełnie zdrowy.