Słowik - Problematyka

Baśń Andersena pt.”Słowik” opowiada o małym, niepozornym i szarym ptaszku, który swym niezwykłym śpiewem zapierał ludziom dech w piersiach. Słowik był bardzo skromnym ptaszkiem, dla którego największą nagrodą za śpiew były łzy płynące z cesarskich oczu, cenniejszą niż jakiekolwiek złoto. To właśnie te szczere łzy cesarza przekonują słowika do cesarza. Słowik więc z wielką przyjemnością i chęcią śpiewa dla cesarza oraz zamieszkuje z nim w pałacu w złotej klatce, mimo że kocha i tęskni za wolność. Z czasem brak wolności powoduje, że słowik nie śpiewał już tak samo jak dawniej. Któregoś dnia cesarz dostaje od cesarza Japonii złotego mechanicznego słowika, który robi na nim ogromne wrażenie i którego zaczyna słuchać bez przerwy. Prawdziwy słowik czuje się odrzucony i kiedy widzi uchyloną klatkę, bez chwili zastanowienia odlatuje. Cesarz urażony zachowaniem słowika nakazuje wygnać prawdziwego słowika z królestwa. Autor w swej baśni chce pokazać nam, że nie liczy się wygląd zewnętrzny, ale to co mamy w środku. Nie można sądzić nikogo po pozorach. Mechaniczny słowik w końcu się psuje, a cesarz, który nie docenił prawdziwego słowika popada w śmiertelną chorobę. Cesarza na łożu śmierci pozostaje samotny. W ostatniej chwili przylatuje do niego prawdziwy słowik, który swym cudownym śpiewem uzdrawia cesarza. W tym momencie prawdziwy słowik okazuje się prawdziwym i oddanym przyjacielem, który zawsze pomoże cesarzowi w ciężkich chwilach. Autor zwraca tym naszą uwagę na to, że największym skarbem na świecie są przyjaciele, ludzie, którym można ufać i na których można zawsze polegać. Tak jak wcześniej dało się zauważyć nie należy oceniać innych po pozorach. Mechaniczny słowik może i zachwycał swoim wyglądem, ale był zwykłą zabawką, pozbawioną wszelkich uczuć. To w maleńkim, szarym ptaszku cesarz miał prawdziwego przyjaciela, którego wcześniej nie doceniał. Przesłaniem baśni jest więc to, że najbardziej wartościowe jest tylko to,co jest szczere i nieudawane. Taka właśnie jest miłość słowika do cesarza. Cesarz w końcu uświadomił sobie, że dobre serce i płynące z niego oddanie mają większe znaczenie niż bogactwo czy piękny wygląd.