Sokół - Bohaterowie

Federigo degli Alberighi – główny bohater nowelki. Syn Filipa, który żył kiedyś we Florencji. Młody arystokrata, znany ze swojej szlachetności oraz pięknych ideałów. Nieobcy mu kodeks rycerski. Bez wątpienia stał się wzorem dla wszystkich włoskich młodzieńców w jego wieku. Posiada również ogromny majątek, prawdopodobnie odziedziczony po rodzinie. Pewnego dnia zakochuje się od pierwszego wejrzenia w Monnie Giovannie. Poświęca dla niej większość swojego majątku. Nie żałuje pieniędzy na wystawne bale, kosztowne turnieje, które są niczym gry hazardowe, nowe zbroje czy okazałe prezenty. Miłość zaślepia go do tego stopnia, że traci kontrolę nad finansami. Wszystko jednak na marne, nie przyciąga to uwagi damy jego serca. Federigo próbuje dalej. Opamiętuje się w ostatniej chwili – zostaje mu tylko mała posiadłość, z dala od zgiełku dworu oraz wierny, tytułowy sokół. Federigo wytwarza niesamowitą więź ze zwierzęciem. Stają się sobie bliscy, polują ramię w ramię niczym oddani przyjaciele. Trwa to do czasu, gdy do drzwi Federigo puka Monna. Stare uczucia do kobiety nigdy nie wygasły, a nawet stały się mocniejsze przez te lata. Dlatego też wpada w panikę, gdy okazuje się, że nie ma nic, co mógłby podać. Decyduje się na dramatyczny krok – ukręca głowę sokoła, by zrobić z niego potrawę. Ciężko znieść mu ból po tak zdradzieckim czynie, jednak zapędzony w kozi róg, potrafi posunąć się do najgorszego. Na pamiątkę po przyjacielu zostają mu pazury oraz kilka piór. Gdy ukochana opowiada o celu odwiedzin, zaskoczony mężczyzna nie kryje swych uczuć. Szlachetność nakazuje mu, aby odpowiedzieć szczerze. Jego również dotyka wieść o chorobie dziecka, któremu pozwalał na zabawy z sokołem. Zareagował bardzo emocjonalnie i wpadł w żałobę. W końcu jednak godzi się z tym. Jego świat na nowo odzyskuje barwy, gdy Monna wybiera go na swojego męża. Oddaje siebie całego, teraz o wiele bardziej doświadczonego oraz dojrzalszego.
Monna Giovanna – młoda kobieta, „białogłowa” szlachetnego pochodzenia. Niewiele wiemy o jej bliskiej rodzinie, oprócz tego, że ma kilku braci. Ludzie powiadają, że nie tylko wyróżnia się swoją urodą, lecz także uczciwością. Nie zwraca uwagi na zaloty Federigo degli Alberighiego. Nie interesuje jej, ile złotych monet przepadło bezpowrotnie, by tylko zyskać jej uwagę. Krótko po finansowym upadku zalotnika wychodzi za mąż. Rodzi syna, lecz małżeństwo nie cieszy się szczęściem zbyt długo. Prędko zostaje wdową. Nieszczęścia mnożą się dalej – malutkie dziecko zaczyna chorować, a jedynym lekarstwem jest sokół, towarzysz starego zalotnika. Monnę pali żal za swoje zachowanie wobec Federigo w młodości, ale dla jedynaka uchyli nieba. Udaje się więc do sąsiada, nie zdradzając celu swej wizyty od razu. Wieść o śmierci ptaka ją załamuje. Czuwa nad synem do jego śmierci. Po przejściu żałoby, za namową braci postanawia wyjść za mąż po raz drugi. Ciągle myśli o tym, ile poświęcił dla niej Federigo. Postanawia mu na pewien sposób podziękować i to jego wybiera na drugiego męża. Oddaje mu swój majątek, ale i uczucia. Wspólnie budują szczery, dojrzały związek. W miłości dożywają swoich ostatnich dni.
Syn Monny Giovanny – nie zostało nam przedstawione jego imię. W młodym wieku umiera jego ojciec, pierwszy mąż Monny, który przypisał mu – jako swojemu dziedzicowi, cały, ogromny majątek. Do osiągnięcia przez niego dorosłości, nad finansami sprawuje pieczę matka. Uwielbia naturę, najbardziej fascynują go psy oraz drapieżne ptaki. Jest ciekawy świata i chętnie go poznaje. Szybko zaprzyjaźnia się Federigiem, który miesza w pobliżu. Fascynuje się jego sokołem, chciałby posiadać to zwierzę, ale nie ma serca rozdzielać pierzastego przyjaciela ze starszym kawalerem. Gdy jednak zaczyna chorować, prosi matkę o ptaka. Uważa, że radość z posiadania tego konkretnego zwierzęcia przezwycięży dolegliwość. Przez dramatyczny splot wydarzeń oraz dorosłych, którzy nie potrafią mówić wprost o swoich intencjach, umiera krótko po odwiedzinach kobiety u Federigo.