Sokół - Problematyka

Utwór autorstwa Giovanniego Boccaccia pt. ,,Sokół” porusza wiele kwestii problematycznych i nadających się do głębokich rozważań, refleksji. Głównymi jednak problemami, według mnie, są miłość, samotność i poświęcenie. Głównemu bohaterowi dzieła jakim jest człowiek w sile wieku, który sporą część życia ma za sobą – Federigo – doświadcza każdego z tych problemów na własnej skórze. Człowiek ten jest zakochany, pierwotnie bez wzajemności, w nieziemskiej urody kobiecie – Monnie Giovannie. Jego uczucie do niej jest ogromne, zrobi on dla niej wszystko byle tylko go pokochała. Traci cały majątek na drogie prezenty dla niej, wystawne uczty, pokazy. Ostatecznie pozostaje mu tylko tytułowy ptak – sokół. Nie udaje mu się zdobyć upragnionej kobiety. Mieszka więc sam niedaleko miejsca zamieszkania ukochanej. Cierpi samotność… Potrafi cieszyć się z prostych rzeczy typu codzienne czynności życia, znajduje radość w przyglądaniu się z daleka obiektowi westchnień – Monnie. Samotność staje się u niego normalnością, z którą po prostu musi żyć. Musi umieć sobie z nią poradzić, bo przecież nie ma innego wyjścia! Giovanna nie zwraca na niego uwagi, a on mimo tego ją kocha! Jakże silne jest jego uczucie do niej… Ciągle ma nadzieję, że kiedyś będą razem. Żyje nadzieją i BEZINTERESOWNĄ miłością! Tylko miłość bezinteresowna uchodzi za prawdziwą. W utworze jest mowa również o poświęceniu. Można zauważyć, że bohater, tracąc majątek dla miłości dokonał pewnego poświęcenia. Pieniądze wydał przecież dla niej. Nie wydał ich na swoje potrzeby, lecz aby rozbudzić zainteresowanie i płomyk uczucia w pięknej pani. Jednakże jeszcze większe poświęcenie widzimy wtedy, gdy ostatecznie traci wszystko podczas obiadu, kiedy to podaje Monnie do zjedzenia sokoła – ostatnie co mu pozostało z majątku. Czy pomyślał o tym, że podanie go na uczcie spowoduje, że potem nie będzie miał już nic? Jak będzie dalej żył – zastanawiał się nad tym? Nie! W tym momencie zależało mu wyłącznie na godnym ugoszczeniu gości w swoim domu. Giovanna, jak wiemy, doceniła ten fakt. Zrozumiała jak wiele Federigo dla niej zrobił, poznała jak bardzo mężczyźnie na niej zależy. Nikt jeszcze nie zdobył się na tak wiele zupełnie bezinteresownie. Było to dla niej wręcz niewiarygodne. Ostatecznie widzimy, że poświęcenie oraz bezinteresowność to cechy bardzo cenne w życiu człowieka. Powinniśmy je w sobie kształtować, zwłaszcza jeśli chodzi o bezinteresowną miłość. Prawidłowe odczytanie zamysłu/problematyki danego utworu pozwala nam wysnuć wiele kwestii, z których możemy czerpać dla siebie wartościową wiedzę. ,,Sokół” Giovanniego Boccaccia uczy nas poświęcenia, bezinteresowności oraz pokazuje jak należy kochać. Ukazuje nam też samotność w wymowie pozytywnej. Daje nadzieję na lepszą przyszłość, życie nawet jeśli ktoś toczy je samemu, nie mając nic prócz pragnienia miłości ze strony drugiego człowieka. Utwór pokazuje, że nadzieja podobnie jak wiara oraz miłość stanowi cenną wartość w życiu każdego z nas. Nigdy nie należy jej w sobie zatracić.