Szewcy - Najważniejsze informacje

,,Szewcy”- najważniejsze informacje

,,Szewcy” są ostatnim zachowanym dramatem Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Sam dramat powstawał jednak w latach 1931-1934. Wydany został jednak dopiero w roku 1948 już długo po śmierci samego autora. Dramat ten należy do gatunku awangardowego, wyróżniają go cechy takie jak: specyficzny styl i język, pomieszanie kategorii estetycznych(dramatu z komizmem), groteska, absurd, fantastyka, karykatura rzeczywistości, oraz nienaturalnie zachowujący się bohaterowie. Ciekawostką jest fakt, że utwór ten nie posiada określonego czasu akcji. Za to miejsca akcji są już opisane w didaskaliach, na początku każdego z aktów. Tak więc w akcie pierwszym znajdujemy się w dowolnie urządzonym warsztacie szewskim, w akcie drugim akcja rozgrywa się w więzieniu przymusowego bezrobocia, a trzecim zaś akcie znów jesteśmy w tym samym warsztacie co w akcie pierwszym, zmienia się jednak jego układ ścian. Sama treść utworu jest ciężka do streszczenia, nielogiczna i odstępująca od wszelakich norm w literaturze, postaramy się jednak ją przytoczyć. Tak więc w pierwszym akcie poznajemy Sajetana, mistrza szewskiego, dwóch czeladników, prokuratora Scurvy’ego, Księżną i jej służącego Fierdusieńko. Panowie pracują przy butach, wymieniając swoje uwagi, na temat nie godziwych zarobków i rewolucji pracowniczej, która powinna nastąpić. Gdy przychodzi prokurator Scurvy, zaczyna się kłótnia na temat dysproporcji pomiędzy pracą rzemieślnika, a urzędnika. Wchodzi księżna, która swoją personą przykuwa oczy wszystkich mężczyzn i tak zaczyna się flirtowanie. Scurvy wychodzi, na zewnątrz, aby za chwile wrócić z grupą Dziarskich Chłopców, która zabiera Sajetana, czeladników i Księżną do więzienia. W akcie drugim, szewcy siedzą w więzieniu, gdzie kara ich polega, na tym, że widzą warsztat, lecz nie mogą w nim pracować. Na katedrze staje prokurator Scurvy, który wygłasza nauki o dobroci płatnej pracy, jednocześnie karząc Księżnej pracować w warsztacie. Sajetan i pracownicy, przekonują jednak straż, aby ich wpuścić, gdzie dobierają się do narzędzi i zaczynają szaleńczo pracować, a wraz z nimi strażnicy i ,,Dziarscy Chłopcy”. W akcie trzecim akcja jest już tak skomplikowana do opisania i streszczenia, że nie pozostaje nic innego jak odesłać do książki. ,,Szewcy” uznawani są za najlepszy, a jednocześnie za najtrudniejszy z dramatów Witkacego.