Listek z nieba - Bohaterowie

„Listek z nieba” to opowieść napisana przez Hansa Christiana Andersena. Pierwsze jej wydanie ukazało się w roku 1853. Jest to opowieść o biednym małym płatku upuszczonym przez anioła, który puścił korzonki w lesie wśród nieprzychylnych mu roślin.

To niedługie opowiadanie niesie ze sobą niezwykle piękne i wzruszające przesłanie. W opowiadaniu tym nie występuje wiele postaci, ale ukazują one różne wcielenia i charaktery ludzkie.

Pierwszą postacią wymienioną przez autora jest Anioł Boży lecący, a raczej płynący w powietrzu z rajskim kwiatem. Który podnosząc kwiat ten do ust wypuścił na ziemię jeden jego płatek.

Bohaterem opowiadania jest właśnie płatek upuszczony przez anioła, z którego wyrosła przepiękna roślina nieznana nikomu, niedająca się sklasyfikować wśród znanej ludzkości klasyfikacji. Cudny kwiat, dający szczęście i radość, jednak samotny i odrzucony przez leśne rośliny z powodu swojej inności.

Czarnymi charakterami opowiadania są leśne rośliny, które nie chciały zaakceptować nowej boskiej roślinki. Gardziły nim, odsuwały się od niego, odrzucały go.

Kolejnym bohaterem jest uczony profesor botaniki, który znalazł piękny boski kwiat. Próbował go sklasyfikować, jednak nigdy wcześniej takiego nie widział czym jest. Wiedział tylko, iż nie jest z ludzkiego świata.

Wymienione w opowiadaniu zostały również mądre stare drzewa, które nie wypowiadały się o pięknym kwiatku wyrosłym z rajskiego płatka, gdyż wiedziały, że lepiej się nie odzywać niż mówić błędnie i pleść głupstwa.

Kolejną bohaterką jest dziewczynka, która była uboga, czysta i niewinna. Zachwyciła się ona pięknym boskim kwiatem. Zdumiała się jego widokiem, ujęła go w dłonie, aby poczuć jego zapach. Poczuła wtedy czystą radość w sercu. Chciała mieć ten kwiat przy sobie, ale nie miała serca, aby pozbawiać go życia, dlatego zerwała tylko jeden malutki listek, aby mieć go zawsze przy sobie. Został on z dziewczynką do jej śmierci i dłużej, gdyż został złożony wraz z nią w trumnie.

W opowieści został wymieniony również pastuch, który przyszedł do lasu ścinać ziele dla trzody. Wycinał on pokrzywy i osty, a wraz z nimi też cudowną roślinkę kwitnącą w lesie, myśląc, że zrobi ją pożyteczną.

Ostatnim bohaterem jest smutny król. Poszukiwał on radości i szczęścia, ale mu się to nie udawało. Słysząc o cudownym boskim kwiecie miał nadzieję, iż on go uleczy, jednak okazało się, że jest już za późno i kwiat został zerwany przez pastucha. Król jednak ziemię, na której rosła roślinka ogrodził pozłacaną kratą i uznał za miejsce święte, które mogło go uczynić szczęśliwym, ale niestety nie udało się.