Listek z nieba - Charakterystyka bohaterów

W 1853 roku jeden z największych baśniopisarzy, Hans Christian Andersen, napisał krótką baśń „Listek z nieba”. Opowiada ona historię małej boskiej roślinki, która przez przypadek zakiełkowała na ziemi. Jacy bohaterowie w niej występują i jakimi cechami się odznaczają?
Pierwszym wymienionym bohaterem jest Anioł Boży. Płynął on po niebie z rajskim kwiatem. Był on jednak nieuważny, gdyż jeden płatek cudownego kwiatu oderwał się i zleciał na ziemię.
Następnie leśne rośliny oraz osty i pokrzywy. Są one bardzo niemiłe i nieuprzejme dla roślinki kiełkującej, a następnie rosnącej wśród nich. Wołały, iż jest przybłędą, pogardliwie i ze wstrętem się do niej odnosiły. Nie mogły zrozumieć skąd ona się wzięła pośród nich. Zamiast spróbować ją zrozumieć i polubić, wolały opluwać ją jadem i nienawiścią. Odnosiły się do niego z pogardą mówiąc, iż jest niepotrzebną przybłędą, pytając go po co przyszedł. Stwierdzały, iż każdy powinien żyć wśród swoich, a nie pośród nieznanych. Nie chciały pomagać roślince. Odsuwały się od niej pytając czemu się tak rozrasta, nie chciały jej podźwigać, gdyby ewentualnie opadała. Mówiły, iż boska roślinka jest potworem, wyrodkiem nieobjętym żadną klasyfikacją ludzką.
Profesor botaniki, który był niezmiernie zaciekawiony i zadziwiony piękną roślinką. Zastanawiał się czym ona może być. Był wielkim naukowcem dlatego obejrzał kwiat z każdej strony, powąchał, posmakował, zmierzył, zważył, porównał i stwierdził, iż nie wie czym może być ta roślinka, ten piękny kwiat. Dlatego też zostawił go, aby mógł dalej rosnąć.
Kolejną bohaterką jest dziewczynka, która biegła przez las. Była ona uboga, niewinna i czysta, a jej serce było gorące i miała światło wiary w duszy. Zdumiona pochyliła się nad cudownym boskim kwiatem, zdumiała się jego pięknem. Wzruszyła się jego cudownym zapachem i wyglądem. Wzruszona dotknęła kwiatu i pochyliła się nad nim. Jego piękno poruszyło ją do głębi, poczuła radość w sercu oraz błogość i światło w duszy. Chciała mieć tę piękną roślinkę cały czas przy sobie, aby to uczucie było zawsze z nią, ale nie chciała pozbawiać roślinkę życia. Dlatego też zerwała jedynie malutki jego listek, który był z nią aż do jej śmierci.
I ostatnią postacią występującą w baśni jest król. Cierpiał on na wielki i ogromny nieleczony smutek. Próbował uleczyć go najróżniejszymi sposobami, które nie przynosiły skutków. W końcu słysząc o boskim kwiecie najpiękniejszym poczuł przypływ nadziei, że może go uleczy, ale niestety było już za późno, gdyż kwiat został zerwany. Na jego pamiątkę, ziemię, na której rósł kazał ogrodzić złotą kratką, ponieważ czuł tam boską moc. Został on, więc do końca nieszczęśliwy i smutny.