Listek z nieba - Streszczenie

Ta historii rozpoczyna się wysoko w niebie, gdzie anioł Boży płynie w powietrzu trzymając rajski kwiat w ręku. W pewnym momencie jeden z listków rajskiego kwiatu oderwał się i powolutku opada ku ziemi. Listek ląduje na miękkim gruncie w zielonym lesie. Tam wypuszcza swe korzonki i zaczyna rosnąć. Rośliny nie są zadowolone z obecność dziwnego towarzysza w ich lesie. Patrzą na roślinę z pogardą i niechęcią. Wkrótce nadchodzi zima otulając białym puchem całą ziemię. Natomiast nad listkiem z nieba śnieżny puch jaśnieje dziwnym światłem przeświecającym przez białe pokrycie. Wraz z nadejściem wiosny listek z nieba przemienia się w cudowny kwiat o przepięknej woni i nieporównywalnych barwach. Akurat wtedy przechodzi przez las uczony botanik. Profesor zaciekawia się nieznaną mu rośliną. Zrywa więc jeden z kwiatów , by dokładnie go obejrzeć i zbadać. Zadanie to okazuje się niezwykle trudne. W końcu profesor poddaje się ponieważ nie może zakwalifikować rośliny do żadnego gatunku i rodzaju roślin występujących na ziemi. Uznaje więc roślinę za wyrodka nie mającego nic wspólnego z ziemskim światem. Pewnego dnia biegnie przez las niewinna i czysta dziewczynka o sercu i duszy pełnym wiary. Dziewczyna zauważa cudowną rośliną i zachwyca się nią. Piękna rośliny roznosi bowiem rozkoszną woń, a jej kwiaty jaśnieją w słońcu jak żywe płomienie, z których unosi się do nieba cicha i spokojna melodia. Dziewczynka pochyla się nad rajskim kwiatem, by nacieszyć się jego wonią i widokiem. W końcu, by nie robić rajskiemu kwiatu krzywdy zrywa jeden maleńki listek, by mieć go zawsze przy sobie tak jak swą ukochaną Biblię, którą ma po ojcu. Listek chowa więc pomiędzy kartki swej Biblii, gdzie będzie zawsze świeży i pełny rozkosznej woni. Po kilku tygodniach dziewczynka umiera i zostaje złożona w grobie razem ze swoją Biblią. Roślina dalej rosła, pnąc się do góry. Co rano jako pierwszą witało ją słońce, a ptaki oddawały jej pokłony. Tylko osty i pokrzywy miały ją za wyrodka i dziwiły się ptakom kłaniającym się jej. Aż w lesie zjawił się pastuch po ziele dla trzody. Biorąc do ręki nóż ostry zaczął ścinać pokrzywy i osty ścinając również rajski kwiat. I tak właśnie rajski kwiat stał się pożytecznym. W tym samym kraju żył król cierpiący na nieuleczalny smutek gorszy od każdej choroby. Król cierpiał latami szukając lekarstwa. A kiedy nie miał już prawie nadziei poprosił mędrca o radę. Mędrzec wysłał do króla posła z radosną wiadomością o cudownej roślinie rosnącej w starym lesie w jego królestwie. Roślina byłabym w stanie uleczyć króla. Wszyscy, którzy bywali w lesie także widzieli cudowną roślinę. Jednak pastuch nie miał dla króla dobrych wiadomości. Nie wiedział on bowiem, że rajski kwiat może przydać się na coś więcej więc powiedział królowi, że ściął cudowną roślinę jakiś czas temu. Wszyscy ruszyli do lasu, ale na próżno szukali po roślinie nie zostało najmniejszego śladu. Jeden mały listek spoczywał z ubogą dziewczynką, ale nikt o nim nie wiedział. Król także przybył do lasu, a miejsce, w którym rosła roślinka kazał ogrodzić złotą kratą i postawić wartę. Profesor botanik napisał o rajskim kwiecie piękne naukowe dzieło, za które król go wynagrodził. Wszyscy byli szczęśliwi, tylko król chodził smutny i cierpiący. A jeden ze strażników twierdził, że król był taki od zawsze więc to nie choroba, ale jego natura taka jest.