Morderstwo w Orient Expressie - Streszczenie

Herkules Poirot- światowej sławy detektyw wraca z Azji, po kolejnym rozwiązaniu zagadki kryminalnej. Jeszcze przed odjazdem do hotelu, w którym kupi bilety na pociąg bezpośredni, rozmawia z dwoma wojskowymi, lecz po chwili konduktor zapowiada odjazd. Poirot wsiada do pociągu i udaje się do Haydapassar, do hotelu Tokatlian. W pociągu znajduje się mało osób. Prócz niego, młoda Angielka i angielski Pułkownik. Już w hotelu, podczas kupowania biletu do Londynu w recepcji, podszedł do niego jego dobry przyjaciel, Bouc. On też udaje się tym samym pociągiem w podróż. Razem już udają się na obiad, lecz w trakcie obserwacji zebranych na obiedzie, wpada recepcjonista, ze smutkiem powiadamiając Poirota o braku miejsc w pociągu. Na szczęście detektywa, jeden z pasażerów, Anglik, nie pojawił się na odprawę, i Poirot może pojechać na jego miejscu. Zadowoleni przyjaciele udają się do pociągu. Zajmują swoje miejsca i akcja kontynuuje chwilę potem, podczas lunchu. Razem rozprawiają o polityce i ludziach. Bouc trafnie stwierdza, że różnorodność pasażerów jest zaskakująca. Znienacka do Poirota podchodzi Ratchet, jeden z pasażerów i oferuje mu pracę jako jego ochroniarz. Ten odmawia i pozostaje sam z nietypową sytuacją. Pociąg dojeżdża do Belgradu, a pani Hubbar zagaduje Poirota, i opowiada mu o swoich złych uczuciach do Ratcheta, rozmowa szybko się kończy, a on udaje się do swojego przedziału. Trochę czyta , a następnie zasypia. Nagle Poirota budzi krzyk. Po chwili również zrozumiał, iż pociąg stanął, najprawdopodobniej zasypany śniegiem w górach, o czym mu kiedyś mówiono. Konduktor podbiegł do przedziału Ratcheta , lecz ten odpowiedział mu, że wszystko jest okej. Jakaś kobieta uderzyła o jego przedział, lecz po jakimś czasie udało mu się wreszcie zasnąć. Jednak przed zaśnięciem sprawdza godzinę. Za dwadzieścia trzy pierwsza. Już o świcie wszyscy pasażerowie poruszeni rozmawiali o utknięciu w zaspach. Gdyby zła było mało, konduktor powiadomił trzęsącym się głosem, iż jeden z pasażerów umarł. Był to Ratchet. Łącznie otrzymał dwanaście ran kutych, jednych poważnych, a innych o małej szkodliwości. Po rozejrzeniu się po miejscu zbrodni i znalezieniu: Chustki z literą „H” , kartki o małej dziewczynce Armstrong i popiołu po fajce, doktor z Grecji, dokonujący oględzin, oraz Poirot starali się wpaść na jakiś trop. Powiązali zamordowanego z porywaczem małej dziewczynki ze Stanów, Cassetim. Gdy rodzice zapłacili okup, wróciło do nich tylko zmasakrowane ciało dziewczynki,a sprzątaczka którą obarczano winą za porwanie, co w dalszym śledztwie zostało wykluczone, popełniła samobójstwo. Poirot przyjmuje prowadzenie sprawy i w niedługim czasie rozpoczynają zbieranie zeznań od podejrzanych wagonów sypialnianych, bo tylko osoby z tych wagonów, o tak późnej porze, mogły dotrzeć do celu morderstwa.
Podejrzani zeznają po kolei dodając do sprawy coraz więcej zawiłości:
-Konduktor Wagonu Lit: mówi, że sekretarz Cassetiego i jego lokaj odwiedzili go po kolacji. W nocy widział przebiegającą kobietę w szlafroku, i odwiedził przedziały Poirota i Amerykanki.
-Sekretarz Ratcheta ( Nie znał prawdziwego imienia ofiary): Ojciec sekretarza wydał wyrok na Casettim, wie kojarzył jego postać. Wieczorem odwiedził pracodawcę, potem rozmawiał z Pułkownikiem do drugiej, a późną nocą widział kobietę w szlafroku.
-Lokaj Ratcheta (mówi, że nie znał prawdziwego imienia pracodawcy): wieczorem odwiedza tylko szefa, a następnie próbuje zasnąć, gdyż dokuczają mu bóle. Złożył Alibi dla Włocha.
-Pani Hubbar, zeznaje, iż w jej przedziale pojawił się mężczyzna, a ta po tym jak pokojówka sprawdziła jej pokój, chwilę potem zasnęła.
-Szwedka opowiada o tym jak przez przypadek weszła do przedziału Cassetiego, a następnie znalazła konduktorski guzik. Po wezwaniu wszystkich konduktorów okazuje się, że każdy z nich posiada cały ich komplet.
-Hrabina Dragomiroff opowiada o masażu który zrobiła je pokojówka, a następnie zasnęła. Jej rodzina utrzymywała dobre stosunki z rodziną Armstrongów.
-Hrabiostwo Andrenyi spędziło noc razem, a paszport Hrabiny posiada tłusta plamkę na pierwszej literze imienia.
-Pułkownik Arbuhtnot opowiada o rozmowie z MacQueen’em. Mówi, że Casseti zasłużył na śmierć, lecz lepiej by było, gdyby wyrok wydał sąd.
-Pan Hardman okazuje się być tajemniczym agentem z Nowo Yorskiej agencji. Miał chronić Ratcheta( gdyż pod takim nazwiskiem był mu znany) przed niskim mężczyzną, o kobiecym głosie.
-Włoch po prostu położył się spać, a alibi zapewnia mu lokaj Ratcheta.
-Panna Debenham przed położeniem, widziała kobietę w szlafroku.
-Hildegarda Shmit mówi, że widziała niskiego mężczyznę jak wracała od swojej pracodawczyni do przedziału.
Nagle wbiega Amerykanka, krzycząc, że znalazła nóż w kosmetyczce. Nóż rzeczywiście tam jest, a podczas rewizji bagażu detektyw znajduje mundur konduktora bez guzika oraz szkarłatny szlafrok w swojej własnej walizce. Siada i zaczyna łączyć fakty ze sobą.
Herkules Poirot powoli zaczyna łączyć wszystkie fakty. Najpierw domyśla się, iż Hrabina Andrenyi ma w rzeczywistości na imię Helena i jest siostrą małej, porwanej niegdyś dziewczynki. Poirot po kolei odkrywa każdą prawdziwą tożsamość podejrzanych. Każdy z nich był powiązany z rodzina Armstrongów i każdy chciał pomścić małą dziewczynkę. Zebrali się i obmyślili szczegółowy plan. Sami stworzyli ławę przysięgłych i wykonali swój wyrok. Poirot podaje im dwa wyjścia: albo on przyzna się do wersji wymyślonej, albo powie prawdę. Stwierdza, iż policji skłamie, i opowie misternie ułożony plan, przez samozbudowaną sądową ławę przysięgłych.