Morderstwo w Orient Expressie - Recenzja książki

W październiku w moje ręce wpadł przez przypadek, podczas spaceru po publicznej bibliotece, kryminał Agaty Christie „Morderstwo w Orient Expresie”. Z autorką styczność miałem podczas czytania jej innej powieści „I nie było już nikogo”, więc poprzeczkę oczekiwań postawiłem wysoko. Nie zawiodłem się.
Książka opowiada o morderstwie popełnionym w pociągu kursującym po Europie. Należy do cyklu zagadek rozwiązywanych przez Herkulesa Poirota. Nasz detektyw wraca z Azji do Londynu. Lecz po drodze do Wielkiej Brytanii, w pociągu popełnione zostaje morderstwo. Z okoliczności wnioskować można, iż do wagonów sypialnianych nie mógł dostać się nikt, prócz jego pasażerów. Grono podejrzanych się zawęża, a detektyw postanawia podjąć sprawę. Najpierw dokładnie bada miejsce zbrodni. Posiłkuje się każdym przedmiotem znalezionym w przedziale starając się uwzględniać każdy aspekt. Po zebraniu paru przedmiotów rozpoczyna przesłuchania. Zaczyna od zeznań Konduktora, następnie po kolei przesłuchuje pasażerów:
-Sekretarza, Pierr’a Michela
-Kamerdynera zamordowanego ,Edwarda Henry’ego Masterman’a.
-Gadatliwej Amerykanki, Pani Hubbard.
-Pokojówki, Grety Ohlsson.
-Rosyjskiej księżny, damy Dragmiroff.
-Małżeństwa hrabiów Andrenyi.
-Pułkownika Arbuthnota wracającego z Indii.
-Cyrusa Betham’a Hardman’a, komiwojażer.
-Gadatliwego Włocha, Antonia Foscarelli.
-Mary Debenham.
-Oraz zeznanie niemieckiej pokojówki, Hildegardy Shimt.
Po zaciętych rozmowach i rozmysłach siada i rozmyśla, aż w końcu wpada na pewien trop. Dalej już nic nie zdradzę, gdyż zepsuje wam to zabawę z czytania. Znając już pokrótce fabułę, spróbujmy przyjrzeć się poszczególnym aspektom tej książki.
Po pierwsze: bohaterowie. Każdy w dwóch sypialnianych wagonach ma swój niepowtarzalny charakter. Czy jest to energiczny i gadatliwy Włoch, czy cicha Szwedka. Jednak moje serce uchwyciła postać Natalii Dragomiroff. Zawsze zachowywała grację i dobrze odgrywała swoją rolę. Jednak jest również bohater, za którym po pierwszych linijkach tekstu nie przepadałem. Jest nim Hrabia Andrenyi. Momentami był tak denerwujący, iż nie dało się skupić na głównej historii. Ale poza tym bohaterom należy się cztery na pięć gwiazdek.
Po drugie: wątki. Agata Christie zabłysła w moich oczach po zobaczeniu treści recenzowanej książki. Główny wątek kryminalny został poprowadzony wręcz perfekcyjnie! Każdy detal, zeznanie i nowe, czasami wydawało by się nie istotne, przedmioty znalezione na miejscu zbrodni było dopracowane i przemyślane. Osobliwy tok rozwiązywania zagadki oraz pomysłowość Herkulesa Poirota ostatecznie przeważyły moją ocenę wątków. Pięć na pięć gwiazdek.
Ostatni aspekt który poruszę w dzisiejszej recenzji nie jest dla mnie zadowalający. Jest nim zakończenie. W mojej opinii, decyzje podjęte przez detektywa, jak i greckiego lekarza, oraz pana Bouc’a, nie były odpowiednie. Pomijając już końcową atmosferę, na pewno nie podlega aprobacie.
Podsumowując, książka Agaty Christie pod tytułem „Morderstwo w orient Expresie” jest jedną z szczytowych form jej literackiego kunsztu. Przemyślane dowody, intrygujące zeznania i między ludzkie relacje są nie do opisania wspaniałe. Prócz nie których zgrzytów, mogę tej książce postawić szczere cztery i pięćdziesiątych gwiazdek. Pewnie mogły by się pojawić nie które pytania dotyczące książki, więc spróbuje odpowiedzieć na najczęściej zadawane w komentarzach, pod recenzjami:
1.Czy książka jest odpowiednia dla dzieci?
Myślę, że polecałbym tę książkę dzieciom/młodzieży od dziesiątego roku życia. Pomimo, iż nie występują w niej sceny dużej agresji, czy sceny stosunku seksualnego, nadal historia kręci się dookoła morderstwa. Jest też opis zadźganego nożem ciała, dlatego dla wrażliwszych dzieci może być trochę traumatyczna.

2.Komu polecam książkę?
Szczerze, każda z grup wiekowych powinna się nią zadowolić. Nie jest dziecinna i banalna, ale nie jest też okrutnie brutalna. Kryminał ten przypadnie do gustu osobom już w przeszłości czytającym książki Christie (jak to się wydarzyło w moim przypadku.)