Opium w rosole - Problematyka

”Opium w rosole” problematyka
Powieść pod tytułem ”Opium w rosole” Małgorzaty Musierowicz, kontynuacja bestsellerowej serii ”Jeżycjady”, opowiada o poznańskich rodzinach i ich codziennych problemach. Porusza ciekawą problematykę kłopotów młodzieży i ich wzajemnych relacji, a także emocji, które towarzyszą im w różnych sytuacjach. Małgorzata Musierowicz napisała książkę w języku literackim, humorystycznym i niepozbawionym napięcia.
Główna bohaterka powieści, Janina Krechowicz – nazywana przez wszystkich ”Kreska” z powodu swojego nazwiska – pół roku wcześniej przeprowadziła się do Poznania z Wrocławia i zamieszkała w kamienicy na Roosevelta wraz z dziadkiem. W Liceum Ogólnokształcącym poznała Maćka Ogorzałkę, który miał z nią wiele wspólnego i wkrótce stał się miłością życia dziewczyny.
Bohaterowie przeżywają swoje drobne smutki, radości, rozterki miłosne. Kreska jest ofiarą nieodwzajemnionej miłości, przez co wylewa wiele łez. Maciek zdaje się kochać inną dziewczynę – Matyldę Stągiewkę – która w rzeczywistości nie jest taka miła, jaka się wydaje.

Losy wszystkich bohaterów w dziwny sposób łączy ze sobą cienką nicią sześcioletnia Genowefa, która tak naprawdę nazywa się Aurelia Jedwabińska. Dziewczynka mocno przeżywa, że jest nielubiana i niedoceniana przez matkę, co bardzo odbija się na jej życiu towarzyskim. Bohaterowie występujący w książce, niektórzy znani z poprzednich części cyklu, znają ją jako Genowefę Bombke vel Pompke. Geniusia przychodzi do przeróżnych osób na obiad, gdyż nie smakują jej posiłki, które dostaje u opiekunki. Dzięki temu to właśnie Genowefa – czy raczej Aurelia – najlepiej orientuje się w problemach rodzin, które odwiedza.

Losy bohaterów bardzo naturalnie wzajemnie się przeplatają – w książce mowa jest o wielu osobach, których życia zwykle w jakiś sposób się ze sobą związują. I nie zawsze jest to małżeństwo – są to również silne nici przyjaźni i przywiązania, które trudno zerwać. Cały wątek i problematyka również bardzo do siebie pasują, a wraz z kłopotami młodzieży wszystko przybiera idealny kształt.

W książce poruszana jest również problematyka Gabrieli Borejko – rozwiedzionej z Januszem Pyziakiem. Gabriela samotnie opiekuje się małą córeczką, Pyzunią, choć oczywiście nie zabraknie pomocy bliskich. Kobieta cierpi, gdyż była przekonana, iż w końcu z Januszem się zrozumieli i że naprawdę do siebie pasują. Gaba przeżywa bardzo trudne chwile po stracie męża, i nie zabraknie momentów, w których wraz z Kreską rozważają swoje jakże nieudane miłości i czasem nad nimi cicho płaczą.

Na pierwszym planie w powieści znajduje się miłość. Łączy ona nie tylko Kreskę i Maćka, ale również Genowefę i jej matkę. Książka pokazuje, jak wielką ma ona wartość niezależnie od wieku i że ludzie dzięki niej są szczęśliwi, chociaż chwilami przeżywają drobne lub większe smutki i niepowodzenia. Te sytuacje zdarzają się, niestety, często, jednak powoli dążą w kierunku wyjaśnienia.
Jednak również przyjaźń jest ważna – taka przyjaźń, jaka łączy na przykład Kreskę i Jacka Lelujkę. Taka przyjaźń szybko goni miłość w relacjach między postaciami, a poczciwy Lelujka – choć wie, że nie ma szans przy Maćku, nie pozwoli jej nikomu skrzywdzić.
Lektura ukazuje również, jak wzajemnie szanują się bohaterowie. Pomagają sobie w kluczowych sytuacjach, pozdrawiają się, gdy spotkają się na ulicy. Są to pełne ciepła osoby, wprost wymarzeni znajomi, ale każdy z nich ma jakąś tajemnicę, którą skrywa głęboko, rozpoczynając proces kształtowania się charakteru.
Każdy z tych charakterów ma w życiu wytyczony jeden główny cel, do którego dąży mimo trudności napotykanych po drodze. I nie tylko książkowi bohaterowie mają taki cel – posiada go każdy z nas. Powinniśmy więc starać się zrealizować swoje ambicje, gdyż w życiu należą do najważniejszych rzeczy. Oczywiście po rodzinie i… wzajemnego szacunku między ludźmi.