Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa - Problematyka

OPOWIEŚCI Z NARNII – Problematyka

Książka C. S. Lewisa „Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa” jest powieścią fantasy, napisaną w XX wieku, lecz mimo to opowiada o wielu problemach dzisiejszego świata. Dużo ludzi uważa, że dzisiejszy świat jest okropny i nic nie możemy, jednak ta lektura pokazuje jak wyglądało życie kiedyś. Dzieci uciekały do bezpiecznych rejonów, żegnając się z rodzicami na kilkanaście miesięcy.
Niektórzy nie mieli nawet tyle szczęści i umierali wraz ze swą rodziną w gruzach miasta. To było okropne, bowiem jedyni ludzie, którym mogli zaufać, znając ich od narodzin, nagle odchodzą, czasem na zawsze.
Do tego książka przekazuje nam jak ważne jest rodzeństwo, że powinniśmy mu ufać i starać się zrozumieć, tak samo jak główni bohaterowie – Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja.
Pamiętajmy, że zawsze po burzy wychodzi słońce.
Widzimy również w tej powieści, aby nie ufać wszystkim od razu i być ostrożnym w dawaniu tego zaufania.
Bohaterowie tej powieści trafili do Narnii dzięki magii, lecz my również możemy się tam dostać w każdej chwili, naszymi oczami wyobraźni.
W książce widzimy również problemy chrześcijan, gdzie lew Aslan symbolizuje dobro, miłość, wiarę, a Biała Czarownica pychę, zachłanność, wojnę i cierpienie. Do tego chciała, aby zapanowała wieczna zima.
Bohaterowie „Opowieści z Narnii” przenoszą się do tej krainy dzięki starej, drewnianej szafie w pustym pokoju w rezydencji profesora Kirke i jego gospodyni – pani Mcready.
W tej krainie rodzeństwo się rozdzieliło, Edmund wybrał stronę wiedźmy, której ślepo zaufał. Reszta rodzeństwa udała się do obozu, gdzie czekał na nich potężny lew – Aslan. Dzieci zaczęły szykować się do bitwy z Białą Czarownicą. Armie składały się z mitycznych istot, takich jak centaury, fauny, feniksy, minotaury i karły. Edmund zrozumiał swój błąd i żałując przeszłości, dołączył do rodzeństwa. Razem zwyciężyli bitwę i pokonali czarownicę. Tak oto objęli rządy w Narnii jako jej prawowici władcy.
Wiele lat później dzieci niechcący powróciły do normalnego świata, jakby minęła dopiero chwila.