Harry Potter i Zakon Feniksa - Charakterystyka

„Harry Potter i Zakon Feniksa” to piąta część znanej na cały świat serii autorstwa J.K. Rowling. Książka ta jest kontynuacją opowieści o młodym czarodzieju, który trafia do szkoły magii i spotyka tam przyjaciół towarzyszących mu później w wielu przygodach.
Autorka zaczęła pisać serię w roku 1990. Ważnym czynnikiem na drodze jej historii była śmierć matki. Na kartach powieści możemy wielokrotnie zobaczyć jej wpływ, chociażby to, że Harry jest sierotą i zawdzięcza życie poświęceniu rodziców. Własne doświadczenie życiowe i wyobraźnia J.K. Rowling w połączeniu stworzyły czarodziejski świat pokochany przez ludzi. Piąta część z cyklu ukazała się 21 czerwca 2003 roku, a polskie tłumaczenie było dostępne od 31 stycznia 2004 roku.
Historia rozpoczyna się podczas wakacji roku 1995 przy Privet Drive 4, czyli mieszkaniu Harry’ego i jego wujostwa. Bohater opuszcza swój dom, po czym staje się świadkiem – a później też ofiarą, ataku dementorów – strasznych stworzeń, które potrafią wyssać szczęście z otoczenia, a w najgorszym wypadku – duszę z człowieka. Harry łamie magiczne prawo, mówiące o tym, że niepełnoletni czarodzieje nie mogą używać zaklęć. Robi to, aby uratować siebie i swojego kuzyna. W rezultacie otrzymuje list, z informacją, że musi stawić się na przesłuchanie do Ministerstwa Magii, ponieważ grozi mu za to wyrzucenie ze szkoły. Gdyby dotyczyło to jakiegoś innego ucznia, wyjaśnienie sytuacji zapewne by wystarczyło, ponieważ według tego samego prawa nie dotyczy ono przypadków, w których życie osoby jest zagrożone. Jednak Harry przed rozpoczęciem wakacji był jedynym świadkiem odrodzenia się Voldemorta – czarodzieja, który zszedł na złą stronę i głosząc swoje poglądy, rozpoczął wojnę z tymi, którzy się z nim nie zgadzali. Ministerstwo jednak zarzuciło mu kłamstwo i cały czas od tego wydarzenia oczerniało go w każdy możliwy sposób. Przez to nikt nie chciał mu wierzyć i tylko dzięki przybyciu Albusa Dumbledore’a – dyrektora szkoły magii Hogwart i jednego z najpotężniejszych czarodziejów – udaje mu się uniknąć kary. Dynamiczna akcja toczy się dalej – Harry wraca do szkoły, ale nie jest ona taka sama jak przed wakacjami. Ministerstwo i tu postanowiło zaznaczyć swoją kontrolę. Jedną z nauczycielek zostaje Dolores Umbrige. Przez cały rok, za aprobatą władz, wprowadza liczne zakazy i nakazy, cenzurę, a także kary za najmniejsze przewinienia. W tym czasie widzimy jak główny bohater i jego przyjaciele radzą sobie z odrzuceniem przez społeczeństwo – są wyśmiewani, tracą znajomych, nikt nie słucha tego, co mają do powiedzenia, mimo że wojna wisi w powietrzu. W tym tomie mamy okazję obserwować wielu bohaterów, wiele zachowań w różnych sytuacjach i wiele powodów, dla których ufanie stereotypom nie przynosi żadnych korzyści, gdyż często nie mają one żadnego pokrycia wprawdzie.
Luna Lovegood – postać ta często pada ofiarą drwin rówieśników, jest traktowana jak ktoś gorszy, tylko przez to, że nie stara się być jak oni.
Neville Longbottom – jest w większości przedmiotów słabszy od reszty klasy, nieśmiały i niezdarny. Podobnie oceniany jest z góry i często ośmieszany. Społeczność uważa ich za gorszych i niejednokrotnie daje o tym do zrozumienia. Jednak to właśnie oni na końcu książki postanawiają zaryzykować własnym życiem, żeby pomóc Harry’emu uratować Syriusza Blacka – dawnego przyjaciela jego ojca, który stał się dla bohatera jedną z najbliższych osób. To oni nie wahali się, by stanąć w walce z silniejszymi od nich przeciwnikami, jeśli dzięki temu mogli obronić przyjaciół. To oni nie dali się zmanipulować i ostatecznie w znacznym stopniu przyczynili się do wygranej dobra nad złem. W książce poruszony został też wątek wojny i niesprawiedliwości losu. Bohaterowie, na których życiach poprzednia wojna odcisnęła piętno, z którym muszą zmagać się na co dzień, decydują się wziąć udział w kolejnej, mimo że doskonale wiedzą, jak straszne mogą być konsekwencje. Główny bohater stracił rodziców, ponieważ ci postanowili walczyć o równość dla wszystkich czarodziejów, nie zależnie od tego, z jakich rodzin pochodzili. Wspominany wcześniej Neville również stracił rodziców – nie zostali oni zamordowani, ale torturowani do tego stopnia, że stracili zmysły. Chłopiec wychowywał się bez nich, czytamy jednak o momentach, w których odwiedzał ich w szpitalu. Oni jednak nie mogli go rozpoznać, nie byli też w stanie wypowiedzieć choćby słowa. Postacie te nie są jedynymi, które odczuły, czym naprawdę jest wojna, ponieważ takich było wielu. Są jednak jednymi z nielicznych, którzy mając tę wiedzę, postanowili walczyć o to, co słuszne. Ich postawa zasługuje na ogromny szacunek.
Utwór ten pokazuje nam, czym są prawdziwe i ważne wartości w życiu człowieka. Nawet w trudnych chwilach, kiedy nie jest to łatwe, powinniśmy mówić prawdę. Czasem wydaje nam się, że jesteśmy słabi, bo wszyscy na nas naciskają i tworzą z nas kogoś, kim nie jesteśmy. Ludzie chcą nam narzucić własne opinie, zmanipulować nas tak, żebyśmy ślepo wierzyli w ich obraz świata. Gdy jednak my wiemy, w co wierzymy i znamy prawdę, to jej powinniśmy się trzymać. W takich sytuacjach powinniśmy szukać ludzi bez klapek na oczach, którzy będą z nami na dobre i na złe, ponieważ to oni są największą wartością w naszych życiach. Ci, którzy ciągną nas w górę, a nie ci, którzy spychają w dół.