apokryf – co to znaczy

Apokryf najogólniej mówiąc jest tekstem, którego autentyczność jest bardzo wątpliwa. Są to utwory niewiadomego autorstwa. Aktualnie apokryfy najczęściej kojarzą się z księgami i tekstami odwołującymi się do tematyki biblijnej, które jednak nie zostały uznane za pisma natchnione i nie są częścią Pisma Świętego. Określenie apokryf powstało w czasach starożytnych i dotyczyło wówczas twórczości filozoficznej i religijnej. Termin „apokryf” wywodzi się z greckiego słowa „apokryphos” oznaczającego „tajemny” lub „ukryty”. Duży rozwój apokryfów miał miejsce w II i III wieku n.e. i był związany z chrześcijaństwem. Były to teksty, które jak gdyby uzupełniały księgi biblijne i opowiadały o życiu Jezusa (zwłaszcza w dzieciństwie, o którym niewiele jest w Piśmie Świętym) i życiu wielu Świętych. Ich autorzy skupiali się w szczególności na opisach cudów dokonywanych przez małego Jezusa i Świętych. Pisma te były niezgodne z doktryną Kościoła, zawierały wątki zaczerpnięte z różnych wyznań oraz wierzeń ludowych, snując częstokroć fantastyczne opowieści. Terminem „apokryf” określano dzieła uważane za heretyckie, propagowane głównie przez gnostyków, ale także apokalipsy powstałe w judaizmie. Oprócz różnic występujących w tej sprawie między judaizmem i chrześcijaństwem, są też rozbieżności w samym chrześcijaństwie, zwłaszcza między katolikami a protestantami. Ci ostatni bowiem za apokryfy uważają 15 tekstów z Septuaginty (Starego Testamentu będącego starożytnym przekładem greckim).
Najc