Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja

Parę słów o autorze
Cyprian Kamil Norwid urodził się we wsi Laskowo-Głuchy pod Radzyminem 24 września 1821 roku. Był jednym z najwybitniejszych polskich poetów, a także świetnym dramaturgiem, grafikiem, malarzem i myślicielem.
Za młodu uwielbiał zwiedzać różne kraje. Dzięki podróżom poznał najznakomitszych polskich artystów tamtego okresu: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego i Fryderyka Chopina. W wieku 56 lat został bez pieniędzy i przebywał w przytułku na przedmieściach Paryża. Zmarł tam w osamotnieniu i zapomnieniu w nocy z 22 na 23 maja 1883 roku, dożywając 62 lat.Geneza utworu
Utwór powstał w Nowym Jorku w 1854 roku („Moja piosnka I” ukazała się dziesięć lat wcześniej). Przez pół wieku jedyną osobą poinformowaną o istnieniu wiersza była Maria Trębicka – powiernica Norwida. Dopiero w roku 1904 utwór odkrył Zenon Przesmycki i opublikował go na łamach swojego czasopisma „Chimera”.
Analiza utworu
Podmiotem lirycznym w wierszu „Moja piosnka II” jest emigrant tęskniący za ojczyzną i odczuwający samotność wśród obcych. Możemy przypuszczać, że jest to sam autor, który również przebywał za granicą. Adresatem monologu lirycznego jest Bóg – pojawiają się słowa: „Tęskno mi, Panie”. Sprawia to, że utwór przypomina litanię. Wiersz mówi o nostalgii tułacza, która jest potęgowana pozytywnymi wspomnieniami kraju ojczystego, jego obyczajów i krajobrazów. Ukazany w wierszu obraz ojczyzny jest wyidealizowany.Wiersz jest przykładem liryki bezpośredniej pierwszoosobowej oraz inwokacyjnej. Tekst posiada regularną budowę – składa się z sześciu czterowersowych strof, które nazywamy safickimi. Pierwszy i trzeci wers każdej ze strof ma jedenaście sylab, a trzeci i czwarty – tylko pięć. Norwid zastosował w utworze rymy krzyżowe.
Środki stylistyczne zastosowane w utworze:

a) anafora – pierwsze trzy strofy zaczynają się słowami „do kra­ju tego”, przez co w utworze w ogóle nie pada słowo: Polska i nie możemy być pewni, o jakim państwie mówi poeta;b) apostrofa – wyrażenie „Tęskno mi, Panie” w tekście stanowi osobisty zwrot do Boga;
c) parafraza – słowa „Do tych, co mają t a k  za  t a k – n i e  za  n i e” odnoszą się do słów Jezusa: „Niech słowa wasze będą tak, tak – nie, nie” z Ewangelii według świętego Mateusza;
d) porównanie – funkcją zwrotu ’’Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony / Są jak – odwieczne Chrystusa wyznanie“ jest ukazanie religijności ludzi zamieszkujących omawiane państwo;e) wykrzyknienie – wyrażenia „Przyjaźni m