Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Edward Stachura był poetą, pieśniarzem, tłumaczem i prozaikiem. W jego utworach niejednokrotnie pojawia się tematyka zadumy nad życiem i śmiercią. Stachura wiele podróżował. Chętnie kreował się na włóczęgę, banitę, wiecznego tułacza i samotnika, który podczas niekończącej się wędrówki rozmyślał o istnieniu człowieka i funkcjonowaniu przyrody i świata…
Jednym z jego wierszy, podejmującym zarówno temat wędrówki, jak również zawierającym rozmyślania nad sensem życia, jest „Wędrówką jedną życie jest człowieka”. Ów tekst jest swoistą metaforą życia. Podmiot liryczny porównuje je do wędrówki, jedynej i niepowtarzalnej, w trakcie której jedynym rozwiązaniem jest iść wciąż naprzód, bo drogi powrotnej już nie ma – tak samo, jak nie jest możliwy powrót po przeszłości. Wędrówka w wierszu jest „jedna”, tak jak jedno jest ludzkie życie, które zostaje porównane do „jednej wędrówki”, „zjawy sennej” i „chmury zwiewnej”. Wszystkie te porównania wskazują odbiorcy na charakter życia, które jest czymś ulotnym i kruchym, nie zawsze łatwym, a czasem nawet czymś nierealnym, wprost niezwykłym. Autor zaznacza również, że zarówno podczas odbywania tej podróży, jak i w różnych życiowych sytuacjach, człowieka spotykają liczne trudności i przeciwności losu: „Lecz ucieka!”; „Brak mu tchu!”, „Śmierć go czeka!”. Mimo wszystko warto jednak iść do końca; dopóki starczy sił, należy walczyć: „To nic! To nic! To nic! / Dopóki sił, / Będę szedł! Będę biegł! / Nie dam się!”.
Ciekawy jest fakt, iż wiersz „Wędrówką jedną życie jest człowieka” pojawia się w jednym z poematów Stachury pod tytułem „Się”. Główny bohater utworu, Michał Kątny, stanowiący alter ego samego Stachury, jest włóczęgą, który podróżuje po Polsce. Podczas podróży pociągiem zostaje poproszony przez mężczyznę spotkanego w przedziale o zagranie kilku piosenek na gitarze. Michał Kątny śpiewa między innymi właśnie ten utwór, wykorzystując jako akompaniament peruwiańską melodię „El cóndor pasa”, skomponowaną w 1913 roku przez Daniela Alomía Roblesa. Nieznajomy odzywa się w następujący sposób: �
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Wędrówką życie jest człowieka – Edward Stachura – Analiza i interpretacja
- Nic dwa razy – Wisława Szymborska – Analiza i interpretacja
- Straszno – Stanisław Grochowiak – Analiza i interpretacja
- Miłość (1) – Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Analiza i interpretacja
- Pamiętajcie o ogrodach – Jonasz Kofta – Analiza i interpretacja
- List do ludożerców – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Fortepian Szopena – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Ocalony – Tadeusz Różewicz – Analiza i interpretacja
- Moja piosnka (II) – Cyprian Kamil Norwid – Analiza i interpretacja
- Niepewność – Adam Mickiewicz – Analiza i interpretacja
Dodaj komentarz jako pierwszy!