Motyw umierania i śmierci w średniowiecznej literaturze – Motyw literacki

Wędrówka. Najczęściej kiedy słyszymy to pojęcie, wręcz podświadomie i prawie bez zastanowienia, docierają do nas myśli, o czymś, co wydarza się w zaplanowanym czasie. Przygodzie, tułaczce wymagającej odpowiedniego ekwipunku, czasem również wiedzy jak i niezastąpionych kompanów. Sama myśl o niej, wydaje się być abstrakcyjną, ponieważ trzeba się do niej przygotować, czasem nawet pojechać w określone miejsce, by ją choć zacząć.
Czy jest to jednak jedyne trafne skojarzenie? Mimo tego, że wędrówka wydaje się być czymś odległym, czymś niezwiązanym z naszym życiem, to jednak prawda okazuje się być zupełnie inna. W każdej sekundzie, każdego dnia, mijających bez ustanku lat poddajemy się tułaczce. Być może zupełnie nieświadomie. Codziennie rano, łapiąc kolejne oddechy, spragnieni otaczającej rzeczywistości, wyruszamy na nowo. Wyruszamy w wędrówkę życia. A tym samym w wędrówkę zbliżającą nas do śmierci.

Już od zarania dziejów, temat ten poruszał ludzkie sumienia i serca. Zadając potoki pytań, przeradzających się w rzeki łez podczas ostatnich chwil spędzonych z bliskimi, starali się dociec odpowiedzi związanych z końcem. Człowiek rozumem próbował pojąć – emocje i obawy na to nie pozwalały. Wybawieniem od tego stanu stała się wiara. Każda kultura, społeczność wykształcona na przestrzeni lat, chlubiła się swoim odmiennym sposobem spoglądania na tę sferę. Od antyku jak i do współczesnych czasów pojawiały się prądy i wartość portretujące, tak różnorako, obraz śmierci.

Warto jednak przyjrzeć się bliżej konkretnemu; ktoś mógłby rzec, dość ciemnemu ze względu na swój wiek, etapowi historii ludzkiej. Średniowiecze. Czasy królów i biedoty. Czasy ogromnej pobożności jak i pogaństwa. Czasy tak wielu kontrastów. Jedną z niewielu rzeczy, ośmieliłabym się nawet stwierdzić prawie jedyną, łączących naszych przodków było doznanie śmierci. Taki sam żal rozrywał serca panów, jak i ubogich po stracie najbliższych. Wszyscy razem i nieuchronnie, zmierzali ku kresowi życia.
Temat ten, tak wszechobecny, ze względu na niewystarczająco rozwiniętą medycynę w tamtym okresie, stał się pretekstem do tworzenia dla wielu artystów. Każdy z utworów wychodzących spod piór autor