śmiem czy śmię
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Poprawna pisownia tego wyrazu to śmiem. Śmiem należy do IV koniugacji w odmianie czasownika to powoduje odmianę w pierwszej osobie jako śmiem, a nie śmię.
1. Śmiem twierdzić, że tak naprawdę trudno już będzie dojść mi do ładu w kwestii nowej umowy z klubem, więc pewnie mogę się już pomału rozglądać za nowym pracodawcą.
2. Czy mój kolega ma rację, jeżeli chodzi o moje podejście do nauki? Śmiem wątpić, wszak to ja mam lepsze oceny od niego, mimo że praktycznie w ogóle nie muszę wkuwać, by być takim samym jak on.
3. Nie śmiem nawet podważać twojego autorytetu gastronomicznego, ale wydaje mi się, że jeżeli nie wycierasz swojego potu do ręczniczka tylko w rękę i to nad samymi garnkami to raczej jest to mało higieniczne.
4. Śmiem dzisiaj podjąć ostr
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!