Błonnik (inaczej: włókno pokarmowe; czasem zamiennie stosowane jest określenie „celuloza”) to ważny składnik pokarmu, który nie ulega strawieniu. Pochodzi z warzyw, owoców i produktów zbożowych. Błonnik przeciwdziała zaparciom i chorobom wieńcowym. Usuwa z jelit zalegające resztki pożywienia – reguluje pracę jelit i ułatwia trawienie. Błonnik jest odpowiedzialny za stabilizację poziomu cukru w organizmie oraz za stabilizację ciśnienia tętniczego krwi. Niektóre odmiany błonnika uszczelniają jelita zapobiegając w ten sposób powrotowi żółci do układu krwionośnego. W wyniku tego wątroba musi przekształcić więcej cholesterolu w kwasy tłuszczowe, tym samym stwierdzić można, że błonnik przyczynia się do zmniejszania ilości powstającego „złego” cholesterolu oraz zapobiega tworzeniu jego złogów w naczyniach krwionośnych.Dodatkowym atutem błonnika pokarmowego jest wspomaganie odchudzania. Następuje to za pośrednictwem długiego czasu przeżuwania posiłku, dzięki czemu mózg w odpowiednim momencie wysyła stosowne sygnały. Innym czynnikiem jest działanie opóźniające wchłanianie składników odżywczych, co skutkuje dłuższym odczuwaniem sytości. Błonnik wpływa też na ograniczenie wchłaniania tłuszczu o 30-180 kilokalorii, co w przełożeniu na skalę roczną skutkuje mniejszą masą ciała od 1,5 do nawet 9 kilogramów.Głównym składnikiem błonnika jest celuloza, czyli cukier zbudowany z wielu cząsteczek glukozy. Wędrując przez cały układ trawienny celuloza nie ulega przemianom. Błonnik tworzą również pektyny i cukry z grupy pentoz, które również nie są przyswajalne. Wszystkie cukry tworzące błonnik otaczają się cząsteczkami wody, co pozwala na utrzymanie odpowiedniej wilgotności jelit.Błonnik dzieli się na rozpuszczalny i nierozpuszczalny w wodzie. Błonnik nierozpuszczalny pochodzi ze ścian komórkowych roślin i wchłania wodę, tym samym zmiękczając stolec i zwiększając jego objętość, dzięki czemu przyspiesza perystaltykę (ruchy polegające na przesuwaniu pokarmu) i reguluje wypróżnianie. Jego nierozpuszczalne frakcje wędrując przez układ pokarmowy usuwają zalegające w jelitach resztki. Błonnik rozpuszczalny wiąże dużą ilość wody twor
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
rząc w jelitach galaretowatą substancję oraz nadając uczucie sytości poprzez pęcznienie. Ten rodzaj błonnika odpowiedzialny jest za opóźnianie procesu opuszczania żołądka przez pokarm. Pomaga on usunąć z organizmu toksyczne substancje pochodzące z procesu przemiany materii. Ponadto posiada właściwości hamujące opróżnianie w trakcie biegunki, zwiększa wydalanie tłuszczu z kałem oraz stanowi pożywkę dla pożytecznych bakterii usytuowanych w jelitach.Dzienne spożycie błonnika, według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), powinno wynosić około 20–40 gramów, jednak norma ta zależna jest od płci, wieku i stanu fizjologicznego organizmu. Nadmierna ilość spożytego błonnika może skutkować niedoborami wapnia, żelaza i cynku oraz być odpowiedzialna za słabsze wchłanianie tłuszczów i witamin lub podrażnienia jelit. Aby dostarczyć błonnik do organizmu dieta powinna być bogata w owoce, warzywa i produkty zbożowe. Produktami bogatymi w błonnik są: len, słonecznik, pestki dyni, suszone owoce. Błonnika nie zawierają m.in. mięso, mleko, jaja, alkohole, masło i oleje.Dietę wysokobłonnikową zalecana się osobom dorosłym, które chcą utrzymać masę ciała lub są zagrożone chorobami takimi jak otyłość, miażdżyca, cukrzyca lub kamica żółciowa. W trakcie stosowania takiej diety należy pamiętać o odpowiednim nawodnieniu organizmu, gdyż przyjmowanie zbyt małej ilości płynów (poniżej 2 litrów wody dziennie) może wywołać zaparcia.Wśród dzieci i młodzieży istotne jest wykorzystywanie wszelkich substancji zawartych w pożywieniu, dlatego należy kontrolować ilość spożywanego błonnika – jego nadmiar utrudnia wchłanianie się witamin i związków mineralnych, w tym wapnia, cynku i żelaza. Podobnie powinny postępować osoby starsze, gdyż mogą mieć one problemy z perystaltyką przewodu pokarmowego albo tolerancją niektórych składników występujących w diecie.Spożycie błonnika jest potrzebne dla organizmu, jednak istnieją również przeciwwskazania do jego spożycia, gdzie optymalna ilość spożycia tego składnika powinna zostać skonsultowane ze specjalistą. Są to: stany zapalne żołądka, trzustki, dróg żółciowych i jelit, nieżyty przewodu pokarmowego oraz choroba wrzodowa.
Dodaj komentarz jako pierwszy!