Holocaust

Holocaust

Holocaust – (całopalenie – termin z języka angielskiego) Zagłada Żydów w czasie II wojny światowej (w latach 1941 – 1945). Jednak dyskryminacja Żydów rozpoczęła się wraz z dojściem do władzy Adolfa Hitlera – przywódca III Rzeszy, polityk niemiecki, kanclerz Rzeszy, przywódca NSDAP (Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników), ideolog narodowego socjalizmu oraz zbrodniarz wojenny. Urodził się 20 kwietnia 1889 roku a zmarł 30 kwietnia w 1945 roku na skutek samobójstwa. W wyniku Holocaustu, łącznie zginęło około 6 milionów europejskich Żydów (łącznie zginęło około 11 milionów ludzi różnych narodowości). Odpowiedzialną za ten masowy mord była III Rzesza oraz jej państwa sojusznicze. Całość odbywała się głównie na okupowanych przez III Rzeszę ziemiach polskich. Holocaust polegał na wymordowaniu całego narodu Żydowskiego. Niemcy uważali, że Żydzi nie mają i nie mogą mieć równych praw co inni, uważali ich za podludzi, czyli ludzi reprezentujących gorsze cechy gatunku ludzkiego, ponieważ nie należeli do rasy nordyckiej, którą Adolf Hitler uważał za najlepszą na świecie.

Na początku władze III Rzeszy nie planowały wymordowania całego narodu Żydowskiego, tylko wysiedlenie go np. na Madagaskar. Jednak ten pomysł został szybko wykluczony, ponieważ został uznany za niemożliwy do wykonania podczas trwającej wojny. Dlatego jesienią 1941 roku została podjęta decyzja o tak zwanym „ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej” co w praktyce oznaczało zagłady wszystkich europejskich Żydów. Plan ten szczegółowo dopracowano podczas konferencji w Wannsse, 20 stycznia 1942 roku, a koordynowanie operacji, której powierzono SS miał prowadzić Obersturmbannführer Adolf Eichmann – niemiecko – austriacki funkcjonariusz nazistowski, skazany za ludobójstwo, zbrodniarz wojenny. Urodził się 19 marca 1906 roku, a zmarł 1 czerwca 1962 roku.

Ludobójstwo jednak rozpoczęto przed oficjalnymi decyzjami. Pierwszym takim aktem ludobójstwa były działania ,,oddziałów specjalnych” Einsatzgruppen, na terenie Związku Radzieckiego po inwazji III Rzeszy w czerwcu 1941 roku. ,,Oddziały specjalne” były podzielone na cztery mniejsze oddziały oznaczonymi literami A, B, C, i D. Te oddziały dokonały mordu ponad pół miliona Żydów i Cyganów, członków partii komunistycznej, a także jeńców wojennych. Ludność Żydowską oraz inne narodowości sprowadzano do obozów zagłady, gdzie najsilniejsi byli wykorzystywani do pracy fizycznej, a ci najsłabsi mordowani na samym początku. Najbardziej znanym miejscem mordowania Żydów, oprócz obozów zagłady był wąwóz Babi Jar, znajdujący się blisko Kijowa. Gdzie w 1941 roku zamordowano tam około 100 tysięcy Żydów. Innym znanym miejscem ludobójstwa były podwileńskie Ponary gdzie zostało zamordowanych około 80 tysięcy Żydów, przez niemieckich żołnierzy. Ludność Żydowska oraz inne narodowości były mordowane poprzez strzelanie z karabinów maszynowych. Niemcy uznały jednak taką metodę masowego mordu za zbyt kosztowną i wiążącą się z dużą stratą amunicji. Zaczęto więc eksperymentować z innymi okrutnymi metodami między innymi: zabijanie ludzi przez zamykanie ich w ładowni i wpuszczanie tam gazu spalinowego wydzielającego przez samochody. Ludzie umierali, więc na skutek wdychanego dwutlenku węgla. W niektórych obozach używano gazu: cyklon B, który przedtem był stosowany do zabijania owadów. W warunkach panujących w niemieckich obozach śmierć poprzez wdychanie cyklonu B trwała nawet 20 – 30 minut, ludzie wymiotowali oraz mieli zawroty głowy.

Pierwsze systematyczne ludobójstwo ludności Żydowskiej nastąpiło wraz z akcją Reinhardt w latach 1942 – 1943, na terenie okupowanej przez nazistów Polski. W skutek akcji zginęło prawie 2 miliony Żydów, którzy mieszkali na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Na potrzebę tej akcji stworzono sześć obozów zagłady, w których masowo mordowano Żydów. Takimi obozami zagłady były: Belzec w okolicach Bełżca, Treblinka blisko wsi Poniatowo, Sobibor na terenach wsi Sobibór, Majdanek na obrzeżach miasta Lublin, Kulmhof blisko Chełmna oraz największy niemiecki obóz zagłady Auschwitz II – Birkenau na wsi położonej koło Oświęcimia – Brzezinka.

Niemieccy żołnierze siłą wywozili Żydów z gett, siłą wyciągali ludzi z domów, brali przypadkowych i niewinnych ludzi z łapanek i dawali do więzień lub od razu wywożono do obozów zagłady. Nieważne było czy to kobieta, czy to dziecko, czy mężczyzna. Naziści brali całe rodziny i pakowali do wagonów pociągów towarowych, które pierwotnie były przeznaczone do przewozu bydła. Ludzie musieli w ciężkich i nieludzkich warunkach jechać kilka dni nawet po 10 tysięcy ludzi w najczęściej około 60 wagonach, gdzie pierwotnie miało jeździć nimi 5 tysięcy ludzi. Problemy takie jak: duchota latem, brak dostępu do tlenu, brak jedzenia, picia, zimą mróz, zmęczenie, skutkowały śmiercią. W wagonach brakowało miejsca, żeby choćby usiąść lub, żeby załatwić podstawowe potrzeby fizjologiczne, przez co panował tam okropny smród i brud, często sięgający nawet do kostek. Kiedy pociągi dojechały na miejsce, a ludzie wysiadali musieli od razu klękać, czasami byli zmuszeni klęczeć przez nawet kilka godzin, w przeróżnych warunkach. W śniegu, w deszczu, w błocie, niezależnie od pogody. Potem pieszo najczęściej kilka kilometrów musieli dojść do obozów, gdzie na samym początku byli oddzielani – kobiety i dzieci – mężczyźni, po czym byli okradani. Odbierano im wszystkie pieniądze, wszelką biżuterię, buty, ubrania, rzeczy takie jak grzebień do włosów, okulary nawet garnki czy naczynia, ponieważ niemieccy żołnierze przychodzili znienacka o wczesnych porach do domów ludzi i kazali im spakować wszystkie rzeczy, po czym pakowali ich do pociągów. Kiedy już odebrano wszystkie rzeczy, ludzie musieli wejść do baraku, w którym brali prysznic. Nie było żadnych zasłon, żeby się oddzielić od innych, zamiast ciepłej wody ludzie byli zmuszeni myć się w lodowatej wodzie. Po prysznicu więźniarki musiały wszystkich ogolić, żeby nie było żadnego włosa na głowie, miało to zapobiegać różnym epidemiom, roznoszeniu różnych chorób. Następnie przydzielano ubrania, które przechodziły przez kilka właścicieli, były zawszone, brudne i śmierdzące, a każde wyglądało tak samo: w paski