Hipokryta

Hipokryta

Kim tak właściwie jest hipokryta?
Jest to osoba „nosząca maski”. Zawsze próbuje być lubiana w gronie ludzi, którzy go otaczają. Jest to słowo o negatywnym znaczeniu. Samo słowo wywodzi się z greckiego słowa „hypokrisis” i oznacza „udawanie”. Mówi innym to co chcą usłyszeć dzięki czemu nie jest osobą kłótliwą, a także nie powoduje kłótni. Mimo wszystko na dłuższą metę życie z taką osobą prowadzi do wielu spięć. Taka osoba nie potrafi być szczera, przez co powoduje negatywną atmosferę. Udaje osobę, którą każdy bierze za wzór do naśladowania dlatego stara się, aby nikt nie zobaczył negatywnej strony takiej osoby.
Cechy hipokryty:
– Hipokryta często zmienia swoje zasady, czasami robi jedno a mówi coś innego.
– Zdanie takiej osoby przeczy się z zasadami moralnymi, które głosi.
– Taka osoba często potrafi pouczać wszystkich dokoła o tym, co powinni robić a sama zachowuje się w sposób sprzeczny z tym, co oczekuje od innych. Tym samym uważa, aby nikt się nie zorientował, że robi inaczej.
– W tym wszystkim, co robi osoba będąca hipokrytą nie widzi nic złego.
– Uwielbia plotkować.
– Lubi wiedzieć wszystko to co usłyszy o życiu prywatnym innych ludzi.
– Wywyższa siebie, uważa, że jest mądrzejszy i we wszystkim lepszy od innych.
Do czego dąży hipokryta?
Hipokryta oprócz do bycia lubianym przez każdego, dąży do sukcesów w pracy. Przez jego podejście zgadza się z szefem przez co często jest bardziej lubianą osobą. Potrafi patrzeć jedynie na to co sprawi, że będzie mógł osiągnąć korzyść. Jego zdaniem hipokryta ma prawo krytykować innych ludzi.
Dlaczego ludzie stają się hipokrytami?
Ludzie często stają się hipokrytami przez brak pewności siebie. Chcą wtedy, aby każdy ich lubił, żeby mieć się kim otaczać. Niektórzy boją się odbioru swojej osoby przez innych, dlatego udają kimś, kim nie są, aby nie odebrano ich negatywnie. Można być też nim aby nie wchodzić w konflikty, czyli mieć tak zwany „święty spokój”. Jest to osoba dwulicowa przez co osiąga sukcesy. Takie zjawisko możemy dostrzec między innymi w polityce, gdzie polityk robi coś innego niż mówi i odwrotnie. Gdy dojdzie do wyjawienia prawdy osoba,